Εάν υπάρχει μία ομάδα, που έχει εξελίξει αυτή την ώρα το παιχνίδι της, στη διάρκεια του πρωταθλήματος, αυτή είναι ο Παναθηναϊκός. Προσέξτε, δεν λέω πως στη διάρκεια αυτού του μίνι πρωταθλήματος των δέκα αγωνιστικών είναι η καλύτερη.
Εξηγώ κάτι διαφορετικό. Πως είναι η περισσότερο βελτιωμένη, σε σχέση με την εικόνα της στην κανονικη περίοδο της Super League των 26 αγωνιστικών.
Μετά από τις τρεις πρώτες των play off, ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο τον φέρνει έτη φωτός μακριά από το προηγούμενο- πρόσφατο προφίλ του. Έχει μάθε να παίρνει αποτελέσματα. Ακολουθώντας κάθε παράμετρο η οποία είναι απαραίτητη ώστε να το καταφέρει.
Με τον ΠΑΟΚ, αφού ο “δικέφαλος” μείωσε σε 2-1, ο Ιβαν Γιοβάνοβιτς ενίσχυσε την άμυνα με τρίτο στόπερ, με την είσοδο του Σάρλια και απαγόρευσε στον ΠΑΟΚ να βγάλει έστω μία φάση. Συντήρηση, χάρη στο ένστικτο της επιβίωσης, που λειτούργησε απολύτως αποτελεσματικά.
Όπως λειτούργησε και στο Βικελίδης, μία αγωνιστική νωρίτερα, όταν με σημαντικές απουσίες η ομάδα πέτυχε να φύγει με την ισοπαλία. Έπαιξε εκεί από την αρχή με τρία στόπερ και με αρχικό στόχο το χρήσιμο 0-0. Το πήρε κι έφυγε…
Αποτέλεσμα το οποίο έπαιξε ρόλο στην αυτοπεποίθηση στον χτεσινό αγώνα κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Η νίκη επι του ΠΑΟΚ κάνει σπουδαίες τις δύο ισοπαλίες που απέσπασε στις δύο πρώτες αγωνιστικές των playoff.
Η διάθεση δεν είναι από μόνη της αρκετή. Πρέπει να συνοδεύεται και από αυτοεκτίμηση. Μοιάζει να χρειάζεται ψυχανάλυση αυτή η ομάδα αφού, κατά τα άλλα, έχει ικανούς παίκτες. Όχι τους καλύτερους στη Λίγκα, σίγουρα όμως εκείνους που δεν κατάφερναν έως τώρα σε πολλά παιχνίδια να παίζουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους.
Πάμε και στα ατομικά στοιχεία που μετράνε στις ενδεκάδες του Γιοβάνοβιτς.
Αυτή η ομάδα δεν διαθέτει βαρβάτο σέντερ φορ- εγγύηση των γκολ. Ο δυνατός Ιωαννίδης κουράζει τα αντίπαλα στόπερ, κάτι που βοηθά σημαντικά, όμως δεν είναι ο αυτονόητα αποτελεσματικός επιθετικός, τα γκολ του οποίου δίνουν πρωταθλήματα.
Αυτόματα ανάγονται σε πρωταγωνιστές οι ακραίοι της επίθεσης, ο Παλάσιος και ο Αϊτόρ. Για αυτούς τους δύο σχολιάζουμε από την αρχή της σεζόν την εντυπωσιακή τους πρόοδο, η οποία πιστώνεται στον Γιοβάνοβιτς. Το βλέπει και προχωράει βασιζόμενος επάνω τους.
Το εντυπωσιακό, που μαρτυρά την ποιότητά τους, είναι ότι και ο αντίπαλος διαπιστώνει στη διάρκεια του αγώνα τις διαρκείς μεταξύ τους συνεργασίες από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη, χωρίς να καταφέρνει να τις εμποδίσει. Στο πρώτο γκολ, ο Παλάσιος ξεκινά λίγο πιο μπροστά από τη σέντρα, φτάνει έξω από την περιοχή έχοντας διανύσει με τη μπάλα το μισό γήπεδο και καταφέρνει παρόλα αυτά να βρει τον Αϊτόρ απέναντι, ο οποίος καλύπτει την απόσταση και σκοράρει!
Ο εφετινός Παναθηναϊκός εφόσον καταφέρει να βγει στην Ευρώπη θα το χρωστάει σε αυτούς τους δύο, περισσότερο από κάθε άλλον. Εάν είχε πιο αποτελεσματικό φορ και ένα ακόμη χαφ (καλύτερο από τους υπάρχοντες) θα διεκδικούσε πρωτάθλημα.
