Επανέρχεται η Κουμουνδούρου στο ζήτημα των κατηγοριών που δέχεται περί «πραξικοπήματος» με αφορμή το Συνέδριο και τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, με κομματικές πηγές να σχολιάζουν ότι «δεν απαιτείται τεράστια πολιτική πείρα για να αντιληφθεί κάποιος πως αν η πλευρά του πρώην Προέδρου είχε, όχι την πλειοψηφία, αλλά και την παραμικρή ελπίδα να βρίσκεται έστω κοντά σε ισορροπία συσχετισμών ώστε να καταγγέλλει κατόπιν “αποκλεισμούς συνέδρων” κ.λπ., θα είχε συμμετάσχει στο Συνέδριο».
Όπως υποστηρίζουν, «η παραφιλολογία που αναπαράγεται στις μέρες μετά το Συνέδριο εξυπηρετεί μονάχα την προειλημμένη εδώ και καιρό απόφαση μιας μικρής ομάδας να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκροτώντας άλλο κόμμα, και που, για αυτό, πολύ πριν ξεκινήσουν καν οι διαδικασίες των εκλογών για την ανάδειξη συνέδρων έκανε λόγο για πραξικόπημα, κουκούλες, χούντα, αποκλεισμούς, μεθοδεύσεις κ.λπ. Και βέβαια το Συνέδριο “επιβεβαίωσε περίτρανα” την αυτοεκπληρούμενη προφητεία… ».
Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι επαναλαμβάνουν τις θέσεις τους επ’ αυτών «επειδή τέσσερις ημέρες μετά το Συνέδριο συνεχίζεται η φιλολογία περί “πραξικοπήματος”, επειδή η φιλολογία αυτή είχε ξεκινήσει την επομένη τής καθ’ όλα σύμφωνης με το καταστατικό άρσης εμπιστοσύνης του κόμματος στο πρόσωπο του πρώην Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, από τον ίδιο τον έκπτωτο Πρόεδρο». Επιπλέον, «επειδή, όπως φαίνεται, η φιλολογία αυτή υιοθετείται πλέον ως “επίσημη” αποτίμηση του ίδιου του Συνεδρίου από μερίδα των μέσων ενημέρωσης» και «επειδή για άλλη μια φορά ο ενοχλητικός ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο στόχαστρο άσπονδων φίλων και αντιπάλων».
Συγκεκριμένα, οι πηγές του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αναφέρουν τα εξής:
«1. Το σύνολο των συνέδρων που αναδείχθηκαν από τις εκλογές στις Οργανώσεις Μελών ήταν 4.262. Στις εκλογές συμμετείχαν περισσότερα από 43.000 μέλη. Στις ψηφοφορίες του Συνεδρίου συμμετείχαν 3.072 σύνεδροι και οι 2.784 υπερψήφισαν την εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής. Συνεπώς, το 65,3% των συνέδρων και το 90,6% όσων συμμετείχαν, υπερψήφισαν την εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής. Να σημειώσουμε ότι και το υπόλοιπο 34,7% που δεν συμμετείχε είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος σύνεδροι που πιθανόν υποστήριζαν τον έκπτωτο Πρόεδρο, αλλά σίγουρα όχι το σύνολο.
2. Σχετικά με την υποτιθέμενη αργοπορία στην ανακοίνωση των συνέδρων. Ποτέ και σε κανένα Συνέδριο δεν ανακοινώνονταν ονόματα ή ακριβής αριθμός συνέδρων μέχρι -τις περισσότερες φορές- την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου, για τον απλό λόγο ότι πρέπει πρώτα να πιστοποιηθούν οι σύνεδροι, να ελεγχθούν ενστάσεις κ.λπ.
3. Σχετικά με τους “απαράδεκτους” αποκλεισμούς συνέδρων. Σε όλα τα μέχρι σήμερα Συνέδρια, η τελική πιστοποίηση των συνέδρων γίνεται από ειδική επιτροπή της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου. Ο λόγος είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν τηρούνται κανόνες της ανάδειξης συνέδρων (όπως π.χ. η ποσόστωση φύλου, ο αριθμός των εκλεγμένων συνέδρων σε σχέση με τον αριθμό μελών ή φηφισάντων κ.ο.κ) ή διότι υπάρχουν ενστάσεις από άλλα μέλη είτε για τα πρόσωπα είτε για τη διαδικασία εκλογής κ.λπ. Παρόμοιες διαδικασίες προβλέπονται σε όλα τα δημοκρατικά κόμματα στην Ελλάδα και διεθνώς.
Πράγματι, αυτήν τη φορά έγιναν περισσότερες ενστάσεις για συγκεκριμένες Οργανώσεις Μελών και ακυρώθηκαν περισσότεροι σύνεδροι, συγκριτικά με προηγούμενα Συνέδρια. Ο λόγος είναι ότι η ομάδα του έκπτωτου Προέδρου επιχείρησε, σε πανελλαδική κλίμακα, να “γεννήσει” συνέδρους, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αντιστρέψει μια καθαρή εναντίον του πλειοψηφία ή να προκαλέσει την ακύρωση συνέδρων και κατόπιν να μιλά για “πραξικόπημα”, όπως και έκανε. Οι ανακοινώσεις του έκπτωτου Προέδρου, το βράδυ των εκλογών, με “αποτελέσματα” τύπου Τσαουσέσκου (π.χ. “Πέλλα 78-0”) είναι ενδεικτικές της νοοτροπίας.
Όσοι βιάζονται να προεξοφλήσουν την εξίσωση “ακύρωση συνέδρων ίσον πραξικοπηματικός αποκλεισμός”, θα μας επιτρέψουν α) να συνεχίσουμε να προφυλάσσουμε τον μόνο δημοκρατικό τρόπο οργάνωσης Συνεδρίου που υπάρχει με την τήρηση κανόνων, και β) να επισημάνουμε ότι δεν επιδείχθηκε η αντίστοιχη δημοκρατική ευαισθησία στις συγκεκριμένες καταγγελίες μελών για την επιχείρηση της πλευράς του πρώην Προέδρου να αλλοιωθεί εντελώς αντιδημοκρατικά η εκλογή συνέδρων σε αρκετές Οργανώσεις Μελών.
4. Ακόμη κι έτσι, ο αριθμός των συνέδρων που ακυρώθηκε είναι τόσο μικρός συγκριτικά με τους αριθμούς των συνέδρων και της καθαρής πλειοψηφίας, που ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι συγκεκριμένοι κακώς ακυρώθηκαν, και επιπλέον ότι όλοι τους θα καταψήφιζαν την εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής, η ψηφοφορία δεν θα επηρεαζόταν σε ποσοστό μεγαλύτερο από 2%. Με άλλα λόγια, το Συνέδριο ανέδειξε μια καθαρή, συντριπτική πλειοψηφία, και ένα αποτέλεσμα που δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση για την πραγματική βούληση της πλειοψηφίας.
Αν αυτό στενοχωρεί όσους επιθυμούσαν να επιβάλλουν με το ζόρι στο κόμμα μας την παραμονή ενός Προέδρου ή την έγκριση μιας υποψηφιότητας που η μεγάλη πλειοψηφία των μελών δεν ήθελαν, λυπούμαστε. Αυτό επισημαίνεται ιδιαίτερα για όσους τονίζουν ότι “τα κόμματα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, είναι ιδιοκτησία μόνο των μελών τους”.
5. Σχετικά με την πρώτη ημέρα διεξαγωγής του Συνεδρίου. Ο χώρος που επιλέχθηκε, εκτός του ότι δεδομένα, δεν θα χωρούσε τη ζωντανή παρουσία όλων των συνέδρων, αποδείχθηκε πράγματι ακατάλληλος, και για άλλους λόγους. Αλλά δεν υπήρχε διαθέσιμη εναλλακτική, εκτός αν το συνέδριο αναβαλλόταν για εβδομάδες με αντίστοιχη αναβολή των εκλογών για την ανάδειξη νέου Προέδρου. Η δε υβριδική μορφή του Συνεδρίου επιλέχτηκε για οικονομικούς λόγους, όπως και πέρυσι στην ανακήρυξη των υποψηφίων προέδρων στο Διαρκές. Πρέπει να τονιστεί, όμως, ότι δεν προτάθηκε από την πλευρά του πρώην Προέδρου ούτε άλλος χώρος ούτε άλλη ημερομηνία, διότι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το πώς θα χρεωθεί η πλειοψηφία κάθε πρόβλημα που θα εμφανιζόταν, ως “σκόπιμη μεθόδευση”.
Είναι επίσης αλήθεια, ότι ο κόσμος ταλαιπωρήθηκε πολύ. Όλος ο κόσμος, ανεξάρτητα από το αν υποστήριζε ή όχι τον έκπτωτο Πρόεδρο. Η μεγάλη πλειοψηφία, όμως, περίμενε υπομονετικά μέχρι αργά για να εισέλθει και να λάβει την κάρτα συνέδρου. Ενώ άλλοι φώναζαν, προπηλάκιζαν, χτυπούσαν και τελικά αποχώρησαν με εντολή του πρώην Προέδρου γιατί τάχα “δεν μπορούσαν να μπουν μέσα”.
Όμως, είναι σαφές πως και καταλληλότερος να ήταν ο χώρος, ήταν προαποφασισμένο να διαλύσουν το Συνέδριο με μαζική εισβολή συνέδρων και μη, χωρίς καμιά τήρηση της διαδικασίας, και αν δεν τα καταφέρουν, να αποχωρήσουν καταγγέλλοντας, όπως και έκαναν. Γιατί; Γιατί γνώριζαν ότι είχαν χάσει το Συνέδριο. Η ψυχραιμία του κόμματος και της μεγάλης πλειοψηφίας των συνέδρων αποσόβησε τα χειρότερα».
