Είναι χρέος μου να κτυπήσω εγκαίρως το καμπανάκι, πριν θρηνήσουμε θύματα. Επειδή κυκλοφορώ, αλλά και…σερφάρω στο διαδίκτυο, βλέπω το μίσος να επιστρέφει.
Με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη, κάποιοι και κάποιες είναι έτοιμοι να στήσουν έναν νέο εμφύλιο στην κοινωνία. Αυτό είναι διάχυτο κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι ατάκες είναι πλέον δολοφονικές και εκτός ελέγχου.
Ιδιαίτερα για αυτούς που καταθέτουν απόψεις στο δημόσιο λόγο και ενοχλούν κάποιους ή δεν συμφωνούν με αυτές. Πίστευα και πιστεύω ότι στις δημοκρατίες ο καθένας μπορεί να λέει την άποψή του. Ακόμη και εάν αυτή κινείται στη σφαίρα του παραλόγου. Εξάλλου αυτή είναι η καρδιά της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας που έχει ο τόπος μας.
Και λέω φιλελεύθερης με την πολιτική έννοια του όρου και όχι του κομματικού.
Εκείνο όμως που θα με βρίσκει κάθετα αντίθετο είναι η στοχοποίηση των ανθρώπων, επειδή τυγχάνει να έχουν διαφορετική άποψη από εμάς. Το ίδιο αντίθετος είμαι και με εκείνους που τσουβαλιάζουν ανθρώπους και επαγγέλματα, γιατί αυτό ζητάει η αρένα.
Όλοι οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν, όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες, όλοι οι επιχειρηματίες πίνουν το αίμα του εργαζόμενου. Αυτές οι αντιλήψεις είναι φασιστικές και οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς.
Η κοινωνία μας είναι σε σοκ διαρκείας. Αυτή η υπόθεση των Τεμπών δεν καταπίνεται. Οι τόσοι νεκροί, οι τόσοι νέοι άνθρωποι μας έχουν στοιχειώσει όλους. Ανεξαρτήτως κόμματος, ιδεών, απόψεων.
Αυτό όμως δεν αποτελεί για κανέναν άλλοθι να γεμίζει την κοινωνία μίσος. Μπορεί να λειτουργεί ως κερασάκι μιας ζωής που ζούμε από τα μνημόνια και πέρα, αλλά δεν είναι λύση να σπέρνουμε παντού το διχασμό και την τοξικότητα.
Εαν καταργήσουμε τους αυτονόητους όρους της δημοκρατίας μια μέρα θα βρεθούμε πάλι χειροπόδαρα ή θα μας έρθουν…μεσσίες από το πουθενά και θα τρέχουμε να σωθούμε.
Η κοινωνία και κυρίως η νέα γενιά βράζει. Οι ώριμοι πολιτικά άνθρωποι, ανεξαρτήτως επαγγέλματος και θέσεις δεν πρέπει να ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Τα πράγματα είναι επικίνδυνα και δεν πρέπει να ανατροφοδοτούμε την ένταση. Το κάναμε και στην περίοδο των Μνημονίων και είδατε που φτάσαμε.
Ας κατεβάσουμε τους τόνους ένα κλικ. Όχι για να την γλυτώσουν κάποιοι. Όχι για να κάνουμε συμψηφισμούς.
Κανένας μα κανένας από όσους ευθύνονται δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητος. Είτε είναι εμπλεκόμενος σε αυτήν την τραγωδία είτε πολιτικά υπεύθυνος.
Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται. Όποτε έκανε κουμάντο το…λαϊκό αίσθημα και μας έβαλε να αποδώσουμε δικαιοσύνη με βάση αυτό, το πληρώσαμε με μεγαλύτερες τραγωδίες.
Ας διδαχτούμε κάτι από αυτές και ας σεβαστούμε τον πόνο αυτό των ανθρώπων…
