Όσοι πάσχουν από κιρσούς γνωρίζουν καλά ότι το Καλοκαίρι είναι η πιο δύσκολη περίοδος, γιατί τα πόδια τους καίνε και υποφέρουν από το πρήξιμο και τον πόνο. Οι ασθενείς με φλεβική ανεπάρκεια, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι συνήθως οι κυρίες. Μάλιστα και σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία το 50% των γυναικών μεταξύ 40 και 50 ετών και το 75% των γυναικών μεταξύ 60 και 70 ετών εμφανίζουν παθολογικές φλέβες στα πόδια.
Η πιο συχνή μορφή φλεβικής ανεπάρκειας είναι οι ευρυαγγείες και οι κιρσοί, που εκτός από το «κάψιμο» και το οίδημα (πρήξιμο) έχουν και άλλα δυσάρεστα και επώδυνα συμπτώματα όπως κράμπες, φαγούρα, αλλοίωση του χρώματος του δέρματος αλλά και μικρά έλκη (πληγές).
Η φλεβική ανεπάρκεια ξεκινά από τις πιο απλές μορφές, τις ευρυαγγείες και τις τηλεαγγειεκτασίες που προκαλούν μόνο αισθητικό πρόβλημα. Σε επόμενο στάδιο εμφανίζονται κιρσοί που μπορεί να συνοδεύονται από οίδημα. Τις πιο προχωρημένες μορφές αποτελούν η εμφάνιση αλλοιώσεων του δέρματος και ελκών που μπορεί να επουλωθούν ή να είναι ενεργά.
Τι προκαλεί τα συμπτώματα
Σε πολλούς ασθενείς δεν μπορεί να αναγνωριστεί κάποια συγκεκριμένη αιτία για την εμφάνιση της φλεβικής ανεπάρκειας. Η κληρονομικότητα είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας.
Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση κιρσών παίζει η εργασία σε συνεχή όρθια στάση, η παχυσαρκία, η χρήση αντισυλληπτικών, η χορήγηση ορμονών κατά την εμμηνόπαυση, η προδιάθεση του οργανισμού να δημιουργεί θρόμβους (θρομβοφιλία) και οι καταστάσεις που αυξάνουν την πίεση στην κοιλιά (δυσκοιλιότητα, όγκοι, κ.ά.) αποτελούν επίσης προδιαθεσικούς παράγοντες.
Ειδικές καταστάσεις, όπως η εγκυμοσύνη επιβαρύνει τη νόσο κυρίως λόγω ορμονικών παραγόντων.
Αντιμετώπιση-θεραπεία
– Η αποφυγή ορθοστασίας, η βάδιση, ο έλεγχος του σωματικού βάρους, η διακοπή του καπνίσματος και των αντισυλληπτικών και η αποφυγή έκθεσης στον ήλιο και στη θερμότητα είναι μερικά από αυτά.
– Η χρήση ειδικών ελαστικών καλτσών αποτελεί την πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση, πέρα από την χειρουργική.
– Διάφορα φλεβοτονικά φάρμακα (φλαβονοειδή κ.ά.) που βελτιώνουν την φλεβική κυκλοφορία ανακουφίζουν τα συμπτώματα σε κάποιους ασθενείς.
– Όσον αφορά στις ευρυαγγείες και τις τηλεαγγειεκτασίες οι σκληρυντικές ενέσεις (δηλαδή η έγχυση μέσα στα φλεβίδια σκληρυντικών παραγόντων που προκαλούν χημική βλάβη) είναι η παραδοσιακή μέθοδος αντιμετώπισης.
– Παράλληλα η θεραπεία με laser και η φωτοπηξία έχουν εξελιχθεί, και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνα ή σε συνδυασμό με σκληρυντικές ενέσεις.
– Η παραδοσιακή χειρουργική επέμβαση για τους κιρσούς είναι η σαφηνεκτομή (αφαίρεση της σαφηνούς φλέβας) σε συνδυασμό με κιρσεκτομές. Λιγότερο επεμβατικές μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτές είναι η ενδοαγγειακή χρήση laser, υπερήχων και η σκληροθεραπεία με αφρό.
Προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα όπως το ότι γίνονται υπό τοπική αναισθησία, χωρίς τομές και ο ασθενής μπορεί να κινητοποιηθεί και να επιστρέψει στο σπίτι πολύ σύντομα. Σε περισσότερο σοβαρές καταστάσεις, όπως η ύπαρξη ελκών, απαιτούνται πιο σύνθετες επεμβάσεις.
