Ειλικρινά δεν ξέρω, εάν ο Ερντογάν και οι Τούρκοι έρθουν πρωί, μεσημέρι ή βράδυ. Ούτε και εάν αυτό γίνει από τον σημερινό Σουλτάνο ή τους διαδόχους του. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι τα πράγματα με την Τουρκία είναι πολύ σοβαρότερα, από ότι εμείς το βλέπουμε. Και αναφέρομαι κυρίως στις πολιτικές δυνάμεις και στα ΜΜΕ, που εν αντιθέσει με τους γείτονες, υποβαθμίζουν την ένταση γιατί το θέμα δεν …πουλάει.
Σϊγουρα οι αγωνίες μας για την τσέπη μας και πως θα βγάλουμε το δύσκολο χειμώνα, που έχουμε μπροστά μας, είναι δικαιολογημένες, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να μην βλέπουμε το τι συμβαίνει μπροστά στην πόρτα μας. Η Τουρκία και ο Ερντογάν φανατίζει τον τουρκικό λαό, τον προετεοιμάζει, όπως προετοιμάζει και τη διεθνή κοινότητα για τα όσα έχει στο μυαλό του. Και εμείς δυστυχώς δεν κάνουμε τίποτε προς αυτήν την κατεύθυνση αφύπνισης του λαού. Τον αφήνουμε να κοιμάται ήσυχος και κυρίως να πιστεύει ότι κάποια…αόρατη μεγάλη δύναμη όταν και εάν χρειαστεί θα απλώσει την ασπίδα της και θα μας σώσει. Μακάρι, να είναι έτσι και να συνεχίσουμε να οδεύουμε την μακαρία την οδό. Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Εάν οι …καλοί μας σύμμαχοι θέλουν να κάνουν κάτι, πρέπει να το κάνουν, χθές και όχι αφού συμβεί κάτι. Διότι εάν συμβεί τότε θα μπούμε σε μια μεγάλη περιπέτεια που κανείς μας δεν φαντάζεται. Το χειρότερο όλων είναι ότι τον Ερντογάν κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τον μαζέψει, πιστεύοντας ότι θα μείνει στα λόγια. Ο Τούρκος Πρόεδρος όμως συνεχίζει ανενόχλητος, επί της ουσίας, να αναβαθμίζει την ρητορική του, τις επιθέσεις του και να εντείνει την …διπλωματική του νομιμοποίηση, με τις επιστολές που στέλνει στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Διότι όταν κτυπήσει θα έχει το επιχείρημα, ότι εγώ σας τα έλεγα, αλλά εσείς δεν ακούγατε.
Να με συγχωρέσετε που χαλάω το αφήγημα της ΔΕΘ και του μικρού ή μεγάλου καλαθιού της, αλλά οι Τούρκοι δεν παίζουν και δεν πρέπει να μας πιάσουν στον ύπνο. Οσο για το αφήγημα της αποδυναμωμένης Τουρκίας, μόνο ως αστείο μπορώ να το εκλάβω. Μετά το…πάθημα με τις κυρώσεις στον Πούτιν χάσαμε μια ακόμη ευκαιρία να συμβεί κάτι αντίστοιχο σε έναν Ερντογάν, που στην ελίτ της διπλωματίας, πρόσθεσε την επιτυχία του να σώσει…λαούς από την πείνα, με τα δρομολόγια των σιτηρών, για τα οποία μεσολάβησε μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Πιστεύω ότι η Αθήνα δεν κοιμάται. Παραμένει ανήσυχη. Ξέρει ο Μητσοτάκης, ότι αναζητούν την ευκαιρία οι γείτονες να κτυπήσουν. Το ερώτημα είναι εάν υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως δεσμεύσεις από τους συμμάχους για το πεδίο. Ο Ερντογάν, δεν δουλεύει μόνο για να σωθεί ο ίδιος, αλλά για την επόμενη μέρα της Τουρκίας. Και η αλήθεια είναι έχει απλώσει τον τραχανά. Για να δούμε…
