Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σωστή τους σειρά. Ο Παναθηναϊκός νίκησε την ΑΕΚ 2-1 στο ντέρμπι και επιβεβαίωσε αυτό που άρχισε να φαίνεται μετά τις πρώτες τρεις αγωνιστικές. Ότι μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό. Ότι δικαιούται να ονειρεύεται…
Διότι είναι διαφορετικό να κερδίζεις τον Ιωνικό στη Λεοφώρο, τον ΟΦΗ των πολλών απουσιών και τον Λεβαδειακό εντός έδρας (και μάλιστα με το ζόρι…) και εντελώς άλλη ιστορία να το κάνεις εις βάρος -και- της ΑΕΚ. Όταν μάλιστα κουβαλάς και το στρες του “πρέπει”, όπως αυτό επιβάλλεται από το 3/3 στο ξεκίνημα.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν δείχνει να διαθέτει το απαραίτητο μέταλλο για πρωταθλητισμό και το αποκάλυψε στη διάρκεια και του συγκεκριμένου παιχνδιού. Καθώς χρειάστηκε να ανατρέψει το εις βάρος του αποτέλεσμα, 0-1, και το κατάφερε πριν καν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο. Με δύο πέναλτι βέβαια, όμως η πίεση που άσκησε με τους παίκτες που έβαζε στην αντίπαλη περιοχή, οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα.
Διατήρησε μάλιστα με επιτυχία στο δεύτερο ημίχρονο το ρευστό προβάδισμα του ενός γκολ, χωρίς στα αλήθεια να αισθάνεται ότι κινδυνεύει. Κι ας επρόκειτο για ντέρμπι και μάλιστα με την ΑΕΚ, που δε λες ότι έχει ξεκινήσει άσχηνα το πρωτάθλημα.
Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε στο ματς χωρίς τον πλέον επιδραστικό παίκτη στο παιχνίδι του, που είναι ο Χουάνκαρ, χωρίς τους βασικούς κεντρικούς αμυντικούς Μάγκνουσον και Σιένκενφελντ, η ποιότητα των οποίων θεωρείται – με διαφορά – μεγαλύτερη από εκείνη των Σάρλια και Πούγγουρα, ενώ ο σούπερ δημιουργικός χαφ που αποκτήθηκε για να του αλλάξει επίπεδο, ο Μπερνάρντ, ξεκίνησε από τον πάγκο!
Παρ΄όλα αυτά η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς επιβλήθηκε με κυριαρχικό αέρα, παρότι χρειάστηκε να μαζέψει πρώτος τη μπάλα από τα δίχτυα του. Συνθήκη η οποία του προέκυψε αποκλειστικά από δικό του λάθος. Αυτό ήταν το μοναδικό γκολ άλλωστε που έχει δεχθεί έως τώρα στο πρωτάθλημα.
Στα δικά μου μάτια, δύο είναι οι ποδοσφαιριστές που μέχρι τώρα αποτελούν τις καλύτερες επιλογές και ξεχωρίζουν. Ο Αϊτόρ και ο Τσέριν!
Ο πρώτος λειτουργεί ως… μεταγραφή, αν και δεν αποκτήθηκε εφέτος, λειτουργώντας εκτελεστικά και δημιουργικά. Προσθέτει το απρόβλεπτο στις επιθέσεις και αξιοποιεί τις κινήσεις των συμπαικτών του. Ο δεύτερος, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, αποκτήθηκε ως εναλλατική, έχει γίνει απολύτως απαραίτητος και βρίσκεται σε κάθε φάση.
Ο Παναθηναϊκός αυτός, που ακόμη δεν έχει προσθέσει καν το αξιόλογο χαφ-μεταγραφή που θέλει ο προπονητής (και η ιδιοκτησία μαζί…), δείχνει έτοιμος να παραμείνει ανταγωνιστικός έως το τέλος. Όσο για τις διαφορές που ήδη χτίζει από τους άλλους συνδιεκδικητές, προφανώς και είναι νωρίς για να τις εκτιμήσουμε με ασφάλεια, για την Ελλάδα ωστόσο δεν είναι ασήμαντες…
