Ανεβαίνοντας την Τετάρτη (9/04) στο διάσημο λόφο του Μονζουϊκ, για τη μετάδοση του Mega, ένιωσα το σεβασμό που σε υποχρεώνει η συγκεκριμένη τοποθεσία. Έτσι κι αλλιώς η Βαρκελώνη είναι μία πλευρά της Ισπανίας όπου η τέχνη συνδυάζεται με τον αθλητισμό και το συναίσθημα. Πριν προλάβεις να σκεφτείς λοιπόν πόσο σημαντικός θα ήταν έτσι κι αλλιώς ο αγώνας της Μπαρσελόνα κόντρα στη Ντόρτμουντ, ανακαλείς στη μνήμη όσα γνωρίζεις για την περιοχή και συνειδητοποιείς ξανά ότι το έδαφος είναι ιστορικό!
Το Ολυμπιακό στάδιο κατασκευάστηκε το 1929, με σκοπό την υποψηφιότητα της Βαρκελώνης για του Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, που – λόγω Χίτλερ..- κατέληξαν στο Βερολίνο. Έγιναν τελικά στο Μονζουίκ το 1992, καθώς το στάδιο ανακαινίστηκε ολοκληρωτικά και γύρω από αυτό δημιουργήθηκαν και άλλα, τα οποία αποτέλεσαν τον Ολυμπιακό Κύκλο.
Το όνομά του φέρει αυτό του προέδρου της Καταλονίας στον εμφύλιο, Lluis Companys. Γράφω ακριβώς πώς το προφέρουν, με τη δύσκολη γλώσσα τους: “Λγιουίς Κομπάνννς”. Αδύνατο…Εντάξει, το: “Estadi Olimpic” είναι πιο εύκολο…
Η τωρινή φιλοξενία εκεί της ποδοσφαιρικής Μπαρσελόνα είναι λόγω συνθήκης καθώς το δικό της γήπεδο ακόμη ανακατασκευάζεται και, όπως μας έλεγαν πριν τον αγώνα οι μάνατζερς που υλοποιούν τη διεξαγωγή των αγώνων του Champions League, παραμένει άγνωστη η ημερομηνία επιστροφής στο Camp Nou. Αυτό είναι το κοινό αστείο μεταξύ εκείνων που εργάζονται στην πόλη για το ποδόσφαιρο, όχι απλά για την ημερομηνία αλλά και για τη…χρονιά, όπως λένε, που θα συμβεί αυτό…
Κάποια στιγμή βγήκε στην επιφάνεια αντίδραση του δημοτικού συμβουλίου της Βαρκελώνης, σύμφωνα με την οποία εφόσον η ομάδα προκρινόταν εφέτος στα νοκ άουτ του Champions League δεν θα συνέχιζε να της παραχωρεί το γήπεδο μετά το Μάρτιο. Έγραφαν μάλιστα πως θα μπορούσε να μετακομίσει στην έδρα της Εσπανίολ! Καλό…Τελικά η πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων υπέγραψε…
Σε κάθε περίπτωση, είναι εντυπωσιακό όταν πατάς το έδαφος του Ολυμπιακού Σταδίου, διότι αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μέρος που έχει γραφτεί ιστορία σε πολλά εκτός των αθλητικών, επίπεδα. Μεταξύ πολλών που έχουν τραγουδήσει εκεί είναι η Μαντόνα, οι Ρόλινγκ Στόουνς, ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Μπον Τζόβι, η Μπιγιόνσε, οι Γκανς εντ Ρόουζες και οι Μετάλικα.
Το 1985 αναδιαμορφώθηκε και εγκαινιάστηκε ξανά το 1989 για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοικτού στίβου. Το 1992 φιλοξένησε τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων και τα αγωνίσματα του στίβου.
Το 1929 είχε εγκαινιαστεί με αγώνα ράγκμπι μεταξύ της Ισπανίας και της Ιταλίας, τρεις νοκ άουτ γύρους στα 100 μέτρα και ένα ποδοσφαιρικό ματς μεταξύ της εθνικής ομάδας της Καταλονίας και της αγγλικής Μπόλτον.
Ο κόσμος απολαμβάνει την παρουσία του εκεί διότι, εκτός των άλλων, όταν τελειώνουν οι αγώνες έχει να κάνει μία υπέροχη βόλτα στους δρόμους που κατηφορίζουν προς την πόλη, με το πράσινο τοπίο και την καθαρή ατμόσφαιρα. Ταυτόχρονα έχει μπροστά την αίσθηση του αθλητισμού, ακόμη και με γήπεδο χόκεϊ επί χόρτου, έξω ακριβώς από την κεντρική είσοδο του σταδίου. Επίσης στην κάτω πλευρά υπάρχει η έδρα της μπασκετικής Μπαρσελόνα, το γνωστό Παλάου Σαντ Ζόρντι.
Στους εσωτερικούς χώρους του Ολυμπιακού σταδίου χάνεσαι πάντως πολύ εύκολα! Κι αν κάνεις το λάθος να ρωτήσεις κάποιον εργαζόμενο σου απαντά στα καταλανικά, χωρίς καν να γνωρίζει ούτε αυτός πώς πρέπει να σε κατευθύνει. Τόσα χρόνια μετά, ουδείς ξέρει καλά όλους τους χώρους του. Απλώς εργάζεται στο σημείο που τον έχουν τοποθετήσει.
Για εμάς τους τρίτους βέβαια όλα αυτά είναι απλώς μία ωραία ιστορία. Για την ομάδα της Μπαρσελόνα ωστόσο σημασία έχουν μόνο οι νίκες. Κάποια στιγμή λοιπόν στη διάρκεια της εφετινής σεζόν προέκυψε γκρίνια εξαιτίας συνεχόμενων αρνητικών εντός έδρας αποτελεσμάτων, τα οποία ξαφνικά αμφισβήτησαν την πορεία πρωταθλητισμού των “μπλαουγκράνα”. Κυκλοφόρησαν την ίδια ώρα στο διαδίκτυο και βίντεο που έδειχναν τους εργάτες στο εργοτάξιο του Camp Nou να τσακώνονται. Τα πάντα όμως σταμάτησαν όταν οι παίκτες του Χάνζι Φλικ άρχισαν να κερδίζουν ξανά.
Αυτή την ώρα, η Μπαρσελόνα μετράει 23 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις χωρίς ήττα και μοιάζει πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, όπως και του Champions League.
Η εφετινή Μπαρσελόνα, από την εκκίνηση του Champions League, από τη δεύτερη αγωνιστική για την ακρίβεια καθώς στην πρώτη υπέστη τη μόνη ήττα της, από τη Μονακό, επιβεβαιώνει πως είναι όχι απλά ικανή να κατακτήσει την κορυφή αλλά και αυτή που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες για να το πετύχει.
Το επιβεβαίωσε ξανά στον πρώτο προημιτελικό κόντρα στη Ντόρτμουντ. Δεν είναι συνηθισμένο, σε αυτό το σημείο της αγωνιστικής περιόδου όπου οι ομάδες στα πρωταθλήματά τους παλεύουν με τις λεπτομέρειες προκειμένου να κατακτήσουν τις εγχώριες λίγκες, να ξεδιπλώνουν και στους αγώνες της Ευρώπης τέτοια επιβλητική εικόνα. Εάν δεν ήξερε κανείς ότι η ομάδα της Καταλονίας είναι το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο στην Ισπανία θα πίστευε, βλέποντάς τη κόντρα στη Ντόρτμουντ, πως έχει εστιάσει περισσότερο στον ευρωπαϊκό. Ήταν μπροστά με 4-0 και παρ΄όλα αυτά οι ποδοσφαιριστές της στα τελευταία λεπτά αναζητούσαν κι άλλα γκολ.
Η στατιστική αποκαλύπτει τη δίψα της ομάδας των “μπλαουγκράνα”, όπως και τη νοοτροπία του Club. Οι τελικές προσπάθειες έφτασαν τις 19, με τις 10 εντός εστίας, με 66% κατοχή στο πρώτο ημίχρονο και 58% στο δεύτερο και με 31 λεπτά καθαρού χρόνου με τη μπάλα στα πόδια. Αυτά κόντρα σε μια όχι οποιαδήποτε αντίπαλο αλλά μία από τις καλύτερες στη διοργάνωση και περσινή φιναλίστ.
Έχει σκοράρει στο…λόφο εφέτος 21 γκολ σε 6 εντός έδρας αγώνες του Champions League και μοιάζει ασταμάτητη, όπως και οι ποδοσφαιριστές της. Είναι εντυπωσιακό πάντως το γεγονός ότι η διάθεση των πρωταγωνιστών της Μπαρσελόνα δεν εμποδίζει την αποτελεσματικότητα του συνόλου.
Ο Ραφίνια βέβαια κάνει εκπληκτική σεζόν και στο Champions League, μετρώντας 12 γκολ και 7 ασίστ, έχοντας ήδη ισοφαρίσει το ρεκόρ του Μέσι, που τη σεζόν 2011/12 είχε μετρήσει συμμετοχή επίσης σε 19, σκοράροντας 14 φορές και μοιράζοντας 5 ασίστ. Τώρα απομένουν πλέον τέσσερις αγώνες. Το πιθανότερο είναι αυτό, τέσσερις, αφού μοιάζει ως φαβορί απέναντι στην κατά τα άλλα δυνατή Ίντερ, που όπως όλα δείχνουν θα αντιμετωπίσει στον ημιτελικό. Κι ενώ υπάρχει επίσης πάντοτε στο μυαλό και ο ημιτελικός του 2010, όταν η ιταλική ομάδα απέκλεισε την καταλανική…
Στο λόφο τα πράγματα εφέτος είναι δύσκολα για όλους. Κι αν είχαν χαρεί οι ανταγωνιστές των μπλαουγκράνα, όταν η μία εντός έδρας γκέλα διαδεχόταν στο πρωτάθλημα την επόμενη στο τέλος του 2024, υπάρχει μία…σημαντική λεπτομέρεια η οποία τότε έκανε τη διαφορά. Δεν έπαιζε ο Γιαμάλ λόγω τραυματισμού. Τώρα παίζει και αναστατώνει όλες τις άμυνες.
Η συνταγή Φλικ είναι γνωστή από τη Μπάγερν και επαναλαμβάνεται στη Βαρκελώνη: Πειθαρχημένη ανάπτυξη, συνεχόμενη επίθεση και αναπόφευκτη αποτελεσματικότητα. Ξεκάθαρη ταυτότητα με τακτική συνέπεια στο πλάνο. Φιλοσοφία ναι γερμανική, χωρίς υπεροψία αλλά με ταπεινότητα. Ο ίδιος ο Φλικ μετά το θρίαμβο επί της Ντόρτμουντ καθόταν στους εσωτερικούς χώρους του πάρκινγκ και μιλούσε με ένα φίλο του, απολύτως χαλαρός και ήρεμος. Είναι αυτός, για να θυμόμαστε αυτά που πρέπει, που κατέκτησε το Champions League το 2020 αήττητος…
Με το γερμανό στο τιμόνι η Μπαρσελόνα δεν είναι πλέον ομάδα που στηρίζεται σε ατομικές εμπνεύσεις, αλλά σύνολο με πίεση ψηλά και διαρκείς ανακτήσεις κατοχής. Η πειθαρχία των παικτών θυμίζει προπόνηση, στη διάρκεια της οποίας υπάρχει γυμναστής με σφυρίχτρα στο στόμα για να ακολουθούνται τα παραγγέλματά του! Καθιστώντας την παρουσία των αντιπάλων λιγότερο σημαντική. Το είπε άλλωστε και ο Λεβαντόφσκι μετά το ματς: “Εμείς κάνουμε το δικό μας παιχνίδι, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο…”. Σωστά, διότι εκεί υπάρχει λόγος, όπως και…λόφος! Λόφος αθλητικής τιμής…
Κάπως έτσι μοιάζει δύσκολο να χάσει από οποιονδήποτε. Πολύ περισσότερο στο λόφο – έδρα του Μονζουϊκ…Στο Ντόρτμουντ νίκησε 3-2 το Δεκέμβριο για την 6η αγωνιστική της League Phase και τώρα, εντός έδρας, 4-0. Το Ολυμπιακό στάδιο μία χαρά έδρα είναι λοιπόν, όταν υπάρχει σοβαρός προπονητής, μετρημένος, με αρχές και μεταδοτικότητα και ομάδα με ταλέντο και συνέπεια.
