Αυτά που γνωρίζαμε μέχρι τώρα, τις πολιτικές με τις οποίες πορευτήκαμε ειδικά από το 2020 και μετά θα πρέπει να τις ξεχάσουμε. Μετά τις εκλογές, ο τρόπος άσκησης της οικονομικής πολιτικής -όποιο και αν θα είναι το αποτέλεσμα της κάλπης- θα πρέπει να είναι εντελώς διαφορετικός.
Λιγότερη ή και μηδενική έμφαση σε μέτρα στήριξης και παροχές, περισσότερη έμφαση σε επενδύσεις, αλλά και μεταρρυθμίσεις με στόχο -κυρίως- την αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης. Το πλαίσιο θα μπει απ’ έξω. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το έχει ήδη σχεδιάσει και μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένεται να ληφθούν αποφάσεις σε επίπεδο αρχηγών κρατών. Τι αλλάζει με αυτό; Τα πάντα.
Προεκλογική εκστρατεία κόμματος -όποτε και αν στηθούν οι κάλπες- η οποία θα στηριχθεί σε υποσχέσεις για εκτεταμένες παροχές, «μερίσματα» και πάσης φύσεως «pass» θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα όσον αφορά στις δυνατότητες υλοποίησής της. Θα είναι τέτοιο το ευρωπαϊκό πλαίσιο που δεν θα αφήνει τα περιθώρια.
Το διακύβευμα θα είναι η αναδιάρθρωση του κράτους και οι πολιτικές στήριξης της ανάπτυξης. Ειδικά το πρώτο, αποκτά τη δική του ξεχωριστή σημασία μετά και το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Ένα δυστύχημα το οποίο αποτυπώνει ακριβώς αυτό: τις τεράστιες αδυναμίες και ελλείψεις της δημόσιας διοίκησης και του κρατικού μηχανισμού σε διάφορα επίπεδα. Η αναδιάρθρωση θα είναι απαραίτητη και σίγουρα δεν θα είναι δωρεάν.
