Τα νέα, εντυπωσιακά επιτεύγματα του Κριστιάνο Ρονάλντο έχουν ήδη γραφτεί παντού από χτες (12/03), μετά την εμφατική νίκη της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ επί της Τότεναμ, 3-2.
Δεν θα επαναλάβουμε σε αυτό το άρθρο όλους αυτούς τους αριθμούς, καθώς το νόημα του συγκεκριμένου κειμένου είναι να ερμηνεύσουμε τη σημασία τους.
Οι σπουδαίοι σε κάθε τομέα αυτής της ζωής είναι αρκετοί. Οι πάρα πολύ σπουδαίοι λιγότεροι. Η παρουσία τους από μόνη της τεκμηριώνει άλλωστε αυτό που ορίζεται “ελίτ”.
Όταν ωστόσο μιλάμε για τον καλύτερο σε κάθε τομέα, εκεί δεν υπάρχει πληθυντικός!
Ένας είναι και σε όποιον αρέσει. Για να καταλήξουμε στον ένα βέβαια θα πρέπει να συμφωνήσουμε πώς ορίζεται η αξία που τον καθιστά πρώτο. Ποιοι παράγοντες συνηγορούν και τον αναδεικνύουν τέτοιο.
Προφανώς το ταλέντο, διότι χωρίς αυτό δεν έχουμε καν συζήτηση. Είναι βέβαια όπλο όλων των μελών της ελίτ. Αλλιώς δεν θα ήταν μέλη της.
Κατά δεύτερον, οι επιτυχίες. Καθώς, καλή η προσπάθεια και η ποιότητα που τη χαρακτηρίζει, όταν ωστόσο δεν γνωρίζεις πώς είναι να κερδίζεις, δεν γίνεται να τοποθετείσαι στην κορυφή.
Πάμε στον τρίτο και κατά τη γνώμη μου σημαντικότερο παράγοντα. Τη διάρκεια.
Εδώ είναι λοιπόν που ξεκινάει η συζήτηση, η οποία βάζει στη σύγκριση Ρονάλντο και Μέσι. Για πολλούς ο αργεντινός δεν είναι απλά καλύτερος του πορτογάλου αλλά ο καλύτερος όλων των εποχών. Αφήνει πίσω Πελέ και Μαραντόνα δηλαδή…
Η τέχνη του, μαζί με τα αποτελέσματά της λογικά προκαλούν τέτοια σκέψη.
Πριν φτάσουμε όμως να απαντάμε σε αιώνιες απορίες, ας βάλουμε στο τραπέζι τα χαρακτηριστικά των δύο τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Μέσι έχει προσφέρει μυθικές εικόνες, «ζωγραφίζοντας» ποδοσφαιρικά, πάρα πολλά χρόνια. Όπως επίσης δεν υπάρχει αντίρρηση πως και ο Ρονάλντο έχει επιτεύγματα εξαιρετικά σπάνια.
Σε ποιον αρέσουν τα χαρακτηριστικά του καθενός είναι μία ιστορία απολύτως υποκειμενική. Είναι όμως αυτή η ώρα να δούμε ότι υπάρχουν και στοιχεία απολύτως αντικειμενικά.
Οι αριθμοί, όχι μόνο των γκολ, ούτε μόνο των ετών, αλλά και των ομάδων. Ο Κριστιάνο ξεκίνησε στη Σπόρτιγκ Λισαβόνας, πήγε στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ όπου άρχισε να λάμπει. Στα καλά και δύσκολα της ομάδας μάλιστα, με τον Άλεξ Φέργκιουσον.
Στη συνέχεια έγινε ο απόλυτος σούπερ σταρ της Ρεάλ Μαδρίτης, όπως και της Γιουβέντους. Με το όνομά του να μπαίνει πιο ψηλά ακόμη και από αυτές. Κακώς, όμως συνέβη, όσο φορούσε τις φανέλες τους. Πλέον επέστρεψε στη Γιουνάϊτεντ, όπου :
Είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και ο πρώτος σκόρερ της, στο πιο γρήγορο πρωτάθλημα του πλανήτη. Στα 37 του…
Έγινε μάλιστα ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του ποδοσφαίρου (IFFHS) και εξακολουθεί να είναι απαραίτητος περισσότερο από κάθε άλλο, στο ρόστερ μίας ομάδας η οποία προσπαθεί να ανανεωθεί, όμως η ποιότητα του “παλιού” είναι τόσο ξεχωριστή που υποχρεώνει το παιχνίδι της να εξαρτάται από εκείνον…
Με δικά του γκολ, τρία, η ομάδα της Γιουνάϊτεντ νίκησε μία από τις καλύτερες της Premier League, την Τότεναμ, κι ενώ αυτή έχει στις τάξεις της έναν από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο. Ο Αντόνιο Κόντε όμως δε βρήκε ποτέ τρόπο να τον περιορίσει.
Ο πολυνίκης αλενατόρε, που είναι και ιταλός…
Την ίδια ώρα ο Λίο Μέσι μοιάζει να μην πήγε στην Παρί.
Δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στις απαιτήσεις που υπαγορεύει το ίδιο το όνομά του και δεν στέκεται στο υψηλότερο επίπεδο, ούτε καν αξιοπρεπώς.
Βρέθηκε στο Μπερναμπέου, στη ρεβάνς του Champions League, συνοδευόμενος από τους Εμπαπέ και Νεϊμάρ και δεν έκανε το παραμικρό για να γλιτώσει τον αποκλεισμό και να βοηθήσει το γάλλο, που έπαιζε μόνος.
Κατάφερε μόνο να πανηγυρίσουν οι οπαδοί το κόψιμο της μπάλας του Μόντριτς στα πόδια του, περίπου όσο πανηγύρισαν και τα γκολ του Μπενζεμά. Ίσως γιατί με αυτό το τάκλιν βρήκαν αφορμή να του υπογραμμίσουν ότι έχει σταματήσει να παίζει…
