Οι πολιτικές που υιοθετούνται -κάποιες από αυτές και από την σημερινή κυβέρνηση- αλλά και τα επιχειρήματα που προβάλλονται για να δικαιολογηθούν ορισμένα πράγματα, προωθούν τον κοινωνικό αυτοματισμό και αυτό είναι επικίνδυνο.
Το φθινόπωρο, η κοινωνία βομβαρδίστηκε με τα στατιστικά στοιχεία των φορολογικών δηλώσεων που έδειχναν το πόσο χαμηλά κέρδη δηλώνουν πολλές κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων. Μάθαμε ότι ο κομμωτής δηλώνει κατά μέσο όρο δύο με τρεις χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, ο ταξιτζής το ίδιο, ο ηλεκτρολόγος και ο υδραυλικός κάτι παραπάνω κ.ο.κ. Ποια λύση βρέθηκε; Θεσπίστηκε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα με το επιχείρημα ότι ο μισθωτός δεν πρέπει να πληρώνει περισσότερα από τον ελεύθερο επαγγελματία και το σύνολο των αυτοαπασχολουμένων καλείται να εμφανίζει κέρδη.
Με τις εξαιρέσεις και τις διαδικασίες αμφισβήτησης που προβλέπει το ελάχιστο φορολογητέο εισόδημα δεν παύει να είναι ένα οριζόντιο μέτρο. Δηλαδή, ελάχιστο πλαφόν κερδοφορίας αντιμετωπίζει ο νομοταγής, ελάχιστο πλαφόν κερδοφορίας αντιμετωπίζει και ο φοροφυγάς. Στη δε δύσκολη χρονιά του, ο νομοταγής που θα έχει υποστεί ζημιές για κάποιο απρόσμενο λόγο, το μόνο που θα μπορεί να κάνει είναι να πείσει τον ελεγκτή της εφορίας για το αν μοιάζει με ελέφαντα ή όχι. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπει στη διαδικασία και θα πληρώσει τον ελάχιστο φόρο εφαρμόζοντας τον κανόνα «ου μπλέξεις».
Πάμε τώρα στο ρεύμα. Καταγράφηκε το «παράδοξο»: Κάτω οι τιμές χονδρικής, πάνω οι τιμές λιανικής. Και προβλήθηκε χθες επιτακτικά (και από τη ΡΑΕ) το επιχείρημα ότι επειδή είναι πολύ μεγάλες οι απώλειες των εταιρειών από τις ρευματοκλοπές, είναι υποχρεωμένες να κρατούν ψηλά τα τιμολόγια της λιανικής. Και εδώ εγείρεται αυτομάτως το ερώτημα; Τι φταίει ο νοματαγής για τις ρευματοκλοπές; Έχει ευθύνη να παρακολουθεί αν ο γείτονας έχει πειράξει το ρολόι ή αν έχει συνδέσει έξτρα καλώδιο στην κολώνα με κίνδυνο να χάσει τη ζωή του; Δεν είναι ευθύνη του διαχειριστή δικτύου να ελέγχει το δίκτυο; Στην πράξη όμως άλλο προκύπτει: ότι φταίει δεν φταίει, ο νομοταγής θα επιβαρυνθεί επιπλέον για να καλυφθεί η ζημιά από τη ρευματοκλοπή. Όπως και ο υποψήφιος δανειολήπτης, θα δανείζεται με υψηλότερο επιτόκιο γιατί κάποιος πρέπει να πληρώσει τον λογαριασμό των κόκκινων δανείων.
Το ερώτημα περί στραβού γιαλού ή λανθασμένης πορείας επανέρχεται…
