Ρουμανία- Ελλάδα 0-1! Δεν λες πως έχουμε κουραστεί να ακούμε για νίκες της Εθνικής ποδοσφαίρου, κατά συνέπεια είναι καλό ακόμη και στην αρχή ενός σχολίου να υπογραμμίζουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Όταν συμβαίνει.
Η Εθνική, στην πρώτη προσπάθεια να παρουσιάσει ανανεωμένη εικόνα, μετά την πρόσληψη προπονητή, πήρε καλό βαθμό. Όχι με το ζόρι, ούτε χαριστικά. Μπορούσε και καλύτερο. Που σημαίνει πως άφησε υποσχέσεις, οι οποίες μας επιτρέπουν να περιμένουμε καλύτερη εικόνα.
Όταν κάθισε στο τραπέζι της συνέντευξης τύπου, παραμονή του πρώτου αγώνα της συνεργασίας του με την Εθνική μας ομάδα, το μάτι του Γκουστάβο Πογέτ γυάλιζε.
Τα λόγια του : «θέλω να βγάζουν οι ποδοσφαιριστές επιθυμία για τη νίκη», συνόδευαν την εικόνα του. Δεν είναι αυτονόητη η μενταλιτέ του Ουρουγουανού, για κανέναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου.
Ο συγκεκριμένος μπορεί να βρίσκεται στην εκκίνηση της προπονητικής του πορείας σε πάγκο εθνικής, παρόλα αυτά και όταν έπαιζε ποδόσφαιρο – πολλά χρόνια – νωρίτερα έτσι ήταν! Τον χαρακτήριζε το αίσθημα της πείνας…
Αυτή η λογική φάνηκε στην αγωνιστική συμπεριφορά των ελλήνων διεθνών από το πρώτο λεπτό στο φιλικό – πρεμιέρα του Πογέτ, κόντρα στη Ρουμανία. Αισιόδοξο μήνυμα, το οποίο μας επιτρέπει να περιμένουμε περισσότερα.
Η ομάδα έδειξε πως αποκτά διάθεση και είναι σε θέση να ακολουθήσει και ένα μπούσουλα στις τακτικές επιλογές της. Έδειξε πως μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής και δημιουργίας και με το τέρμα του Μπουχαλάκη (39΄) από την ασίστ του Ρότα, πέρασε από την έδρα της Ρουμανίας.
Φάνηκε πολλές φορές από την ανάπτυξη στις πτέρυγες, με τα overlap των ακραίων αμυντικών και τις πλαγιοκοπήσεις των εξτρέμ. Φάνηκε στις επιδόσεις της άμυνας εκτός από τα πλάγια και στο κέντρο αυτής, με τα στόπερ, Χατζηδιάκο και Μαυροπάνο.
Ο βαθμός της άμυνας συνολικά ήταν υψηλός και βοήθησε σημαντικά στη γενική εικόνα, που έβγαζε διάθεση έως το τέλος για αντεπιθέσεις, αιφνιδιασμούς και ψαγμένες συνεργασίες.
Η αδυναμία της ομαδικής λειτουργίας στα στημένα, επιθετικά και αμυντικά, συνεχίζει να «φωνάζει» για την Εθνική, χρειάζεται ωστόσο δουλειά, πρώτα στις ομάδες.
Πρώτο δείγμα γραφής λοιπόν θετικό, με αρκετές καλές στιγμές σε άμυνα και επίθεση.
Ο Γκουστάβο Πογέτ στα χαρτιά είναι ένας ακόμη προπονητής, σε αυτό τον δύσκολο και πολλές φορές δύστυχο πάγκο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πορευτήκαμε για 14 χρόνια μόλις με δύο, Ρεχάγκελ- Σάντος και στη συνέχεια τα τελευταία οκτώ έχουν έλθει – φύγει οκτώ!
Ο νέος προπονητής καλείται να εκμεταλλευτεί τη δίψα των παικτών μας για διάκριση, καθώς δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι τα μέλη αυτής της εθνικής δεν έχουν πανηγυρίσει ποτέ για κάποιο λόγο με το εθνόσημο στο στήθος.
Δεν μπορεί κανένας να προβλέψει τα αποτελέσματα για τη συνέχεια, ξεκινώντας από το Nations League, με τους τέσσερις αγώνες τον Ιούνιο. Εκείνο πάντως που ήδη φαίνεται και επιτρέπει ένα σκαστό χαμόγελο είναι ότι οι προϋποθέσεις υπάρχουν.
