Καταλαβαίνω ότι σήμερα για τον “εγκλωβισμένο” λόγω κορονοιού Αλέξη Τσίπρα, είναι μια δύσκολη ημέρα. Μια και στη βάρδιά του έπεσε η δύσκολη απόφαση. Να κάνει ότι δεν τόλμησε κανείς άλλος αρχηγός, ακόμη και του “μικρού” ΚΚΕ Εσωτερικού. Να βάλει “λουκέτο” σε μια ιστορική εφημερίδα.
Κάτι που σίγουρα είναι πλήγμα για την Αριστερά, τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά ακόμη μεγαλύτερο για τους εργαζόμενους, στους οποίους οφείλονται χιλιάδες ευρώ και για κάποιους που δεν θα χωρέσουν στο νέο εγχείρημα, ίσως χρειαστεί να πάνε στα σπίτια τους. Διότι καλό είναι να φωνάζεις και να ξεσηκώνεις τις…μάζες για τα “άλλα καπιταλιστικά μαγαζιά” αλλά δυστυχώς το μοντέλο τους εφαρμόζεις στα δύσκολα.
Δύσκολες αποφάσεις πράγματι, αλλά το…μαγαζί όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές, είχε γίνει…παρκινγκ διαφόρων στελεχών, δεν τραβούσε κυκλοφοριακά και απορροφούσε το 70% της κρατικής επιχορήγησης που λαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα πως τόσοι…Αριστεροί άνθρωποι, δεν έβαλαν το χέρι στην τσέπη για να σώσουν ένα ιστορικό έντυπο, είναι πράγματι απορίας άξιον και δείχνει ακριβώς τα μεγάλα προβλήματα που έχει η Αριστερά στη χώρα μας.
Η υπόθεση Αυγή πάντως σηκώνει πολύ μεγάλη κουβέντα και αποτελεί πραγματικά συνταγή αποτυχίας ενός εντύπου που κατά καιρούς πρόσφερε πολλά και από τα γραφεία του πέρασαν σημαντικές προσωπικότητες του χώρου. Αλλά καλό είναι να δεί η Κουμουνδούρου τα τραγικά λάθη της, που μετέτρεψαν την Αυγή σε …πάρκινγκ στελεχών.
Να θυμηθούμε βέβαια ότι οι πρώτοι διδάξαντες ήταν οι σύντροφοι του ΚΚΕ που έκλεισαν τον 902, το πιεστήριό τους, απολύοντας τους εργαζόμενους, ξεχνώντας το σύνθημα, δίκιο είναι ο νόμος του εργάτη.
Αυτά για την ιστορία. Η πραγματικότητα είναι ότι το μοντέλο αυτό δεν τράβαγε και η επώδυνη απόφαση απλά πρόσθεσε έναν ακόμη κρίκο σε αυτό που χαρακτηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα. Και αυτό δεν είναι άλλο από την αναβλητικότητα.
Η ελπίδα ότι θα υπάρξει κάποιος από μηχανής Θεός και θα δώσει λύσεις από το πουθενά. Το ίδιο έγινε με το δημοψήφισμα, το ίδιο έγινε και με το Μνημόνιο που αναγκάστηκε να υπογράψει.
Καθώς ούτε το…ιππικό ήρθε ποτέ, ούτε το ξανθό γένος, ούτε και ο από μηχανής Θεός. Έτσι μείναμε με την τραγωδία στο χέρι και με τον καπιταλισμό να βγαίνει για μια ακόμη φορά νικητής στην αναμέτρηση με το …φάντασμα που πλανάται πάνω από τον κόσμο, χωρίς ποτέ να έρχεται.
Η αναβλητικότητα που χαρακτηρίζει, τον κ. Τσίπρα, ήταν και αυτή που αναγέννησε το ΠΑΣΟΚ και κρατά ακόμη και σήμερα καθηλωμένο στα ποσοστά.
Εάν τελικά έρθει το λουκέτο στην Αυγή, όπως όλα δείχνουν, ο Αλέξης Τσίπρας θα περάσει στην ιστορία του κόμματος και του χώρου της Αριστεράς για έναν ακόμη λόγο. Ότι ήταν εκείνος που έκλεισε μια ιστορική εφημερίδα.
Όταν μάλιστα είχε μεσολαβήσει μια πενταετία ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, είχε γίνει πρωθυπουργός και συγκέντρωσε ποσοστά που κανείς δεν είχε πετύχει από το χώρο του.
Κρίμα. Και αυτό έπεσε στη δύσκολη βάρδιά του και δεν τα κατάφερε. Και πλέον είναι πολύ αργά για δάκρυα. Το τέλος της Αυγής είναι και το τέλος των ψευδαισθήσεων για αρκετούς εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας αργά και σταθερά αλλάζει για να επιβιώσει και σε αυτήν την πορεία ο Κουρουμπλής, η Αυγή είναι απλώς τα πρώτα “θύματα”. Θα ακολουθήσουν και άλλα…
