Όταν μία μεγάλη ομάδα διασύρεται από μία (άκρως) υποδεέστερη, πολύ λογικά στεναχωρεί και απογοητεύει τους φίλους της. Όταν όμως την ίδια χρονική περίοδο, λίγες ημέρες μετά δηλαδή, καταφέρνει να νικήσει δίκαια, με κυριαρχική εμφάνιση κιόλας, έναν ευρωπαϊκό αγώνα, ο οποίος εξ ορισμού δεν είναι εύκολος, τότε αναγκάζει τους φίλους της να εξοργιστούν μαζί της!
Προφανώς αυτή η εισαγωγή αφορά στον Παναθηναϊκό. Η φανερά αλλαγμένη προς το καλύτερο ομάδα, επειδή στον πάγκο της κάθεται ο Ρουί Βιτόρια από τις 3 Νοεμβρίου, επιδεικνύοντας έλλειψη επαγγελματικής συμπεριφοράς, ξεφτιλίστηκε στη Λαμία και έντεκα ημέρες αργότερα νίκησε τη Φιορεντίνα, στη φάση των “16” του Conference League, με σκορ μάλιστα που την αδικεί! Διότι έχασε και ευκαιρίες για να ολοκληρώσει την απρόσμενα σπουδαία εμφάνιση με κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό, από το 3-2.
Πάμε λοιπόν να εξετάσουμε τα δεδομένα, αυτής της τρέλας, στην οποία υποβάλλει ο Παναθηναϊκός τους φίλους του. Είναι διαπιστωμένο, καιρό τώρα, ότι επί Ντιέγκο Αλόνσο το καλοκαίρι δεν προετοιμάστηκε σωστά. Υπάρχουν στιγμές στη διάρκεια των παιχνιδιών που αυτό “φωνάζει”. Κυλάει ο χρόνος από το 45 έως το 90 και πολλοί από τους βασικούς μοιάζουν “άδειοι”. Ο Βιτόρια άμεσα συμμάζεψε την κατάσταση, καταρχάς στο τακτικό μέρος, επιτρέποντας να τεθούν ξανά σοβαροί στόχοι σε ρεαλιστική βάση.
Ήρθε ωστόσο ο αποκλεισμός στο κύπελλο, από έναν αποφασισμένο Ολυμπιακό και ξαφνικά οι παίκτες “έσβησαν”. Λες και πίστευαν πως: “Εάν κατακτήσουμε αυτό τον τίτλο ξανά εφέτος, η χρονιά θα είναι πάλι οκ”. Μα δεν ήταν “οκ” ούτε πέρυσι, αλλά φαίνεται πως αυτό κανείς δεν τους το είπε…
Αυτή η λάθος νοοτροπία είναι πάντοτε “εδώ” και είχε αποκαλυφθεί επίσης στον αγώνα με τον ΟΦΗ, όπου χρειάστηκε ανατροπή από 0-2 σε 3-2. Τα ίδια και χειρότερα κόντρα στον Άρη, όπου τέσσερις ημέρες μετά τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό, η ομάδα δεν…εμφανίστηκε στο γήπεδο της Θεσσαλονίκης. Στην κορυφή αυτής της “μαύρης λίστας”, προφανώς βρίσκεται η κάκιστη εικόνα στη Λαμία.
Όλα αυτά ενώ, κατά τα άλλα, έχει το καλύτερο ρόστερ τα τελευταία χρόνια, κι ενώ η ιδιοκτησία ψάχνει διαρκώς ευκαιρίες για περισσότερες μεταγραφές, προκειμένου να την ενισχύσει, ώστε να την κάνει σοβαρή πρωταγωνίστρια. Δεν φαίνεται πάντως τα μέλη του ρόστερ να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει “κάνω πρωταθλητισμό”.
Πολύ περισσότερο διότι, κάποιοι δεν προσέχουν καν τους εαυτούς τους, βάζοντας κιλά (!), ή…κόβοντας βόλτες στην Αθήνα, αν και τραυματίες.
Έρχεται ωστόσο η μεγάλη εμφάνιση κόντρα στη Φιορεντίνα. Επειδή λοιπόν οι παίκτες παραμένουν οι ίδιοι, το ζήτημα είναι πνευματικό, στον εγκέφαλό τους. Έδειξαν ότι κατάλαβαν πως κάπως, κάπου, κάποτε, θα πρέπει να παίξουν σοβαρά, για να δείξουν ποιοι είναι και τι μπορούν να καταφέρουν. “Ξύπνησαν” και…αποφάσισαν. “Τώρα θα παίξουμε…”.
Η εικόνα και το αποτέλεσμα κόντρα στη Φιορεντίνα επιβεβαίωσε ότι διαλέγουν αγώνες! Συμβαίνει και αποτελεί πάνω από όλα ευθύνη της διοίκησης και μετά του προπονητή. Δεν το υποστηρίζω μόνο εγώ, το λένε και μέσα στο Club, δηλαδή ότι οι ποδοσφαιριστές χρειάζονται…διαφορετικό μυαλό, για να παίξουν όπως μπορούν. Καλά το λέτε, λύστε το!
Ειδικά το δεύτερο ημίχρονο κόντρα στη Φιορεντίνα έδειξε ξανά τις παθογένειες από τις οποίες ο Παναθηναϊκός καλείται να απαλλαγεί. Διότι ξαφνικά, ήταν σύνολο με πάθος, οι παίκτες του οποίου πανηγύριζαν κάθε κερδισμένη μονομαχία. Άργησε πολύ να βρει την καλή του εικόνα μέσα στη σεζόν και γι αυτό φέρουν αρκετοί ευθύνη.
Η ρεβάνς στην Ιταλία (13/03) δεν είναι απλά ένας αγώνας όπου θα πρέπει οι ποδοσφαιριστές να τον προσεγγίσουν ως απλή ευκαιρία. Έτσι όπως τα έχουν κάνει στις εγχώριες διοργανώσεις, η πρόκριση στο Confernece League, πολύ περισσότερο μετά την εμφάνιση και το αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ, είναι υποχρέωση! Θα αλλάξουν πολλά εάν προκριθούν. Εάν πάλι μείνουν εκτός, ο καλός πρώτος αγώνας σύντομα θα ξεχαστεί και η εσωστρέφεια, στην επόμενη γκέλα εντός Ελλάδας, θα επιστρέψει ακόμη πιο γρήγορα…
