Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων 2024 στο Παρίσι (26/07), ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρος Καπράλος μίλησε για τους στόχους της Ολυμπιακής μας ομάδας και πολλά ακόμη κρίσιμα ζητήματα.
Σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ δεν δίστασε να μιλήσει ανοικτά. Ακολουθούν τα σημαντικότερα αποσπάσματα. Καταρχάς για τις ελληνικές ελπίδες στους αγωνιστικούς χώρους.
“Έχουμε μια μεγάλη ομάδα καθώς 101 αθλητές έχουν πάρει την πρόκριση -και είναι δύσκολες σήμερα οι προκρίσεις. Έχουμε αθλητές σε πολλά αθλήματα και με πολλές πιθανότητες να φέρουν διακρίσεις. Δεν λέω απαραίτητα μετάλλια, αλλά ακόμα κι η είσοδος σε έναν τελικό στους οκτώ καλύτερους του κόσμου, είναι μια τρομερή επιτυχία για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που δεν επενδύει τόσα πολλά χρήματα στον αθλητισμό όσα επενδύουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες”.
Για το θέμα με τους σημαιοφόρους:
“Καταρχάς, είναι ένα δύσκολο θέμα γιατί πάντα προσπαθείς να βάλεις σημαιοφόρους τους καλύτερους Έλληνες αθλητές με βάση πολυδιάστατες παραμέτρους. Από το 2020, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, είχαμε για πρώτη φορά δύο σημαιοφόρους, έναν άντρα και μια γυναίκα, τον Πετρούνια και την Κορακάκη. Ήταν ένα σημάδι ότι προχωράμε στην ισότητα των φύλων και στον αθλητισμό. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αλλά και η κοινωνία ολόκληρη το επιζητεί. Στο Παρίσι, άλλωστε, για πρώτη φορά θα έχουμε 50-50 άντρες και γυναίκες αθλητές. Πάνω από το 40% των αθλητών της Ελληνικής αποστολής είναι γυναίκες.
Στη συζήτηση της επιλογής των σημαιοφόρων στην ολομέλεια, εξεπλάγην δυσάρεστα, γιατί ακολουθήθηκε μια διαδικασία εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτά που πρεσβεύουμε. Έχουμε πετύχει τα τελευταία χρόνια μια μεγάλη εξωστρέφεια σε ό,τι αφορά τις αρχές του Ολυμπισμού και υπήρξε μια ανεξήγητη προσπάθεια να οπισθοχωρήσουμε σε αυτό και να κάνουμε πισωγυρίσματα, μακριά από αυτό που επιτάσσει η κοινωνία και αυτό που είναι και το δίκαιο. Υπήρξε πρόταση αλλά και επιμονή να επιστρέψουμε στον έναν σημαιοφόρο, άντρα, και συγκεκριμένα στο Γιάννη Αντετοκούνμπο. Και η έκπληξη η δικιά μου ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν αυτό υποστηρίχθηκε με θέρμη από ανθρώπους που έχουν σχέση με το Διεθνές Ολυμπιακό Κίνημα όπως ο κύριος Κούβελος, της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, ο κύριος Φίλης, του Διεθνούς Κέντρου Εκεχειρίας, το οποίο χρηματοδοτείται από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, ο κύριος Κατσιαδάκης της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ξιφασκίας.
Και αναφέρω τους συγκεκριμένους , γιατί και άλλοι το υποστήριξαν, αλλά ενδεχομένως έχουν λιγότερες γνώσεις. Οι συγκεκριμένοι είναι πολύ έμπειροι και είναι κοντά στο Διεθνές Ολυμπιακό Κίνημα και μου προκάλεσε θλίψη αυτή η επιμονή. Πιστεύω ότι έχουμε προχωρήσει σαν κοινωνία ως προς την ισότητα και τη συμπερίληψη και ξαφνικά προτεινόταν κάτι και αναχρονιστικό και απόλυτα άδικο. Όταν πρόκειται για ανθρώπινα δικαιώματα – ακόμα και σε επίπεδο συμβολισμού – δεν είναι μόνο δυσάρεστο να κάνουμε βήματα πίσω. Είναι πάνω απ’ όλα, επικίνδυνο.
Τελικά νομίζω πρυτάνευσε η λογική και θα έχουμε δύο σημαιοφόρους. Τώρα στα ονόματα, να είναι η Σάκκαρη ή η Ντρισμπιώτη, ή κάποια άλλη αθλήτρια, ο καθένας μπορεί να έχει την δική του άποψη και διαφορετικά κριτήρια. Γι’ αυτό ακριβώς ψηφίσαμε, όπως ορίζει η δημοκρατική διαδικασία. Η δική μας πρόταση, του Αρχηγού της Αποστολής και δική μου, ήταν να είναι ο Αντετοκούνμπο και η Σάκκαρη γιατί είναι δύο αθλητές γνωστοί και εκτός Ελλάδος και πιστεύω ότι θα έδιναν ένα δυνατό μήνυμα εξωστρέφειας λόγω της διεθνούς αναγνωρισιμότητάς τους. Από την άλλη, η Ντρισμπιώτη είναι μια αθλήτρια που έχει κάνει εξαιρετική πορεία, ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες, κάνοντας θυσίες για να φτάσει εκεί που είναι. Είναι μια μεγαλύτερη- για τα αθλητικά δεδομένα- σε ηλικία αθλήτρια, η οποία έχει αποδείξει πολλά και δίνει τα δικά της ηχηρά και πολύτιμα μηνύματα. Είμαι περήφανος και για τους δύο σημαιοφόρους που επιλέξαμε, το Γιάννη και την Αντιγόνη. Ένα πράγμα δεν θα δεχόμουν ούτε και δέχομαι, να φτάναμε και να μπαίναμε στο στάδιο στην τελετή έναρξης, σαν πρώτη χώρα, με έναν σημαιοφόρο. Αυτό θα ήταν μία μελανή εικόνα, ένα αρνητικό μήνυμα στην διεθνή αθλητική κοινότητα καθώς όλες οι χώρες θα έχουν δύο σημαιοφόρους”.
Για την πιθανότητα διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων ξανά από την Αθήνα:
“Δεν νομίζω, τουλάχιστον όσο θα ζούμε εμείς και τα παιδιά μας. Τι θέλω να πω; Η Αθήνα κατάφερε και ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και τους οργάνωσε με υποδειγματικό τρόπο, όταν σε σχέση με όλες τις άλλες πόλεις που διοργανώνουν Αγώνες, είχε να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα οργανωτικά των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά είχε να χτίσει – πέρα από τις αθλητικές εγκαταστάσεις, υποδομές όπως δρόμους, αεροδρόμιο, μετρό, να καθαριστεί το λιμάνι, να εκσυγχρονιστούν τα ξενοδοχεία, η τηλεφωνία, η ενέργεια, να γίνουν φοιτητικές εστίες, να εξοπλιστούν τα νοσοκομεία, η αστυνομία και το λιμενικό. Αναφέρω κάποιες μόνο από τις υποδομές που έγιναν και άλλαξαν κυριολεκτικά τη ζωή μας. Κι όλα αυτά ήταν μια τεράστια προσπάθεια όπου για πρώτη φορά λειτούργησε συλλογικά και αποτελεσματικά, ταυτόχρονα ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας. Όταν υπάρχει στόχος κοινός μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Ήταν ξεκάθαρο και στους ξένους όταν είδαν το θαύμα που πέτυχαν οι Έλληνες και η Αθήνα.
Η επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων βασίζεται και στο γεγονός ότι μεταφέρονται από ήπειρο σε ήπειρο. Έτσι προσελκύουν το ενδιαφέρον χωρών, τηλεοράσεων, χορηγών για καινούργιες αγορές. Για παράδειγμα το΄28 θα πάμε στο Λος Άντζελες, το ΄32 στο Μπρίσμπεϊν στην Αυστραλία. Για το 2036 υπάρχουν ήδη 8 χώρες που διεκδικούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μερικές πολύ ισχυρές οικονομικά – Σαουδική Αραβία, Κατάρ, άλλες χώρες με μεγαλύτερο πληθυσμό -Ινδία. Αλλά και πολλές πόλεις της Ευρώπης, όπως η Κωνσταντινούπολη, η Βουδαπέστη αλλά και η Χιλή στην Νότια Αμερική. Άρα, υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον για να οργανώσει μια πόλη τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Όπως και στους φίλους Γάλλους πήρε εκατό χρόνια για να οργανώσουν Ολυμπιακούς Αγώνες, από το 1924, έτσι και εμείς πιθανόν σε 100 χρόνια να το επαναλάβουμε. Η πρόταση όμως να γίνονται συνεχώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα, δεν έχει σήμερα πρόσφορο έδαφος και πιθανότητες επιτυχίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε σαν Ελλάδα, είναι να θυμίζουμε στους ξένους τι έχουμε προσφέρει στο ολυμπιακό κίνημα, παρουσιάζοντας πάντα μια κατά το δυνατόν εμβληματική Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στην αρχαία Ολυμπία και μεταφέροντας με σεβασμό τη Φλόγα και τα μηνύματα που πρεσβεύει σε ολόκληρη την Ελλάδα, πριν την παραδώσουμε στους οργανωτές στο Παναθηναϊκό Στάδιο στην Αθήνα.
Παράλληλα, μια πρόταση που σκοπεύω να θέσω μετά την Σύνοδο που θα γίνει τον προσεχή Μάρτιο στην Ελλάδα, είναι να εκλέγεται ο Πρόεδρος της ΔΟΕ πάντα στην Ελλάδα και κατά προτίμηση στην Αρχαία Ολυμπία.
Για το θέμα του ντόπινγκ: “Αυτή ήταν και είναι η πιο μεγάλη μάστιγα, η οποία συνεχίζει να υφίσταται γιατί πάντα ο κλέφτης είναι ένα βήμα μπροστά από τον αστυνομικό. Επομένως αυτοί που προσπαθούν να κλέψουν στον αγώνα κάνουν κάθε προσπάθεια για να μην εντοπιστούν. Είμαστε άτεγκτοι στο θέμα του ντόπινγκ και δεν υπάρχει η παραμικρή ανοχή. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή φυλάσσει τα δείγματα για οκτώ χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί βρίσκονται συνεχώς νέες μέθοδοι για να ανακαλύψεις αυτούς που έκλεψαν έτσι ώστε να τους αφαιρεθούν τα μετάλλια. Νομίζω ότι αυτό σιγά-σιγά φέρνει μεγαλύτερη δικαιοσύνη”.
Για το σύγχρονο πρόσωπο του αθλητισμού: “Σήμερα υπάρχουν πολλά ακόμη, φλέγοντα θέματα και προβλήματα στον υψηλό αθλητισμό αλλά και στην κοινωνία. Αν είναι να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για το μέλλον, οφείλουμε να διαχειριστούμε θέματα που αφορούν την ταυτότητα φύλου και την ενδεχόμενη αλλαγή φύλου. Λεπτά αλλά και δύσκολα ζητήματα, με κάθε άθλημα να έχει δικούς του κανονισμούς.
Όσον αφορά την σύγχρονη κοινωνία, οι νέοι υποφέρουν από παχυσαρκία και υπέρμετρο στρες καθώς ξοδεύουν το χρόνο τους μπροστά στην τηλεόραση, στα κομπιούτερ, στα κινητά, στα σόσιαλ, και αθλούνται πολύ λιγότερο. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή προσπαθεί, μεταβάλλοντας το πρόγραμμα των Αγώνων, να φέρνει αθλήματα και αγωνίσματα πιο κοντά στους νέους για να μπορέσει να προσελκύσει το ενδιαφέρον τους.
Για παράδειγμα, στο Παρίσι, αθλήματα που περιλαμβάνονται στο Ολυμπιακό πρόγραμμα είναι το σκέιτμπορντ, η αναρρίχηση σε τοίχους, το surf στα κύματα και βεβαίως η μεγαλύτερη πρωτοτυπία, το breakdancing“.
