Γαι τον τρίτο καλύτερο τενίστα στον κόσμο η έμπνευση, τα πάθη και οι προοπτικές ξεπερνούν τα όρια των γραμμών ενός γηπέδου τένις.
Στέφανος Τσιτσιπάς! Τόσο νέος, 24 ετών, αλλά ήδη πλούσιος σε εμπειρίες, επιθυμίες, αίσθηση ευθύνης, ρεαλισμό και θετικότητα. Έρχεται από μια χώρα όπου οι προσδοκίες από έναν τενίστα ήταν ελάχιστες. Αντίστοιχα και το διεθνές στερέωμα δεν περίμενε πολλά από εκείνον. Ο Στέφανος, ωστόσο, μπήκε στο top 10 τον Μάρτιο του 2019 και έκτοτε βίωσε πολλά σκαμπανεβάσματα, στιγμές απέραντης χαράς και άλλες πολύ πιο δύσκολες.
Με έδρα το Μονακό, όπου ζει μαζί με την οικογένειά του, στη διάσημη ακαδημία τένις του Patrick Mouratoglou – από τα 15 του, ο Στέφανος γνωρίζει από πολύ μικρός τι σημαίνει πρωταθλητισμός. Του αρέσει να μοιράζεται τις εμπειρίες του μέσω του ταξιδιωτικού του βίντεο στο YouTube, να καταγράφει τις στιγμές εκτός γηπέδου και τα ταξίδια του με φωτογραφίες.
Ο Στέφανος εργάζεται για το τένις με την ευρύτερη έννοια, όπως εξηγεί ο ίδιος, ο οποίος ξέρει να απολαμβάνει τη ζωή και πέρα από τα γήπεδα. Θέλει να εμπνέει και να εμπνέεται. Μαζί μας, αναπολεί το παρελθόν, εκείνους που τον βοήθησαν, αλλά το βλέμμα του είναι στραμμένο στο αύριο. Μιλάει για τον κόσμο που θέλει να ανακαλύψει και αποκαλύπτει έναν σκεπτόμενο, ευαίσθητο άνθρωπο με πνεύμα ενεργό και πολύ δραστήριο… φωτογραφικό φακό.
Ρίξε μια ματιά στα vlogs, τις φωτογραφίες και όλο το περιεχόμενό του στο tennischannel.com. Ο Στέφανος έχει ύψος 1,93 μ. και λάμπει ολόκληρος, πέρα από το τένις και τους θαυμαστές του. Καθώς πλησιάζουμε το 122ο τουρνουά Roland Garros, ο Στέφανος Τσιτσιπάς μίλησε για πολλά άγνωστα για εκείνον.
Στέφανε, το τένις σε ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο κάθε χρόνο για το ATP Tour. Μπορείς να αναφέρεις τις χώρες που έχεις επισκεφθεί από την 1η Ιανουαρίου;
Στέφανος Τσιτσιπάς: Αυστραλία, Ολλανδία, Ελλάδα, Ιταλία, Μονακό, Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής…
Ανεξάρτητα από τον σκοπό του ταξιδιού, τι κάνεις όταν είσαι εκεί;
Κρατάω την ρουτίνα μου γενικά, γιατί με κάνει να αισθάνομαι πιο κοντά στο σπίτι. Υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνω πιστά. Επίσης, πάντα έχω μαζί μου υπογεγραμμένες φωτογραφίες, είναι κάτι καινούργιο στη ζωή μου…
Γιατί;
Η ιδέα μου ήρθε κατά τη διάρκεια της πανδημίας: να προ-υπογράφω φωτογραφίες, γιατί ξέρω ότι θα συναντήσω πολλούς ανθρώπους που παρακολουθούν τένις, οπαδούς, και θέλω να έχω πάντα υπογεγραμμένες φωτογραφίες να τους προσφέρω. Έτσι δίνω περισσότερα στους ανθρώπους, αλλά και εξοικονομώ χρόνο.
Τι κάνεις με αυτόν τον κερδισμένο χρόνο;
Ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός για μένα, καθώς και για το τένις γενικότερα. Όσος περισσότερος χρόνος αφιερώνεται στο τένις, τόσο πιο ευτυχείς είναι οι παίκτες, τόσο καλύτερο είναι το τένις και τόσο καλύτερο είναι το περιβάλλον μεταξύ μας. Κάτι άλλο που πάντα παίρνω μαζί μου όταν ταξιδεύω είναι μία τσάντα με τα απαραίτητα, όπως το laptop μου και ένα σημειωματάριο με τις ιδέες μου. Μέσα σε αυτό υπάρχουν όλα όσα μου έρχονται στο μυαλό, καθώς και τα μεγαλύτερα πράγματα που θέλω να πετύχω ή να κατακτήσω στη ζωή μου. Πάντα βεβαιώνομαι ότι το έχω μαζί μου για να σημειώνω τις ιδέες μου, όταν έχω.
Το έχεις κοντά σου;
Ναι, μπορώ να το πιάσω… (Γέλια)
Ο Στέφανος μας δείχνει το διάσημο σημειωματάριό του με τίτλο “The Idea Book”
Πώς σε βοηθάει;
Μου επιτρέπει να είμαι δημιουργικός, δεν υπάρχουν περιορισμοί, μπορώ να γράψω ό,τι θέλω. Είμαι αρκετά φιλόδοξος και αγαπώ να ανακαλύπτω πράγματα, να βγαίνω έξω από τη ζώνη άνεσής μου, οπότε αν γράψω κάτι στο σημειωματάριό μου, ξέρω ότι θα το πετύχω μέσα σε μερικά χρόνια, ή όταν αποσυρθώ από το τένις. Θα έχω όλο τον χρόνο στον κόσμο και θα είμαι ελεύθερος να τα κάνω όλα. Αλλά θέλω να παραμείνω ρεαλιστής, δεν θέλω να γράφω ιδέες που δεν θα μπορέσω ποτέ να υλοποιήσω.
Μπορείς να μας διαβάσεις το τελευταίο πράγμα που κατέγραψες στο σημειωματάριό σου;
(Γέλια) Ας δούμε… Ναι, έχω μια ιδέα εδώ… λέει, και είναι πραγματικά το τελευταίο που έγραψα, περίπου πριν από μία εβδομάδα: «Να δοθεί ένα εκατομμύριο ευρώ, ή περισσότερο, για την ανάπτυξη του ελληνικού τένις».
Ποια είναι η πρόθεση πίσω από αυτή τη μικρή φράση;
Θέλω να δώσω κάτι στο ελληνικό τένις. Ξέρω ότι η ελληνική ομοσπονδία ή οι ενώσεις δεν θα μπορέσουν να το κάνουν, οπότε θέλω να το κάνω εγώ ο ίδιος. Κάνοντας αυτό, θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος και αυτό μου δίνει κίνητρο να δώσω ακόμα περισσότερα στο τένις, στο tour. Γιατί αν τα πάω καλύτερα και έχω περισσότερα έσοδα από το τένις, μπορώ να δώσω και περισσότερα χρήματα για την ανάπτυξη του τένις στην Ελλάδα.
Σε ποιο σημείο συνειδητοποίησες ότι αυτά τα ταξίδια για το τουρ θα μπορούσαν να είναι ωφέλιμα για την προσωπική σου ζωή; (πέρα από το να παίζεις σε τουρνουά)
Το 2017, όταν ήμουν ακόμα νέος στο τουρ υπήρχε μία φωνή στο κεφάλι μου που μου έλεγε: «Εντάξει, θα το κάνεις αυτό για πολλά χρόνια, πρέπει να βρεις κάτι στο πλάι που να σε κρατάει σωματικά και ψυχικά υγιή». Πάντα ήμουν εξερευνητής. Ήθελα να επισκέπτομαι και να βλέπω νέα μέρη, αλλά ήμουν νέος, και εντελώς άπειρος, και υπό την επίβλεψη των γονιών μου. Καθώς μεγάλωνα και γινόμουν πιο ελεύθερος, έδινα στον εαυτό μου περισσότερες ευκαιρίες να είμαι ανεξάρτητος, να παίρνω αποφάσεις για τη ζωή μου.
Είναι γνωστό ότι είσαι αρκετά δραστήριος.
Αν έχω λίγο χρόνο ανάμεσα στα τουρνουά, μπορεί να μπω σε ένα αεροπλάνο και να πάω κάπου να δω πράγματα, αντί να μείνω στο σπίτι στον καναπέ και να βλέπω τηλεόραση. Προτιμώ τα αυθόρμητα ταξίδια και την επαφή με νέους πολιτισμούς, νέες ιδέες, νέους ανθρώπους.
Σύμφωνα με το vlog σου στο YouTube, έχεις επισκεφθεί το Ομάν, την Ισλανδία και τη Σαγκάη…
Πράγματι, έχω πάει ήδη δύο φορές στην Ισλανδία και μου άρεσε πολύ. Είναι τόσο ωραία εκεί. Οι άνθρωποι, η ισχυρή κουλτούρα των Βίκινγκς. Σίγουρα, κάνει κρύο και οι αποστάσεις είναι μεγάλες, αλλά υπάρχει μια αίσθηση περιπέτειας σε αυτή τη χώρα που δεν έχω βιώσει αλλού. Είναι ένα είδος αρκτικής ουτοπίας.
Με τι διάθεση ταξιδεύεις;
Με τι «διάθεση», πολύ καλή ερώτηση. Ξεκινάω με μια λίστα χωρών που θέλω να επισκεφτώ, όπως η Βραζιλία ή το Περού, των οποίων το φαγητό αγαπώ – το περουβιανό φαγητό είναι το καλύτερο στον κόσμο κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει επίσης η Ναμίμπια, για να εξερευνήσω τους αμμόλοφους και να δω πώς η έρημος γέρνει προς τον ωκεανό, γεγονός που αποτελεί μια όμορφη μετάβαση όσο αφορά τα χρώματα. Όπως επίσης και η Νότια Κορέα. Δεν έχω την ευκαιρία να πάω σε τέτοιου είδους χώρες στην περιοδεία του ΑΤΡ.
Τι θα κάνεις όταν μπορέσεις να επισκεφθείς οποιονδήποτε από τους προορισμούς της λίστας σου;
Θέλω να χαθώ σε μια τέτοια χώρα, με άλλους ανθρώπους, φίλους, οικογένεια. Θα ήταν πολύ ικανοποιητικό, θα είχα την εντύπωση ότι ζούσα τη ζωή μου στο έπακρο. Μια ζωή χωρίς τύψεις, με συνεχή αλληλεπίδραση και περιπέτεια. Τα ταξίδια είναι πολύ καλύτερα από κάθε βιβλίο ή ταινία. Εσύ είσαι η ταινία.
Καταγράφεις τα ταξίδια σου με τη φωτογραφική σου μηχανή. Πότε ξεκίνησε αυτό;
Το 2016, όταν μπόρεσα να αγοράσω την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή… και από τότε έχω κολλήσει. Μου έδωσε μία ισορροπία στη ζωή μου. Υπήρχε μια φάση της ζωής μου όπου βελτιωνόμουν συνεχώς στο τένις, αλλά και στη φωτογραφία – μάθαινα ασταμάτητα νέα πράγματα. Απορροφούσα όλες τις πληροφορίες παρακολουθώντας βίντεο στο διαδίκτυο, για να γίνω καλύτερος. Ήταν μια πολύ καλή ισορροπία που με βοήθησε στο τένις και μου έδωσε και ψυχική ηρεμία.
Σκέφτεσαι τη φωτογραφία όταν παίζεις σε ένα τουρνουά;
Επικεντρώνομαι στο παιχνίδι… (Γέλια)
Η φωτογραφία είναι επίσης συνώνυμο των αναμνήσεων, ποια είναι η πιο αξιομνημόνευτη ανάμνησή σου, τόσο ως τενίστας όσο και στην προσωπική σου ζωή;
Από την πλευρά του τένις, ήταν όταν κέρδισα το ATP Finals στο Λονδίνο το 2019 (το Masters, στο οποίο αγωνίζονται οι οκτώ καλύτεροι παίκτες στον κόσμο, σ.σ.). Ήταν μια πραγματικά ευτυχισμένη στιγμή, επειδή έκλεινα τη χρονιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κερδίζοντας έναν τίτλο και κλείνοντας τη χρονιά με θετικό πρόσημο. Από τότε δεν μου έχει συμβεί κάτι καλύτερο. Σίγουρα, υπήρχαν και άλλοι τίτλοι που με έκαναν να νιώθω εκστασιασμένος, σαν να βρισκόμουν σε άλλον πλανήτη, αλλά εκείνος ο τίτλος στο Masters του Λονδίνου άξιζε έναν τίτλο Grand Slam.
Ποιοι είναι οι λόγοι γι’ αυτό;
Επειδή κέρδισα κορυφαίους παίκτες, όλους τους κορυφαίους οκτώ, και έπαιξα το καλύτερό μου τένις. Ήμουν εξαιρετικά συγκεντρωμένος στο γήπεδο, τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει. Και η χαρά στο τέλος ήταν τεράστια. Θα μου μείνει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα, ειδικά για έναν τενίστα σαν εμένα… Το τένις δεν ήταν καθόλου γνωστό στην Ελλάδα, το θεωρούσαν άθλημα των πλουσίων, το παρομοίαζαν με το γκολφ, κάτι που κάνεις στο country club αν έχεις τα μέσα και το χρόνο. Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που πίστευαν ότι μπορούσαν να το παίξουν. Νομίζω ότι αυτός ο τίτλος ήταν ένα ισχυρό μήνυμα.
Ποιο ήταν αυτό;
Αισθάνομαι ότι αυτό ένωσε τους Έλληνες και επέτρεψε να γίνει κατανοητό το όραμά μου για το τένις. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν εκεί, υπήρξε μια μεγάλη γιορτή, μία μεγάλη ένταση, ένας μεγάλος ενθουσιασμός. Πραγματικά απόλαυσα αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο, όλη η ομάδα μου ήταν εκεί, η οικογένειά μου, τα ξαδέρφια μου. Το να κερδίζω μπροστά τους, να είμαι τόσο σταθερός, τόσο μαχητικός στο γήπεδο… Έκανα τη δουλειά μου και αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα. Ήρθα και έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω.
Και στο προσωπικό κομμάτι, ποια είναι η ανάμνηση που σου έχει μείνει;
Αν παίζω τένις σήμερα, είναι χάρη σε ένα συγκεκριμένο άτομο που όταν ήμουν νεότερος με στήριξε και με χρηματοδότησε. Δεν θα αναφέρω το όνομά του, αλλά όταν άρχισα να περιοδεύω ως νέος, η χώρα μου αντιμετώπιζε μια μεγάλη οικονομική κρίση, ήταν μία δύσκολη εποχή για την Ελλάδα. Ο πατέρας μου με πήρε υπό την ευθύνη του και μετακομίσαμε, για να μπορούμε να παίξουμε τένις. Δεν γυρίζαμε πολύ συχνά στην πατρίδα, ταξιδεύαμε πολύ για τουρνουά. Όταν επέστρεφα στην Ελλάδα, ήταν πολύ καταθλιπτικά, ο κόσμος υπέφερε, ήταν σχεδόν καταστροφή, και δεν ήταν εύκολο για την οικογένειά μου να με στηρίξει οικονομικά για τα ταξίδια μου. Αλλά ο πατέρας μου είδε δυνατότητες σε μένα, ταλέντο, και ήθελε πραγματικά να το κάνω αυτό. Και τότε ήταν αυτός ο κύριος που ήρθε, μέσω της μητέρας μου, και προσέφερε την υποστήριξή του. Νομίζω ότι με έσωσε, μου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξω τι αξίζω, να αποδείξω τι μπορώ να κάνω με το τένις μου. Χωρίς αυτόν, δεν ξέρω πού θα ήμουν τώρα.
“Τα ταξίδια είναι πολύ καλύτερα από κάθε ταινία. Εσύ είσαι η ταινία.”
Στέφανος Τσιτσιπάς
Τι σημαίνει αυτό;
Μου έδωσε την ευκαιρία να ονειρευτώ και να δείξω ποιος είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς στο γήπεδο. Είναι μια περίοδος που απολαμβάνω τώρα, γιατί νιώθω ότι χτίζω κάθε μέρα μια αυτοκρατορία εξαιτίας αυτού του ανθρώπου. Αυτή είναι η ιστορία μου. Θα ήθελα να προσθέσω ότι αυτός ο κύριος δεν ζήτησε ποτέ ανταλλάγματα. Και δεν νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι θα το έκαναν αυτό. Ήταν τόσο γενναιόδωρος σε σημείο να το κάνει απλά και μόνο για να το κάνει.
Αυτές οι αναμνήσεις μας μεταφέρουν στο παρελθόν σου, αλλά ποιο είναι το μέλλον σου; Ποια είναι τα όνειρά σου, οι στόχοι σου;
(Ο Στέφανος κοιτάζει το σημειωματάριό του.) Θέλω πραγματικά να πάω στο πανεπιστήμιο και να πάρω ένα μεταπτυχιακό, σε μια συγκεκριμένη ειδικότητα. Να κατακτήσω μια άλλη δεξιότητα, να γίνω ειδικός, σε κάτι άλλο. Αυτή είναι η ιδέα μου.
Σε ποια ειδικότητα;
Επικοινωνία ή γεωπολιτική. Μου αρέσει να γνωρίζω για τις σχέσεις μεταξύ των χωρών, τη γεωπολιτική, τη γεωγραφία, με ενδιαφέρει πραγματικά. Και γινόμουν όλο και πιο περίεργος για αυτά τα θέματα βλέποντας βίντεο στο internet. Πώς λειτουργεί ο κόσμος, οι σχέσεις μεταξύ χωρών και κρατών. Αν έχω χρόνο στο μέλλον, θα ήθελα πολύ να μάθω περισσότερα.
Βάζεις προκλήσεις στο τένις, αλλά και στην προσωπική σου ζωή. Το τένις εξακολουθεί να είναι η προτεραιότητά σου;
Η οικογένεια έρχεται πάντα πρώτη, είναι η νούμερο ένα αρχή της ζωής μου. Έρχεται πριν από το τένις. Το τένις είναι δεύτερο, αλλά είναι η ζωή μου, αυτό που αναπνέω κάθε μέρα. Όλα τα άλλα έρχονται μετά, γιατί αυτή η καριέρα θα διαρκέσει πόσο; 20, 25 χρόνια; Το ελπίζω, θα ήταν φανταστικό. Ίσως και λιγότερο, θα δούμε. Αν δεν επαναπροσδιορίζω τον εαυτό μου κάθε εβδομάδα, αντί να ανεβαίνω, κινδυνεύω να πάω προς τα κάτω, και αυτό είναι το πιο κρίσιμο πράγμα στη δουλειά μου. Είναι μια συνεχής συζήτηση με το ανθρώπους γύρω μου και την ομάδα μου: πώς μπορώ να γίνω καλύτερος.
Δεν μπορεί να είναι εύκολο να παραμείνεις στην πρώτη τριάδα του ΑΤΡ…
Μερικές φορές μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, απογοητευτικό και λυπηρό. Η δουλειά μου είναι σαν ένα τρενάκι του λούνα παρκ για τα συναισθήματά μου. Αυτό είναι που την κάνει δύσκολη. Κάποιες μέρες που μπορεί να έχω χάσει ή να μην παίζω καλά, μου είναι δύσκολο να κοιμηθώ, και αναρωτιέμαι: «Μπορώ να έχω μια απλή ζωή, όπου θα τη νιώθω φυσιολογική;». Να μην χρειάζεται να είμαι σούπερ ενθουσιασμένος και σούπερ χαρούμενος ή σούπερ λυπημένος και σούπερ απογοητευμένος. Απλά μια υγιή ισορροπία. Δουλεύω πάνω σε αυτό αυτή τη στιγμή. Να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, να πιστεύω σε αυτό που είμαι ικανός, προκειμένου να πετύχω αυτή την ισορροπία. Φυσικά, αυτό γίνεται με το να εμφανίζεσαι στο γήπεδο κάθε μέρα, όχι με το να κάθεσαι στον καναπέ σου. Τα αποτελέσματα έρχονται όταν βρίσκεσαι σε μια άβολη θέση και προσπαθείς να βρεις τι λειτουργεί καλύτερα για σένα. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να έχεις ανοιχτό μυαλό.
Σε ένα από τα πρόσφατα βίντεό σου, είπες ότι θέλεις να σε θυμούνται για κάτι άλλο εκτός από το τένις. Τι θέλεις να πετύχεις εκτός γηπέδου και τουρνουά;
Θέλω να μετατρέψω τις καλές ιδέες σε επιχείρηση, για παράδειγμα σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που θα μπορώ να υποστηρίξω, ίσως για τα παιδιά ή για τη χώρα μου όσον αφορά την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα, αυτό με ενδιαφέρει πολύ. Οτιδήποτε μπορεί να κάνει τον πλανήτη Γη ένα καλύτερο, πιο φιλόξενο μέρος. Ανήκω και θέλω να βρίσκομαι σε κάτι πολύ πέρα από το τένις, να με βλέπουν περισσότερο μέσα από τα επιτεύγματά μου, τα οποία θα μου δώσουν την ευκαιρία να συνδεθώ με περισσότερους ανθρώπους. Έχω τόσες πολλές ιδέες.
Σε ποιους τομείς;
Λατρεύω την τεχνολογία και θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με τέτοιου είδους πράγματα, αν και δεν ξέρω πραγματικά τι αντίκτυπο θα μπορούσα να έχω. Οτιδήποτε αφορά την καινοτομία, τη βιωσιμότητα και έναν καθαρότερο, υγιέστερο πλανήτη. Θα ήθελα να έχω αντίκτυπο, ίσως μέσω μιας εταιρείας που θα ιδρύσω μια μέρα, όπου άνθρωποι με την ίδια ιδεολογία με μένα, την ίδια προσέγγιση στη ζωή, πάντα δημιουργικοί και καινοτόμοι, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν όσο και εγώ.
Μιλάς για την τεχνολογία και είδα στο Instagram ότι ακολουθείς το περιοδικό, Wired, αλλά και έναν αθλητή, καλλιτέχνη και παγκόσμιου περιηγητή, τον Γάλλο επαγγελματία αναβάτη BMX Matthias Dandois. Φαίνεται ότι μοιράζεστε πολλά κοινά;
Μοιραζόμαστε πολλά πράγματα, εμπνέομαι πολύ από το ταλέντο του. Λατρεύω την αυθεντικότητά του και το πόσο εύκολο είναι να του μιλήσεις. Έχουμε μια πολύ καλή σύνδεση μαζί. Είναι ένας άνθρωπος με καρδιά. Νομίζω ότι υπάρχουν πράγματα να μάθουμε και οι δύο, ξέρω ότι του αρέσει να παίζει τένις και σέβομαι αυτό που κάνει, γιατί η ειδικότητά του, το BMX Flatland, είναι πολύ δύσκολο. Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τη δουλειά που κρύβεται από πίσω. Είναι πραγματικά ταλαντούχος, είναι εννέα φορές παγκόσμιος πρωταθλητής… Είναι απίστευτο. Ο κόσμος μιλάει για τον Rafael Nadal που κέρδισε το Roland Garros δώδεκα φορές, νομίζω…
Δεκατέσσερις φορές…
(Γέλια) Θα έπρεπε να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στον Matthias για όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα. Καταφέρνει να παρακινεί νέους ανθρώπους να ακολουθήσουν τα βήματά του, και αυτό είναι που πρέπει να κάνει ο αθλητισμός: να εμπνέει και να προσελκύει νέους ανθρώπους. Να τους δίνει ένα όραμα για τα δικά τους επιτεύγματα. Το να έχεις ένα πρότυπο είναι το καλύτερο πράγμα στη ζωή, κάποιον που μπορείς να θαυμάζεις, μερικές φορές σαν είδωλο, που μπορείς να αντιγράψεις, να μεταμορφώσεις και να βελτιώσεις το άθλημά τους με το να συμμετέχεις κι εσύ.
“Τα αποτελέσματα έρχονται όταν βρίσκεσαι σε μια άβολη θέση.”
Στέφανος Τσιτσιπάς
Ακολουθείς επίσης τον μπασκετμπολίστα Tony Parker, ο οποίος πρόκειται να ενταχθεί στο Hall of Fame του NBA… Αν μπορούσες να ονομάσεις κάποιον που θα εντασσόταν στο Hall of Fame σου, ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, έναν αθλητή ή καλλιτέχνη, ποιος θα ήταν αυτός;
(Ο Στέφανος συγκεντρώνεται και σκέφτεται για πολλή ώρα.) Θα περιμένατε να αναφέρω τον πατέρα ή τη μητέρα μου, γιατί είναι οι πρώτοι άνθρωποι που μου έρχονται στο μυαλό, ή τα αδέλφια μου. Το τένις είναι η ζωή μου. Αν βρίσκομαι εδώ σήμερα, είναι εξαιτίας του τένις – αν ζω σήμερα στο Μονακό, είναι εξαιτίας του τένις – αν γνωρίζω τους ανθρώπους που γνωρίζω σήμερα, είναι εξαιτίας του τένις. Για μένα, το τένις είναι κυριολεκτικά τα πάντα. Θέλω λοιπόν να δώσω αυτόν τον τίτλο στον πρώτο μου προπονητή, αυτόν που μου έμαθε να παίζω.
Ποιος είναι;
Το όνομά του είναι Γιώργος Σπηλιόπουλος. Τον θυμάμαι πολύ καλά να γονατίζει όταν ήμασταν παιδιά, για να είναι στο ύψος μας και να μας μιλήσει. Μας μιλούσε σαν να ήμασταν ενήλικες, παρόλο που ήμασταν μόλις έξι ετών, ήμασταν πραγματικά “μικροί”. Μαζί του υπήρχε πολλή πειθαρχία, αλλά ήταν επίσης πολύ καλός. Και έχω ακόμα αυτή την πειθαρχία μέσα μου, να είμαι σκληρός και να μην αφήνω καμία βλακεία να μπει στο μυαλό μου, ενώ παράλληλα είμαι ευγενικός, στοργικός και έχοντας σεβασμό.
Τι σου πρόσφερε;
Ανέπτυξε την προσωπικότητά μου και αυτό που είμαι σήμερα. Μπορεί να πέρασα μόνο τρία ή τέσσερα χρόνια μαζί του, αλλά ήταν αρκετά για να γίνω αυτό που είμαι. Βλέπω τον εαυτό μου ως ένα καλό άτομο, το οποίο δεν είναι απαραίτητα πλεονέκτημα στο γήπεδο, αλλά είναι εκτός γηπέδου. Όπως επίσης ως ένα γενναιόδωρο, ευγενικό, γνήσιο άτομο, το οποίο επίσης νομίζω ότι οφείλεται σε εκείνον. Ξέρω ότι θα κλάψει αν το διαβάσει αυτό. (Χαμογελάει) Θέλω να του δώσω αυτόν τον τίτλο, ένα μεγάλο μεγάλο τρόπαιο, του πιο συμπονετικού, ευγενικού, γενναιόδωρου και στοργικού προπονητή στον κόσμο. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής, για εμένα αυτό μετράει.
«Στην Ισλανδία, το κρύο και ο άνεμος μπορεί να γίνουν φρικτά και πρέπει να είσαι ντυμένος όσο το δυνατόν πιο ζεστά. Αυτή η αίσθηση και η εικόνα μου θυμίζει τα μακρινά ταξίδια με το αυτοκίνητο που κάναμε καθημερινά με την οικογένειά μου για να επισκεφτούμε διάφορα μέρη της χώρας. Επίσης, κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού ερωτεύτηκα ακόμη περισσότερο τη φωτογραφία, κάτι που χαράχτηκε στη μνήμη μου για πολύ καιρό».
«Όλη αυτή τη φυσική ομορφιά θεραπεύει την ψυχή. Αν μπορώ να θυμηθώ λίγες στιγμές στη ζωή μου που ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένος, αυτή η φωτογραφία στην Ισλανδία είναι μία από αυτές. Με κάνει να συνειδητοποιώ ότι δεν χρειάζομαι πολλά για να νιώθω ευτυχισμένος και γεμάτος στη ζωή μου».
«Έχω σκεφτεί πολλές φορές να μετακομίσω στην Ισλανδία. Να χτίσω ένα σπίτι και να χρησιμοποιήσω το νησί ως έναν ιερό χώρο όπου θα εξερευνώ, θα συνδεθώ πνευματικά με τον εαυτό μου και θα ζήσω μια πραγματική στιγμή γαλήνης και ηρεμίας. Αυτή είναι η πνευματική μου γη, και ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα να γίνει κάτι περισσότερο από αυτό».
