O κύβος ερρίφθη. Ο πρώτος προϋπολογισμός μετά την έξοδο της χώρας από την μνημονιακή επιτήρηση και την μεταμνημονιακή εποπτεία μπήκε σε διαδικασία ψήφισης και αποτυπώνει μια σειρά από στοιχήματα:
Η Ελλάδα πρέπει να εμφανίσει ρυθμό ανάπτυξης 1,8% το 2023, όταν πολλές ευρωπαϊκές οικονομίες θα βυθίζονται στην ύφεση, ενώ ο προϋπολογισμός θα πρέπει να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα 0,7%, όταν στην ΕΕ θα κυριαρχούν τα ελλείμματα. Και όλα αυτά ενώ ο υψηλός πληθωρισμός θα μας συντροφεύει και από το νέο έτος. Στο 5% βάζει το οικονομικό επιτελείο τον πήχη της μέσης ετήσιας μεταβολής των τιμών κάτι που σημαίνει ότι τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά καθώς έρχονται και νέες ανατιμήσεις.
Πώς θα φτάσουμε σε ρυθμό ανάπτυξης 1,8% μέσα σε μια χρονιά μεγάλης αβεβαιότητας λόγω πολέμου, αύξησης κόστους χρήματος, πληθωρισμού και βουλευτικών εκλογών; Με πρόβλεψη για αύξηση των επενδύσεων κατά 15,5% αλλά και με εκτίμηση ότι ο τουρισμός θα αποδώσει για μια ακόμη χρονιά περισσότερα από 19 δις. ευρώ.
Και πώς θα εμφανιστούν πρωτογενή πλεονάσματα; Με την πρόβλεψη ότι ο πληθωρισμός θα ανεβάσει κατά πολύ το ονομαστικό ΑΕΠ και κατά συνέπεια και τα φορολογικά έσοδα τα οποία εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα 57 δις. ευρώ. Έρχεται αύξηση εισπράξεων και από τον ΦΠΑ και από τον φόρο εισοδήματος παρά τα μέτρα ελάφρυνσης που σε μεγάλο βαθμό αφορούν στην φορολογική πολιτική της χώρας.
Κρίσιμο το «μέτωπο» του χρέους. Τόσο για το 2022 όσο και για το 2023 αναμένεται σημαντική αποκλιμάκωση της αναλογίας ως προς το ΑΕΠ κάτι πολύ θετικό (αν επιβεβαιωθεί) ενόψει και της ενεργοποίησης του νέου συμφώνου σταθερότητας. Αξιοσημείωτο το σχετικό απόσπασμα από την έκθεση του δημοσιονομικού συμβουλίου;
Παρά την εντυπωσιακή προβλεπόμενη μείωση της αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ σε επίπεδα αρκετά χαμηλότερα της έναρξης της πανδημίας, η απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του το προσεχές διάστημα συνάντα προκλήσεις που σχετίζονται με (α) με την οριακή αύξηση του ονομαστικού μεγέθους του δημόσιου χρέους το οποίο καλείται να εξυπηρετηθεί σε συνθήκες κλιμακούμενων επιτοκίων κρατικού δανεισμού και υπό τον κίνδυνο εγγραφής νέου χρέους από καταπτώσεις εγγυήσεων και ενδεχόμενες υποχρεώσεις, (β) τη διαφαινόμενη εξάντληση εντός του τρέχοντος έτους της αναπτυξιακής δυναμικής της
