«Η ΟΝΝΕΔ γιορτάζει τα 50 της χρόνια δικαιωμένη» τόνισε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης κατά την ομιλία του στο φεστιβάλ για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ. «Οι μάχες που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τους ΟΝΝΕΔίτες, είναι κάτι παραπάνω από κερδισμένες. Είναι σπάνιο, νομίζω, μία νεολαία, μία οργάνωση νέων, να έχει δικαιωθεί τόσο πολύ», υπογράμμισε ο κ. Μαρινάκης.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη
«Λίγο μετά τα τριάντα χρόνια της ΟΝΝΕΔ, στην προεδρία του Γιώργου Παπανικολάου, μπήκα κι εγώ πρώτα στη ΔΑΠ και στη συνέχεια στην ΟΝΝΕΔ, ως φοιτητής της Νομικής Κομοτηνής.
Γιόρτασα τα 40 χρόνια της ΟΝΝΕΔ, ως ,τότε, νέος δικηγόρος, και έρχομαι σήμερα μαζί με τον Πρωθυπουργό, κορυφαίους Υπουργούς, ΟΝΝΕΔίτισσες και ΟΝΝΕΔίτες, από όλες τις γενιές, ανθρώπους που τρέξαμε μαζί από τα φοιτητικά χρόνια μέχρι το εκτελεστικό γραφείο της ΟΝΝΕΔ και τους δύο καλούς φίλους εδώ (σ.σ. τους νυν αντιπροέδρους της ΟΝΝΕΔ που συντόνιζαν) να μιλήσω ως πρώην πρόεδρος αυτής της οργάνωσης που όταν γράφτηκα ήθελα να πάντα γραφτώ σε αυτό που είναι η Νέα Δημοκρατία.
Θέλω να σταθώ σε τρία σημεία, αφού συγχαρώ και τον Ορφέα τον Γεωργίου και όλες και όλους εσάς για την εξαιρετική διοργάνωση και για την σκοπιά την οποία δώσατε στην ιστορία μας μέσα σε όλη την ημέρα αυτή. Το πρώτο έχει να κάνει με κάτι το οποίο πρέπει να μας κάνει πολύ υπερήφανους και πολύ αισιόδοξους. Λέμε ότι καμία μάχη δεν είναι χαμένη και είναι χαμένη μόνο αυτή που δεν δόθηκε.
Και οι μάχες που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τους ΟΝΝΕΔίτες, είναι κάτι παραπάνω από κερδισμένες. Είναι σπάνιο, νομίζω, μία νεολαία, μία οργάνωση νέων, να έχει δικαιωθεί τόσο πολύ και νομίζω πως ούτε εμείς οι ίδιοι, έχουμε καταλάβει σε τι συνίσταται αυτή η δικαίωση. Σκεφτείτε, πόσο απίθανο θεωρούνταν για την Ελλάδα μέχρι πριν από πέντε χρόνια, εγώ θυμάμαι ότι είχαμε φοιτητές που δίνουν μια μάχη για να υπάρχουν μη κρατικά Πανεπιστήμια, τις εποχές της Μαριέττας Γιαννάκου, του Ευριπίδη Στυλιανίδη, επί Πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή, αλλά ξέραμε ότι μάλλον θα μείνουμε η εξαίρεση μαζί με την Κούβα. Δικαιωθήκαμε. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο ήταν να μιλήσουμε για κατάργηση ασύλου και να είναι καθημερινότητα, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, μια επέμβαση της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια, όπως συμβαίνει στα νοσοκομεία, όπως συμβαίνει οπουδήποτε παραβιάζεται ο νόμος.
Σκεφτείτε πόσο ακραίους μας θεωρούσαν κάποτε και τους προηγούμενους από εμάς πολύ παραπάνω, όταν μιλούσαμε για ΣΔΙΤ, όταν μιλούσαμε για μεταπτυχιακά στα δημόσια πανεπιστήμια με συμπράξεις με εταιρείες, όταν μιλούσαμε για ζητήματα τα οποία τότε ήταν ταμπού. Σκεφτείτε πόσα χρόνια, 10-20 χρόνια πριν, πόσο μικρό μέρος της κοινωνίας, δεν θεωρούσε αυτονόητο να επιβάλλεται ο νόμος όταν συμβαίνει κάτι, δεν θεωρούσε αυτονόητο ότι προκειμένου να έχουμε οικονομική ανάπτυξη πρέπει να συνεργάζεται ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα. Όλα αυτά δεν τα έλεγε κάποιο forum, όλα αυτά δεν τα έλεγε κάποιο ίδρυμα προβληματισμού, όλα αυτά τα είπε η ΟΝΝΕΔ.
Άρα η ΟΝΝΕΔ γιορτάζει τα 50 της χρόνια δικαιωμένη. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Στα δικά μας τα χρόνια όχι μόνο όταν ήμουν Πρόεδρος αλλά και στο πρώτο εκτελεστικό που συμμετείχα με τον Σάκη τον Ιωαννίδη και ως Αντιπρόεδρος του Κώστα του Δέρβου αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε την διαφορά του τότε με το παρελθόν.
Εμείς δεν είχαμε όλα τα δεδομένα. Τα 40 χρόνια της ΟΝΝΕΔ τα γιορτάσαμε σε μια Ελλάδα που πήγαινε να βγει από την κρίση. Έγινε η περίφημη διαπραγμάτευση και η βασική συζήτηση τότε ήταν που θα βρούμε δουλειά και αν θα μείνουν οι φίλοι μας στην Ελλάδα.
Γιορτάζουμε τα 50 χρόνια -και αυτό είναι το δεύτερο που θα πω- με την χαμηλότερη ανεργία των τελευταίων 15 ετών -γιατί είμαστε οι ιδέες μας αλλά είμαστε και οι πολιτικές μας- και με 500.000 νέες θέσεις εργασίας μέσα σε πέντε χρόνια. Σημείο δεύτερο, το είπε και ο Πρωθυπουργός.
Υπάρχει κατά καιρούς μια συζήτηση για την αναγκαιότητα των πολιτικών νεολαιών. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Κανείς δεν έχει τα έχει κάνει όλα τέλεια.
Κανένα κόμμα. Καμία νεολαία. Αυτή η συζήτηση όμως απαντιέται μόνο με ένα επιχείρημα.
Είναι και πολλά, αλλά νομίζω δεν μπορεί να το καταρρίψει με τίποτα. Και θα μιλήσω για τον εαυτό μου, βλέποντας όπως πολλά τέτοια παραδείγματα στην αίθουσα και σκεπτόμενος πολλά περισσότερα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα, σπούδασα στη Νομική της Θράκης. Δεν μπορώ να πω ότι προέρχομαι από μια πολιτική οικογένεια.
Πήγα σε δημόσιο σχολείο και σε δημόσιο Πανεπιστήμιο Και έχω την τιμή να συνεργάζομαι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Πρωθυπουργό της χώρας, γιατί πολύ απλά με μια ομάδα ανθρώπων στη σχολή προσπαθήσαμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Με μια άλλη ομάδα ανθρώπων εδώ στην Αθήνα προσπαθήσαμε να βελτιώσουμε πολλά από αυτά τα οποία μας αφορούσαν, από τότε που ήρθαμε, μέχρι σήμερα. Γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία, μου δόθηκε το βήμα.
Και δεν είμαι μόνο εγώ. Είμαστε πάρα πολλοί. Κάποιοι, εκ των οποίων φτάσανε να είναι κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, βλέπω εδώ τον Κωστή Χατζηδάκη, τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, τον Γιάννη Οικονόμου, αλλά δεν είναι μόνο τα κυβερνητικά στελέχη, οι βουλευτές, είναι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης όπως είναι ο Γιώργος (σ.σ. Παπανικολάου), είναι και άνθρωποι που, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, επέλεξαν να μην συνεχίσουν στην πολιτική, αλλά γνώρισαν ανθρώπους, κατάφεραν να πετύχουν στη δουλειά τους.
Όποιος, λοιπόν, δεν θέλει την ΟΝΝΕΔ, γιατί οι υπόλοιπες νεολαίες έχουν δυστυχώς μια παράδοση κομματικών στελεχών, στην πραγματικότητα, στερεί από ανθρώπους ευκαιρίες.
Είμαστε πάρα, λοιπόν, πάρα πολύ περήφανοι που μπορεί, ένα παιδί από την Πάτρα, από την Λάρισα, από το Ηράκλειο, από όλη την Ελλάδα, από ένα δημόσιο σχολείο, από ένα ιδιωτικό σχολείο, από την Αθήνα, από μια οικογένεια που μπορεί να έχει την δυνατότητα, ή να μην έχει την δυνατότητα, να διεκδικήσει τα όνειρά του.
Τρίτο και τελευταίο. Λέμε ότι η ΟΝΝΕΔ είναι μπροστά από την εποχή της. Αυτό την διαχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους. Αυτό είναι αυτό το οποίο καλείστε να κάνετε κι εσείς.
Κάποτε κάποιοι πριν από εμάς λέγανε αυτά που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα. Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε και εμείς.
Μπορεί να μην ήταν αυτονόητο αλλά ήταν μια από τις εκστρατείες που κάναμε, ξεκινήσαμε να συζητάμε για τα σχολεία και την κακοποίηση που υφίστανται πολλοί μαθητές και σήμερα η Κυβέρνηση εφαρμόζει, μετά από την ολιγωρία πολλών προηγούμενων κυβερνήσεων, μια σειρά από πολιτικές.
Το μόνο πράγμα, λοιπόν, που έχετε να κάνετε εσείς είναι να σκέφτεστε τι θα είναι αυτό που μετά από 10-20 χρόνια θα είναι αυτονόητο.
Κλείνω με ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστώ» στον Πρωθυπουργό για τις ευκαιρίες που μου έχει δώσει, στους ανθρώπους οι οποίοι με τίμησαν με το να είμαι συνεργάτης τους και στην ΟΝΝΕΔ και στην ΝΔ και με μια απάντηση στην ερώτηση «γιατί τα κάνουμε όλα αυτά».
Εγώ θα σας πω ότι σήμερα γιορτάζουμε τα 50 χρόνια της ΟΝΝΕΔ και αύριο έχω τα γενέθλια του γιου μου που γίνεται ενός έτους. Τις μάχες λοιπόν, τις δίνω για την γενιά του παππού μου, που από την Πάτρα, αυτός και κάποιοι φίλοι του τα δύσκολα χρόνια δεν υπέκυψαν στον λαϊκισμό της δεκαετίας του ’80 και αντίστοιχα οι άνθρωποι αυτή της νεολαίας τότε.
Για την ΟΝΝΕΔ είμαστε περήφανοι για τους φίλους, τους συμφοιτητές και αντίστοιχα όλους εσάς εδώ, σε όλη στην Ελλάδα που όταν μας κλείνανε το Πανεπιστήμιο εμείς πηγαίναμε να το ανοίξουμε και να δώσουμε την ευκαιρία για τους συμφοιτητές μας να σπουδάσουνε, για τους συνεργάτες που γνωρίσαμε μέσα από την πολιτική.
Τις μάχες τις δίνουμε για όλους αυτούς και για τα παιδιά μας για τα οποία δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να ζήσουν σε μια χώρα με τις παθογένειες που όλοι μας υποστήκαμε, περισσότερο ή λιγότερο τα προηγούμενα χρόνια, γιατί έπρεπε να ανεχόμαστε μια υποτιθέμενη ιδεολογική ηγεμονία που πλέον δεν υπάρχει. Χρωστάμε σε αυτά τα παιδιά είτε είναι ενός, είτε είναι στο σχολείο, είτε είναι η Κωνσταντίνα που είναι ένα απ’ τα νεότερα μέλη της ΟΝΝΕΔ. Γεμίστε την οργάνωση με ανθρώπους της κοινωνίας, με ανθρώπους με αίσθημα, γεμίστε την οργάνωση με συναίσθημα και μην φοβάστε να είστε μπροστά από την εποχή σας».
