Το έχουμε πει, το έχουμε γράψει, και κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι τα αποτελέσματα σε οτιδήποτε, δεν συμβαίνουν ούτε πιστεύοντας ότι οι επιθυμίες μας είναι πραγματικότητα, αλλά ούτε εάν δεν σφυρίξει ο “διαιτητής-λαός” τη λήξη του αγώνα. Και αναφέρομαι στα όσα συνέβησαν με τις εκλογές στη γειτονική Τουρκία. Η Δύση, αντιμετωπίζοντας την Άγκυρα, κάνει δυο τεράστια λάθη. Το πρώτο ότι προσπαθεί να “διαβάσει” την Τουρκία με τα μάτια ενός δυτικού πολίτη, ή παρατηρητή. Και εκεί αρχίζουν τόσο τα λάθος συμπεράσματα, όσο και οι λάθος εκτιμήσεις των εξελίξεων στην Τουρκία. Και είναι η δεύτερη φορά που κάνουν το ίδιο λάθος στις κινήσεις και στις συμπεριφορές τους.
Το πρώτο λάθος είχε γίνει στην απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν. Τότε πίστευαν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος θα το …έβαζε στα πόδια και θα έφευγε ή ότι ο λαός θα ξεσηκωνόταν εναντίον του Ερντογάν και θα τον ανέτρεπε. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε άπαντες.
Ούτε ο Ερντογάν έφυγε, ούτε ο λαός τον ανέτρεψε.
Όλες αυτές τις ημέρες η Δύση έκανε το ένα λάθος πάνω στο άλλο. Τα τελευταία δημοσιεύματα μεγάλων περιοδικών, τα οποία στοχοποιούσαν τον Σουλτάνο, στην ουσία του προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία. Τον μετέτρεπαν σε ένα θύμα των δυτικών που ήθελαν για δεύτερη φορά να τον ανατρέψουν.
Και ο τουρκικός λαός τουλάχιστον σε ένα μεγάλο ποσοστό του πήγε με τον Ερντογάν κινούμενος συναισθηματικά.
Η αλήθεια είναι ότι ο Σουλτάνος αποδείχτηκε πολύ σκληρός για να πεθάνει. Διότι σε αυτές τις συνθήκες ο οποιοσδήποτε δυτικός ηγέτης θα είχε εξαφανιστεί πολιτικά.
Αλλά το πρόβλημα της “ανάγνωσης” που κάνουν κυρίως οι Αμερικανοί είναι μεγάλο πλέον. Κάτι έχει συμβεί στην μοναδική υπερδύναμη του κόσμου και έχασε το μεγάλο της προνόμιο. Να προβλέπει ή να μεθοδεύει τις εξελίξεις σε χώρες και σε λαούς.
Τα ίδια έπαθαν οι ΗΠΑ και στη Βενεζουέλα και παρέσυραν τους δυτικούς τους συμμάχους.
Αναγνώρισαν έναν …αρχηγό, που ουδέποτε έγινε αποδεκτός από το λαό του. Τα αποτελέσματα και αυτής της στρατηγικής ανεδείχθησαν τραγικά και λανθασμένα και ο Γκουαδό κάηκε σαν χαρτί ανατροπής του Μαδούρο.
Το ίδιο έχει γίνει και στην …ανάγνωση με τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Η ρωσική οικονομία έναν περίπου χρόνο μετά δεν έχει καταρρεύσει και οι Ρώσοι δεν ανέτρεψαν οργισμένοι τον Πούτιν γιατί έκλεισαν τα mac.
Για να μην αναφερθώ στο ότι ακόμη και στο εσωτερικό τους έχασαν την δυνατότητα να προβλέπουν πράγματα, με κυριότερο τα όσα έγιναν με τον Τράμπ.
Σε έναν κόσμο ρευστότητας και γεωπολιτικών ανατροπών είναι μεγάλο πρόβλημα να μην μπορείς να διαβάσεις τον άλλον. Και η Δύση φαίνεται να έχει χάσει αυτό της το προτέρημα…
