Συμπληρώνονται 16 χρόνια χωρίς τον μεγάλο, τον αξέχαστο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς (28/06), όμως το μόνο σίγουρο είναι πως ο μοναδικός Μπόμπαν θα είναι για πάντα ζωντανός στις καρδιές όλων των Πανιώνιων και όχι μόνο!
Το ημερολόγιο, έγραφε 28 Ιουνίου του 2006… Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς βρισκόταν στον δρόμο για τη Σύρο, όταν ένιωσε ένα περίεργο… κάτι στην καρδιά. Ένα κάτι που δεν θα μάθαινε ποτέ τι ακριβώς ήταν. Βλέπετε, η μοίρα, ήθελε τον αγαπημένο Μπόμπαν της Πλατείας, να έχανε την μεγάλη μάχη της ζωής, προδομένος από το δυνατότερό του όπλο. Την καρδιά…
τεράστιος Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, άφηνε την τελευταία του πνοή στην Σύρο, ήρεμος… Ξεχασμένος. Υπερήφανος, όπως πάντα. Τα δάκρυα; Ποτάμια. Άλλα αληθινά, άλλα ψεύτικα. Άλλα από τύψεις… Βλέπετε, πολλοί από αυτούς που έκλαψαν για τον Μπόμπαν, στην πραγματικότητα τον είχαν ξεχάσει. Και τον είχαν ξεχάσει για πάρα πολλά χρόνια, μέχρι την καταραμένη 28η Ιουνίου του 2006. Ποιος ήταν όμως ο μεγάλος Μπόμπαν Γιάνκοβιτς;
Οι… πρώτες του ημέρες
Ο Σλόμπονταν Γιάνκοβιτς, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1963, στην Σερβία. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, είχε δείξει την έφεσή του στο μπάσκετ, με αποτέλεσμα στα 17 του χρόνια να ξεκινήσει την επαγγελματική του πορεία στον Ερυθρό Αστέρα, έναν από τους κορυφαίους συλλόγους της πατρίδας του. Ο Γιάνκοβιτς, αγωνίστηκε για 12 (εξαίρεση μια χρονιά στη Βοϊβοντίνα) χρόνια με τον Ερυθρό Αστέρα, με τον Βλάντο Τζούροβιτς να συνεργάζεται μαζί του για δύο χρόνια. Κάπου εκεί φτάνουμε στο 1992. Ο έμπειρος τεχνικός βρίσκεται στον Πανιώνιο και ψάχνει για έναν φόργουορντ που θα μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω για τον σύλλογο. Η λύση δεν ήταν δύσκολη και… ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς φτάνει στην πλατεία, χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Από την πρώτη ημέρα της παρουσίας του στον Πανιώνιο, ο Γιάνκοβιτς έδειξε δείγματα της κλάσης του. Χαρισματικός σκόρερ, με σουτ… φωτιά, αποτέλεσε το ιδανικό στήριγμα για τον νεαρό τότε P.J. Μπράουν, έτερο ξένο του συλλόγου, ενώ ο Φάνης Χριστοδούλου, αντιλαμβανόταν πως… δεν χρειαζόταν να κάνει όλη τη δουλειά μόνος του. Και έτσι ήταν… Ο Πανιώνιος είχε πάρει φωτιά…
Μάλιστα, ο μύθος του δεν άργησε να χτιστεί… Ήταν το 1992, όταν ο Πανιώνιος αντιμετώπιζε εκτός έδρας τη Ρόμα, του τεράστιου Ντίνο Ράτζα… Τότε, οι «κυανέρυθροι» γύρισαν από την κόλαση και ενώ έχαναν με 30 πόντους διαφοράς, κατάφεραν να πάρουν τη νίκη, με το κοντέρ του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς να σταματάει στους 41 πόντους (τότε κέρδισε και το παρατσούκλι the bomber). Μάλιστα, εκείνη τη χρονιά, θα είναι ένας από τους πρώτους σκόρερ του Κυπέλλου Κόρατς, καθώς είχε μέσο όρο 20.8 πόντους ανά αγώνα.
Η μοιραία στιγμή
Όλα καλά μέχρι εκείνο το σημείο. Φτάνουμε όμως στην 28η Απριλίου του 1993. Η ημέρα που σημάδεψε τη ζωή του Γιάνκοβιτς και που τον οδήγησε μετά από κάποια χρόνια στον θάνατο. Είμαστε στους ημιτελικούς του πρωταθλήματος. Ο Ιστορικός αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό και ο Γιάνκοβιτς, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να «σηκώσει» την ομάδα του, είναι στο γήπεδο με 4 φάουλ, προσπαθώντας να βάλει καλάθι μπροστά από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Ο διαιτητής έδωσε λανθασμένα επιθετικό φάουλ και τότε όλη η ένταση βγήκε στο πρόσωπο του Γιάνκοβιτς.
Αυτό που είδατε μετά το 12ο λεπτό του βίντεο, ήταν η εικόνα που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα. Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς αιμόφυρτος στο γήπεδο, να μην μπορεί να κινηθεί, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι ανεγκέφαλοι από την μεριά των φιλάθλων του ΠΑΟ… επευφημούσαν. «Γιατρέ βοήθησέ με. Δεν νιώθω τα χέρια μου και τα πόδια μου…», φώναζε με αγωνία ο Μπόμπαν στον Γιώργο Κατσιφαράκη, τον γιατρό του «ιστορικού», την στιγμή που έδινε μάχη για να τον επαναφέρει… «Καλέστε γρήγορα ένα ασθενοφόρο. Το παιδί πρέπει να πάει στο νοσοκομείο αμέσως», ούρλιαξε μόλις αντιλήφθηκε την κατάσταση του Γιάνκοβιτς ο γιατρός του Παναθηναϊκού. Η ζημιά όμως είχε ήδη γίνει.
Η διάγνωση των γιατρών, όταν ο Γιάνκοβιτςέφτασε στο νοσοκομείο και έκανε τις εξετάσεις; «Ρήξη νωτιαίου μυελού και κάταγμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο ήταν η διάγνωση των γιατρών». Το θαύμα στο οποίο ολόκληρη η πλατεία και όλος ο κόσμος του Ιστορικού ήλπιζε, δεν ήρθε ποτέ. Ο αγαπημένος τους Μπόμπαν, δεν τα κατάφερε. Έμεινε παράλυτος από την μέση και κάτω, αποτελώντας παράλληλα σύμβολο για τον σύλλογο, ο οποίος κρέμασε στο γήπεδο τη φανέλα με το νούμερο 8.
«Ήμουν μπροστά στη σκηνή του τραυματισμού του και αυτό το σοκ δεν θα μπορέσω να το ξεπεράσω ποτέ», τόνισε μετά από καιρό ο P-J Μπράουν, ο οποίος μετά από χρόνια, έκανε τεράστια καριέρα στο ΝΒΑ… Χωρίς ποτέ να ξεχάσει είτε τον μεγάλο Πανιώνιο είτε τον τεράστιο Μπόμπαν.
Μετά από χρόνια, σε ένα αφιέρωμα, είχαν φιλοξενηθεί δύο δηλώσεις. Η μία, άνηκε σε γνωστό γιατρό, ο οποίος γνωρίζοντας την ταλαιπωρία που είχε περάσει ο Γιάνκοβιτς, δεν δίστασε να δηλώσει: «Θα προτιμούσα ο Γιάνκοβιτς να είχε πεθάνει εκείνη τη μέρα…»… Πώς να ξεχάσει κανείς μια τέτοια δήλωση… Και ποιος, πέρα από τους οικείους του παίκτη θα μπορούσε να καταλάβει. Στο ίδιο πάντα αφιέρωμα, ο Μπόμπαν Γιάνκοιβτς, συμπλήρωνε: «Το χειρότερο πράγμα, είναι όταν το βράδυ πηγαίνεις για ύπνο και σκέφτεσαι πως αύριο θα σηκωθείς. Όχι… κάνεις λάθος… Θα ξυπνήσεις και θα νιώθεις και πάλι τον ίδιο πόνο».
Μετά το ατύχημα, τα πράγματα ήταν δύσκολα, ωστόσο ο Μπόμπαν δεν θέλησε ποτέ να το δείξει. Με όπλο του την καρδιά και την υπερηφάνεια, έδωσε την μεγάλη του μάχη. Στην αρχή, πολλοί φίλοι ήταν στο πλευρό του και τον στήριζαν, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά. Με την πάροδο του χρόνου όμως οι φίλοι λιγόστεψαν. Το ίδιο και η στήριξή τους. Εκείνος όμως ποτέ δεν το έβαλε κάτω… Ποτέ δεν παρακάλεσε… Ποτέ δεν σταμάτησε να είναι υπερήφανος, παρά τις όποιες δυσκολίες ήρθαν στη συνέχεια.
Και τότε… το καλοκαίρι του 2006. Λίγους μήνες μετά από την βράβευσή του από τον αγαπημένο του Πανιώνιο, ο Μπόμπαν ταξίδεψε για την Σύρο. Το κακό, ήρθε τελικά να τον βρει μέσα στο καράβι. Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, ο αγαπημένος όλων δεν έμελε να φτάσει στο νησί. Ίσως και να ήταν καλύτερο για όλους… Ίσως, απλά να είχε κουραστεί και να μην άντεχε άλλο. Ίσως η μάχη να έπρεπε να τελειώσει, για να μπορέσει έτσι να σταθεί και πάλι στα πόδια του, εκεί, στον μπασκετικό παράδεισο, που τον περίμενε o συνοδοιπόρος του στις Εθνικές ομάδες της Γιουγκοσλαβίας, Ντράζεν Πέτροβιτς. Κανείς δεν ξέρει…
Από εμάς… ένα μεγάλο αντίο… Έστω και αν πέρασαν 16 ολόκληρα χρόνια από τότε… Γιατί οι μεγάλοι δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας, παρά μόνο όταν τους ξεχάσουμε. Και ο Μπόμπαν, δεν θα ξεχαστεί ποτέ από κανέναν Πανιώνιο…
ΜΠΟΜΠΑΝ Σ’ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ!!!
ΠΗΓΗ: panionianea.gr
