Οδεύουμε ολοταχώς προς τον κρίσιμο Σεπτέμβρη όταν θα προκύψει ο οριστικός κατάλογος των ευρωπαϊκών χωρών που θα μπουν στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (θα έχει από 7 έως 12 εγγραφές μεταξύ των οποίων και οι δύο εκ των τριών μεγαλύτερων οικονομιών) και θα αποκαλυφθεί ποια μέτρα θα ληφθούν για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα και να επιστρέψει η αναλογία του χρέους ως προς το ΑΕΠ σε πτωτική τροχιά όπως επιβάλλει το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας.
Δυσμενές το σκηνικό, αλλά και ταυτόχρονα παρήγορο ότι η Ελλάδα δεν θα είναι αυτή τη φορά στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων αλλά απλός «παρατηρητής»: Τα στοιχεία της Eurostat -τα τελευταία συγκεντρωτικά για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης- το αποδεικνύουν: Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή μπορεί να έχει τη μεγαλύτερη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ (σ.σ θα πάψει και αυτό να συμβαίνει πιθανότατα από το 2026 όταν θα παραδώσουμε τα σκήπτρα στην Ιταλία- αλλά έχει ταυτόχρονα και τον ταχύτερο ρυθμό μείωσης της αναλογίας του χρέους χώρια ότι το ποσό μειώνεται και σε απόλυτο νούμερο.
Συγκρίνοντας τα στοιχεία του 1ου τριμήνου φέτος με το 4ο τρίμηνο του 2023, έχουμε την Ελλάδα στην πρώτη θέση με πτώση 2,1% με την Κύπρο να βρίσκεται στη 2η θέση και στο -1,2%. Αλλού χτυπούν αυτή τη φορά οι καμπάνες. Στο Βέλγιο για παράδειγμα, μια από τις χώρες με χρέος άνω του 100% του ΑΕΠ που εμφανίζεται με τον 3ο μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης (+3,1%), στην Ισπανία (σ.σ στο +1,3% και αυτή) στην Ιταλία (+0,4%) και φυσικά στον «ελέφαντα στο δωμάτιο» που είναι η Γαλλία η οποία επίσης βρίσκεται σε θετικό έδαφος με +0,9%.
Τι ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας; Ότι πρέπει όλες αυτές οι χώρες να πάνε στο -1% σε ετήσια βάση. Όταν καταγράφονται τέτοια ποσοστά αύξησης σε τριμηνιαία βάση, είναι προφανώς ότι για να φτάσουμε στο -1% απαιτούνται μέτρα. Θα πρέπει λοιπόν να ενημερωθεί ο Γάλλος και ο Ιταλός ψηφοφόρος. Έτσι για την ιστορία, το ιταλικό χρέος είναι στο α’ τρίμηνο στα 2,9 τρις ευρώ και στην Γαλλία έχει φτάσει στα 3,16 τρις ευρώ
