Είναι η οπλισμένη βόμβα στα θεμέλια του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά και των οικογενειακών προϋπολογισμών εκατομμυρίων νοικοκυριών. Ο λόγος για την τιμή του φυσικού αερίου. Όσο αυτή παραμένει στα επίπεδα των 180-200 ευρώ (όπως συμβαίνει τώρα), η κατάσταση θεωρείται «υπό έλεγχο».
Πρώτον διότι το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να επιδοτείται χωρίς μεγάλο κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό και δεύτερον διότι η τιμή του φυσικού αερίου για τη θέρμανση ναι μεν θα είναι υπερδιπλάσια σε σχέση με πέρυσι, αλλά μπορεί να συγκρατηθεί σε πιο «λογικά» επίπεδα με μια οριζόντια επιδότηση, η οποία χρηματοδοτείται κυρίως από τα κέρδη της ΔΕΠΑ.
Και η τιμή του φυσικού αερίου υποχωρήσει στα 120 ευρώ ή και χαμηλότερα; Χαράς ευαγγέλια. Διότι σε αυτή την περίπτωση, το δημοσιονομικό κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό θα μηδενιστεί και το ρεύμα θα συγκρατείται σε χαμηλά επίπεδα τιμών χωρίς να απαιτούνται πόροι και να τίθενται υπό αμφισβήτηση οι δημοσιονομικοί στόχοι. Και αν από την άλλη η τιμή φτάσει και πάλι στα 300 ευρώ; Εκεί το πρόβλημα γίνεται τεράστιο ειδικά για την εκτέλεση του προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς και φυσικά για τα νοικοκυριά.
Οι γνωρίζοντες τα νούμερα είναι κατηγορηματικοί: Το ότι σήμερα η ΔΕΠΑ μπορεί να επιδοτεί με 9 λεπτά την τιμή της κιλοβατώρας -κάτι που αντιστοιχεί περίπου στο 50% της επιβάρυνσης που έχει προκύψει από την ενεργειακή κρίση- δεν σημαίνει ότι αν ανέβει και άλλο η τιμή του φυσικού αερίου θα ανέβει ακόμη περισσότερο και η επιδότηση. Ούτε ότι θα μπορεί ο κρατικός προϋπολογισμός να «αντέξει» και το 2023 μηνιαίες επιδοτήσεις ηλεκτρικού ρεύματος της τάξεως των 400-500 εκατ. ευρώ.
Είναι λοιπόν σαφές: Με την ενεργειακή κρίση και το φυσικό αέριο, όχι μόνο δεν έχουμε ξεμπερδέψει, αλλά είμαστε ακόμη στην αρχή.
