Ο Ρουί Βιτόρια ΔΕΝ είναι Στραματσόνι (των 28 μεταγραφών…), ούτε κάποιος σαν τον μπουχτισμένο Μπόλονι, ή τον χωρίς συναίσθημα Τερίμ. Πολύ περισσότερο δεν είναι Φάμπρι, ούτε Πογιάτος! Ο 54χρονος πορτογάλος είναι, μετά από καιρό, ένας…κανονικός προπονητής στον “πράσινο” πάγκο. Με βιογραφικό άξιο να αποτιμηθεί ως επιτυχημένο, με αποτελέσματα στη δουλειά του, αλλά και με δίψα για επιτυχία.
Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν συμφώνησε με κανέναν από τους προπονητές που του πρότειναν οι συνεργάτες του και το πήρε επάνω του, κλείνοντας συμφωνία με τον Ρουί Βιτόρια. Αύριο Πέμπτη (31/10) φτάνει στην Αθήνα για να αναλάβει τον Παναθηναϊκό και την Κυριακή θα βρίσκεται στον πάγκο, για τον αγώνα των “πράσινων” στο Βόλο (3/11).
Στον Παναθηναϊκό κρίθηκε, για πολλούς λόγους, ότι δεν γινόταν να συνεχιστεί περισσότερο η συνεργασία με τον Ντιέγκο Αλόνσο. Όταν έγινε γνωστό – μέσω ανακοίνωσης – ότι δεν υπάρχει θέμα προπονητή, δύο πράγματα φανερώθηκαν. Καταρχάς ότι…υπήρχε θέμα και επίσης ότι δεν είχε κλείσει ο επόμενος, αλλά ήταν ζήτημα λίγου χρόνου! Μόλις λοιπόν επήλθε η συμφωνία μαζί του, τότε προχώρησε και η απόλυση του Αλόνσο.
Δεν είναι μία αιτία που υποχρέωσε τη διοίκηση να τον τελειώσει. Πολύ σημαντικός παράγοντας πάντως, σύμφωνα με τους εκείνους που τον έζησαν από κοντά, ήταν η έλλειψη μεταδοτικότητας προς τους παίκτες. Δούλεψε αρκετά, χωρίς να καταφέρει να κάνει τους ποδοσφαιριστές να καταλάβουν, άρα και να υιοθετήσουν, το σχέδιό του. Κάπως έτσι η ομάδα παρουσιαζόταν χωρίς προσανατολισμό.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο ενημερώθηκε από τον Γιάννη Παπαδημητρίου για το τέλος της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό, αφού η ΠΑΕ είχε βρει το διάδοχό του. Ο Γιάννης Αλαφούζος έκρινε- κατάλαβε πως η ομάδα έχει ανάγκη ένα “ηλεκτροσόκ!”.
Πάμε λοιπόν στον Ρουί Βιτόρια. Καταρχάς είχε απασχολήσει και στο παρελθόν τον Παναθηναϊκό, καθώς είχε βρεθεί στο τραπέζι το όνομά του, μεταξύ άλλων.
Στην έως τώρα διαδρομή του η καλύτερη παρουσία του ήταν από το 2015 έως το 2019 στη Μπενφίκα. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι ο Πεπ Γκουαρντιόλα είχε χαρακτηρίσει την αμυντική γραμμή τότε στην ομάδα της Λισαβόνας ως την καλύτερη στον κόσμο! Ο καταλανός είχε σπεύσει να εξηγήσει ότι δεν εννοεί πως αρέσει στον Βιτόρια να παίζει αμυντικά! Κάθε άλλο.
Ο Βιτόρια δουλεύει σε προσωπικό επίπεδο με τους ποδοσφαιριστές. Του αρέσει πολύ η λεπτομέρεια η προσωπική σχέση μαζί τους. Θεωρεί ότι ο κάθε παίκτης έχει την προσωπικότητά του και είναι δουλειά του προπονητή να αξιολογήσει όλα τα χαρακτηριστικά του, ώστε να τον κάνει να προσφέρει αγωνιστικά ό,τι καλύτερο μπορεί.
Ένα καλό παράδειγμα ήταν η εξαιρετική σχέση του με τον Μο Σαλάχ στην εθνική ομάδα της Αιγύπτου.
Σημαντικό ρόλο η προσοχή που δίνει στο θέμα “άνθρωπος”, το γεγονός ότι έχασε και τους δύο του γονείς σε τροχαίο, στα 32 του χρόνια. Η συγκεκριμένη εξαιρετικά άτυχη συνθήκη τον δυνάμωσε.
Του αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο και δίνει μεγάλη σημασία στο πρέσινγκ. Κατά καιρούς, σε συνεντεύξεις του, έχει δηλώσει πως: “Θέλω να ελευθερώνω το χώρο, να δημιουργώ και να επιταχύνω στο παιχνίδι. Οι δεύτερες μπάλες πρέπει να διεκδικούνται άμεσα”.
Λατρεύει το άμεσο πρέσινγκ και όταν χαθεί η μπάλα πρέπει να κερδηθεί ξανά και να ακολουθεί γρήγορη πάσα. Του αρέσει να παίζει με δύο επιθετικούς μπροστά, όμως δεν είναι κολλημένος σε ένα σύστημα. Στο Champions League το είχε αλλάξει και από αγώνα σε αγώνα! Έφτασε τη Μπενφίκα έως τη φάση των “8” στη σεζόν 2015/16.
Ο Ρουι Βιτόρια έχει άποψη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στο παρελθόν είχε απαιτήσει να αποκτήσει η Μπενφίκα τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο, όπως δική του εισήγηση ήταν και ο Μήτρογλου. Ο ίδιος είχε αγοράσει επίσης τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς στη Μπενφίκα. Είχε επίσης στα χέρια του τους Σάμαρη και Αντρέ Όρτα.
Τα στοιχεία του μοιάζει να ταιριάζουν στις ανάγκες του Παναθηναϊκού. Έχει παίξει καλή άμυνα και με τετράδα, αλλά και τριάδα στην τελευταία γραμμή. Προσαρμόζει τα πλάνα του ανάλογα με τις δυνατότητες του ρόστερ. Δεν είναι κολλημένος, ούτε δογματικός.
“Η προσαρμογή είναι λέξη κλειδί στο επάγγελμά μου. Μπορεί να έχω μια ιδέα για τον τρόπο παιχνιδιού, αλλά πρέπει να δω αν το πλαίσιο (οι παίκτες μου) μου επιτρέπουν να το κάνω πράξη.
Ο προπονητής πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους (σύστημα παιχνιδιού-παίκτες). Δεν μπορείς να είσαι πεισματάρης….”, έχει δηλώσει.
Είχε επιτυχίες στη καριέρα του στη Γκιμαράες, στη Μπενφίκα, την Αλ Νασρ, και μη επιτυχημένα περάσματα από την Σπαρτάκ Μόσχας και την εθνική Αιγύπτου.
Θα είναι κομβικό να προσαρμοστεί άμεσα στο νέο περιβάλλον, καθώς αναλαμβάνει στη μέση της σεζόν και αυτή δεν είναι ιδανική συνθήκη για κανέναν προπονητή.
