Ο αείμνηστος Χάρυ Κλυνν είχε πει κάποτε γι’ αυτόν πως «Μπορεί να βελτιώσει το οποιοδήποτε κείμενο απλά και μόνο με την ερμηνεία του». Και, μεταξύ μας, είχε πέρα για πέρα δίκιο: ο ανεπανάληπτος Σωτήρης Μουστάκας έπαιζε με την ίδια ευκολία κωμικούς και δραματικούς (ένα… βάναυσα υποτιμημένο κομμάτι του ταλέντου του) ρόλους, «απογειώνοντας» το εκάστοτε έργο ή παράσταση στα οποία συμμετείχε.
Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε άπαντες, υπήρχε ένας τομέας στον οποίον ο λατρεμένος ηθοποιός διέπρεπε. Εκεί που αισθανόταν καλύτερα από κάθε άλλο είδος θεατρικής ή κινηματογραφικής μορφής: την επιθεώρηση.
Ο Μουστάκας συμμετείχε σε ορισμένες από τις πιο εμβληματικές επιθεωρήσεις στα χρονικά του γαλανόλευκου σανιδιού, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στο χώρο.
Εξίσου σπουδαίος, ενδεχομένως, στην επιθεώρηση υπήρξε και ο Κώστας Τσάκωνας, που με τον ιδιαίτερο τρόπο παιξίματός του κατάφερνε να κάνει- διατηρώντας σχεδόν πάντα την ολύμπια ψυχραιμία του- τους θεατές να λύνονται στα γέλια, με ελάχιστες πιθανότητες να… ξαναδεθούν.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν τα δύο ιερά τέρατα βρίσκονται μαζί στην σκηνή και τη μοιράζονται με φόντο τους δημόσιους υπαλλήλους και μια επικριτική/ άκρα χιουμοριστική ματιά επί του θέματος;
Απλά το… σώσε!
Πίσω στο 2000 το Η Σαλώμη φιλούσε υπέροχα σε σκηνοθεσία Φώτη Μεταξόπουλου και σενάριο των Μιχάλη Άνθη , Θεόφιλου Βερύκιου και Δήμου Μυλωνά, έκανε «ντεμπούτο» στην σκηνή του «Άλσους» και συγκέντρωσε ορισμένα από τα μεγαλύτερα κωμικά ονόματα ever: Κώστας Βουτσάς , Στάθης Ψάλτης, Σωτήρης Μουστάκας, Μαρία Μπονέλου, Κώστας Τσάκωνας Αθηνά Μαυρομάτη, Ελένη Φιλίνη, Μάρκος Σεφερλής, Νανά Δόγκα.
Παρά το γεγονός πως βρίθει, ωστόσο, από υπέροχα σκηνικά, την παράσταση της… παράστασης κλέβει η συνύπαρξη Τσάκωνα-Μουστάκα, σε μια μνημειώδη σκηνή που δεν ξεχνιέται ποτέ και με τίποτα.
Δείτε την παρακάτω και θα καταλάβετε το γιατί:
