Τα έφερε έτσι ο χρόνος ώστε αυτοί που κουνούσαν το δάχτυλο για το ύψος του χρέους στους υπόλοιπους να έρχονται τώρα αντιμέτωποι με το μεγαλύτερο δίλημμα: θα επιμείνει η Γερμανία στην εφαρμογή του «κόφτη χρέους» που θα εμποδίσει την χρηματοδότηση των στρατιωτικών δαπανών αλλά και τις επενδύσεις που απαιτούνται για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα;
Καθώς η Γερμανία καλείται να ξεπεράσει την πολιτική κρίση και να σχηματίσει μια βιώσιμη κυβέρνηση, το θέμα της οικονομικής πολιτικής θα ανεβαίνει ολοένα και πιο ψηλά στην ατζέντα. Υπό την απειλή να κλείσουν εργοστάσια στην Γερμανία για πρώτη φορά εδώ και πολλές 10ετίες, υπό την απειλή η στασιμότητα ή και η υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας να «παγιωθεί» υπό το βάρος των νέων πιέσεων που θα ασκήσει η αμερικανική οικονομική πολιτική, αργά ή γρήγορα το θέμα θα μπει στο τραπέζι: μπορεί να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη αν υπάρχει η απαγόρευση δανεισμού στην χώρα με τη χαμηλότερη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ στην Ευρωζώνη;
To θέμα δεν θα ανοίξει μόνο στο εσωτερικό της Γερμανίας αλλά και συνολικά στην Ευρωζώνη. Χωρίς χρηματοδότηση, η ψαλίδα ανάμεσα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ θα ανοίγει συνεχώς καθώς το κίνητρο μεταφοράς κεφαλαίων και επενδύσεων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα γίνεται ολοένα και ισχυρότερο. Οι ΗΠΑ έχουν χρέος προς ΑΕΠ άνω του 122% αλλά το μέγεθος της οικονομίας θα είναι σε λίγα χρόνια διπλάσιο συγκριτικά με το αντίστοιχο της Ευρωζώνης με τη δυναμική που έχει αναπτυχθεί. Η Ευρωζώνη από την άλλη, έχει χαμηλότερο χρέος αναλογικά με το ΑΕΠ αλλά το… μαγαζί γίνεται -συγκριτικά με ΗΠΑ και Κίνα- ολοένα και μικρότερο.
