Όπως μάθατε ο Αλέξης Τσίπρας, αποφάσισε φέτος να μην πάρει… δώρα, αλλά την ημέρα της εορτής του, να κάνει… δώρο στη Νέα Δημοκρατία. Και αυτό δεν ήταν άλλο από τον Παύλο Πολάκη. Με αυτόν τον τρόπο έδωσε την απαραίτητη επικοινωνιακά ανάσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, και ταυτόχρονα έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα την απόφασή του να κάνει ανοίγματα στο κέντρο.
Δεν μπορώ να ξέρω τους πραγματικούς λόγους που ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε αυτήν την επιλογή. Σίγουρα θα ξέρει περισσότερα από ότι εγώ. Τον πήρε πίσω όπως έκανε και με τον Κουρουμπλή, που είχε αποκαλέσει τους…συναδέλφους του στη ΝΔ “δολοφόνους”.
Βλέπεις όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι διαγραφές, φτάνει βέβαια να μην αμφισβητούν τον ίδιο.
Θέλω τώρα να δω με τι πρόσωπο θα ρωτάνε γιατί δεν πετάει εκτός ψηφοδελτίων της ΝΔ τον Κώστα Καραμανλή ο Μητσοτάκης.
Ας είναι. Ο κάθε αρχηγός κάνει τις επιλογές του και για αυτές κρίνεται. Εαν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θέλουν τον Κουρουμπλή και τον Πολάκη είναι δικαίωμά τους. Ο λαός είναι εκείνος που κρίνει στο τέλος της ημέρας. Κανείς άλλος.
Και το δικαίωμα “ευθύνης ψηφοφόρου” (α ρε Γιώργο Τσούκαλη) ισχύει στο ακέραιο.
Εκείνο, όμως που με κάνει να απορώ είναι τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Που μόλις τους είπε ο αρχηγός του να βγάλουν τον Πολάκη από τα ψηφοδέλτια, τον έβγαλαν ομόφωνα. Και μόλις τους είπε να τον ξαναπάρουν πίσω, πάλι ομόφωνα τον πήραν!
Αυτό άραγε θα πεί αριστερά και σεβασμός στις δημοκρατικές διαδικασίες;
Να σε ξεφτιλίζει ο εκάστοτε αρχηγός;
Κρίμα και πάλι κρίμα. Και ύστερα αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος πάει αντισυστημικά και απεχθάνεται την πολιτική.
Οσο για τον Αλέξη Τσίπρα, τα έχουμε πεί και τα έχουμε γράψει. Νιώθει πιο άνετα αυτός και η οικογένειά του με τους Πολάκηδες από οποιονδήποτε άλλον. Και αυτό πολύ απλά το περιέγραψε ο Πολάκης: Σιγά μην τους κάναμε το χατήρι. Και μπορεί να μην ζήτησε ποτέ συγγνώμη ο αψύς Παυλής, από όσους επικήρυξε, αλλά ζήτησε από το μεγάλο αρχηγό. και αυτό έχει σημασία για την…αριστερά του σ. Αλέξη…
