Με την ήδη ανακοινωμένη αύξηση του επιτοκίου του Μαρτίου που θα ανεβάσει το επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο 3,5% από… μηδέν που ήταν πέρυσι τον Φεβρουάριο, η αύξηση της μηνιαίας δόσης για την εξυπηρέτηση ενός δανείου για το οποίο απομένουν πάνω από 10 χρόνια μέχρι την οριστική αποπληρωμή του, θα ξεπερνά το 27% (σ σ η αύξηση είναι ήδη μεγαλύτερη του 20% κάτι που θα φανεί στη δόση του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου).
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι ένα δάνειο με ένα υπόλοιπο 80-100.000 ευρώ έχει ήδη προκαλέσει μηνιαία επιβάρυνση άνω των 120 ευρώ, ενώ η ετήσια απώλεια μπορεί να φτάνει και στα 1500-1600 ευρώ.
Είναι ένα «μέτωπο» ενεργό για την κοινωνία καθώς αυτοί που πλήττονται είναι εκατοντάδες χιλιάδες. Και ενώ μιλάμε για απώλεια που ξεπερνά ήδη τον 1,5 μισθό, δεν ακούγεται απολύτως τίποτα όσον αφορά στην πιθανή στήριξη. To πρόγραμμα των τραπεζών αφορά σε 30.000 ευάλωτα νοικοκυριά και ουσιαστικά αποσκοπεί στο να απορροφήσει την μισή αύξηση των τόκων.
Για τους υπόλοιπους -που εξυπηρετούν και μεγαλύτερα δάνεια κάτι που προφανώς ανεβάζει την επιβάρυνση- δεν υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα τουλάχιστον προς το παρόν. Ενώ λοιπόν στο μέτωπο της ενέργειας φαίνεται η κατάσταση να ομαλοποιείται, ενώ στα τρόφιμα οι εκλογές θα γίνουν εν μέσω πιστώσεων από το market pass, στο μέτωπο της εξυπηρέτησης των δανείων δεν θα υπάρχει κανένα νεώτερο. Θα πορευτεί έτσι η κυβέρνηση μέχρι τις εκλογές;
Το πρόβλημα είναι μεγάλο καθώς η αύξηση των επιτοκίων ήταν ταχύτατη (σ.σ η ταχύτερη αύξηση στην ιστορία της Ευρωζώνης) και η… μνήμη των δανειοληπτών από υψηλά επιτόκια… κοντή (σ.σ καθώς ήταν το 2008 την τελευταία φορά που το επιτόκιο φλερτάριζε με το επίπεδο του 4% και τότε ο πληθωρισμός ήταν πολύ χαμηλότερος από ότι σήμερα.
