Ο αποψινός τελικός κυπέλλου είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός αγώνας και για τους δύο αντιπάλους, για διαφορετικούς λόγους, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εκτός ότι δίνει τίτλο, που πάντοτε προσθέτει νέα “παράγραφο” στην ιστορία κάθε ομάδας, εξυπηρετεί επίσης τις διαμορφωμένες καταστάσεις της κάθε πλευράς.
Στον ΠΑΟΚ, όσο κι αν έξυπνα ο Ραζβάν Λουτσέσκου επικοινώνησε ότι “σε περίπτωση νίκης θα πρόκειται για μία εκ των πιο πετυχημένων σεζόν στην ιστορία της ομάδας” (με ευρωπαϊκή πορεία έως τα προημιτελικά, δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και στο τέλος και κύπελλο), δεν είπε την πραγματικότητα. Δηλαδή, ότι χρειάζεται ο ίδιος αυτή την κατάκτηση, προκειμένου να μπουν στην άκρη τα προβλήματα που κράτησαν τον ΠΑΟΚ μακριά από τις νίκες πολύ καιρό. Να αλλάξει το κλίμα (πριν αναζητηθούν λύσεις) και να διεκδικήσει ο ρουμάνος την παραμονή του στον πάγκο.
Προφανώς ένα κύπελλο δεν πρόκειται να σβήσει όλες τις “ανορθογραφίες”, θα ηρεμήσει όμως εκείνους που τον έβλεπαν και τον βλέπουν ακόμη απαξιωτικά. Κάθε πλευρά έχει τα δίκια της, όμως όταν αυτό συμβαίνει στη ζωή, προκύπτει χωρισμός. Συνήθως…
Για για τον ταλαιπωρημένο Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων, κάποια πράγματα έχουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία κι από το ίδιο το κύπελλο. Καταρχάς, επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια απουσίας στην Ευρώπη. Στις διοργανώσεις δηλαδή που είχε στο μεδούλι του ολόκληρες δεκαετίες.
Κάτι επίσης σημαντικό. Ο Παναθηναϊκός, που έφτασε να διεκδικεί σήμερα τον πρώτο του τίτλο μετά από οκτώ χρόνια, αποτελεί δουλειά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Η διοίκηση του παρείχε εμπιστοσύνη, «άκουσε» τις ανάγκες του, αλλά και του έδειξε ότι θα τον στηρίξει εάν φέρει αποτελέσματα. Πολύ σημαντικό, ότι ο προπονητής έλαβε τέτοιο μήνυμα από ψηλά. Τον βοήθησε να δουλέψει με “καθαρό μυαλό”.
Αυτό το αποτέλεσμα λοιπόν απόψε θα είναι κερασάκι στην τούρτα. Από την άλλη, δεν θα είναι βέβαια το τέλος του κόσμου η απώλεια αυτού του τίτλου, ούτε θα αλλάξει το σχεδιασμό που μόλις μπήκε μπροστά με την υπογραφή νέου συμβολαίου με το σέρβο προπονητή. Εάν ωστόσο τον κατακτήσει, θα υπογράψει φαρδιά πλατιά τα κατορθώματά του στον πράσινο πάγκο και θα ξεκινήσει η επόμενη σεζόν με ενισχυμένη ψυχολογία.
Στον αποψινό τελικό, τα δεδομένα πριν τη σέντρα και σε ψυχολογικό επίπεδο, μοιάζουν να είναι υπέρ των «πράσινων». Αγωνιστικά, ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο έχει να κάνει με την ταχύτητα. Ο Παναθηναϊκός αυτό το διάστημα μπορεί να τρέξει. Σημαντική πολυτέλεια στα μέσα Μαΐου, την οποία ο ανταγωνισμός των playoff δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει.
Επίσης ο Παναθηναϊκός είναι η μόνη ομάδα αυτήν την περίοδο που κατακτά το αποτέλεσμα με κάθε τρόπο: Με τοποθέτηση χαμηλά στο γήπεδο, με άμεσο ποδόσφαιρο χώρου, αλλά και με κατοχή. Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να προδώσει τον Παναθηναϊκό θα είναι η αστοχία του στις τελικές προσπάθειες. Θα εξαρτηθούν πολλά από τις προσωπικότητες. Οι προσωποποιημένοι λόγοι της γενικής βελτίωσης του Παναθηναϊκού είναι συγκεκριμένοι και έχουν ονόματα: Βιγιαφάνιες, Αϊτόρ, Χουάνκαρ, Παλάσιος.
Ανεξαρτήτως αποτελέσματος πάντως, εκείνο που απομένει είναι η «πράσινη» ιδιοκτησία να πατήσει σε όσα πέτυχε ο σέρβος προπονητής και να το ενισχύσει με μεταγραφές, ώστε να αλλάξει τον τρόπο που θα κριθεί από την ιστορία.
Για τον ΠΑΟΚ η ανάγκη είναι περισσότερο του Ραζβάν Λουτσέσκου κι από την ίδια την ομάδα. Διότι εάν κατακτήσει το τρόπαιο θα συνεχίσει να αποτελεί παράγοντα σε όλα τα επίπεδά της. Εάν όμως ηττηθεί άπαντες θα έχουν λόγο να επικαλούνται τα ελαττώματά του…Ο ρουμάνος λοιπόν καλείται να βρει τρόπο να γεμίσει ξανά τις μπαταρίες των παικτών του, διότι εάν δεν το καταφέρει δεν θα έχει καμία τύχη.
