«Η κίνηση στο κατάστημα θυμίζει ημέρες… 2004», έλεγε με νόημα διευθυντικό στέλεχος μεγάλου καταστήματος συστημικής τράπεζας, αναφερόμενος στο έντονο ενδιαφέρον που παρατηρείται το τελευταίο χρονικό διάστημα για την έκδοση στεγαστικών δανείων. Μάλιστα, από το έντονο ενδιαφέρον των τελευταίων μηνών έχουν ήδη εξαχθεί και τα πρώτα συμπεράσματα για την καινούργια «ανθρωπογεωγραφία» των δανειοληπτών.
Μπορεί η κίνηση -από πλευράς αριθμού ενδιαφερομένων, να παραπέμπει σε ημέρες προ μνημονίων, ωστόσο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ζήτησης είναι εντελώς διαφορετικά. Τα δάνεια που ζητούν οι δανειολήπτες, μετα βίας ξεπερνούν τα 150.000 ευρώ. Κι όσοι εκδηλώνουν ενδιαφέρον, έχουν ήδη φροντίσει να έχουν συγκεντρώσει ένα σημαντικό μέρος της αξίας του ακινήτου σε μετρητά, τα οποία προέρχονται είτε από αποταμιεύσεις, είτε και από πώληση περιουσιακού στοιχείου.
Δεν λείπουν και τα περιστατικά υποψήφιων δανειοληπτών που έχουν ήδη κάνει χρήση της νομοθετικής διάταξης που ψηφίστηκε προ ημερών και επιτρέπει στους υποψήφιους αγοραστές να παίρνουν χρήματα από τους γονείς χωρίς πληρωμή φόρων.
Να σημειωθεί ότι οι τράπεζες έχουν σφίξει τα λουριά σε σχέση με το παρελθόν, όσον αφορά στο ποσό που μπορούν να εγκρίνουν. Πέρα από την ηλικία του δανειολήπτη βάζουν ως προϋπόθεση, το ποσό που θα εγκριθεί να μην υπερβαίνει το 80% της εμπορικής αξίας του ακινήτου. Επίσης, έχει μπει και δεύτερη «ρήτρα»: το ποσό του δανείου να μην ξεπερνά το 100% της αναγραφόμενης αξίας στο συμβόλαιο.
Γιατί μπήκε αυτή η δεύτερη προϋπόθεση; Μα προφανώς για να μην συνεχιστεί το φαινόμενο που κυριαρχούσε σε όλο τον προηγούμενο κύκλο ανάκαμψης της κτηματαγοράς, σύμφωνα με το οποίο οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν, μέσω κυρίως καταναλωτικών δανείων που στην πραγματικότητα ήταν στεγαστικά, ακόμη και τα «μαύρα» που δεν φαίνονταν στα συμβόλαια.
