Τη λύση της αφαλάτωσης, που θα γίνεται με αξιοποίηση πράσινου ρεύματος προωθεί το ΥΠΕΝ. Είναι μια λύση που, ήδη, έχει προκριθεί σε αρκετά νησιά, όπως η Μήλος και η Τήλος και αναμένεται, ως τρόπος διαχείρισης των θεμάτων υδροδότησης, να επεκταθεί. Ούτως ή άλλως, βέβαια, η αφαλάτωση είναι μονόδρομος για τα νησιά, δοθέντων των συνθηκών λειψυδρίας. Το ζήτημα είναι το πώς θα γίνει με τον οικονομικά βέλτιστο τρόπο.
Πάντως, όπως φαίνεται, με βάση, όσα περιέγραψε, πριν λίγες μέρες, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θεόδωρος Σκυλακάκης, στο περιθώριο εκδήλωσης, “τρέχει” σχέδιο για την κατασκευή υβριδικών μονάδων παραγωγής ρεύματος με αιολικά, φωτοβολταϊκά, αλλά και αντλησιοταμίευση, που θα συνδεθούν με μονάδες αφαλάτωσης. Έτσι το ρεύμα που θα παράγεται θα χρησιμοποιείται για την παραγωγή γλυκού νερού για ύδρευση και άρδευση. Ουσιαστικά τα νησιά, με αξιοποίηση των ΑΠΕ αλλά και υποδομών αποθήκευσης θα μπορούν να έχουν νερό, μέσα από τη … θάλασσα.
Βέβαια, θα πρέπει να βρεθεί και μια ισορροπία κόστους – οφέλους και να διαμορφωθεί ένα κοστολόγιο για το νερό, που δε θα είναι απαγορευτικό. Ιδιαίτερα σημαντικό, για τις απαιτούμενες κεφαλαιακές δαπάνες, που στη συνέχεια μεταφέρονται προς απόσβεση στους χρήστες, είναι το ότι τα έργα θα χρηματοδοτηθούν με 200 εκ. ευρώ από το Ταμείο
Απανθρακοποίησης Νησιών. Αυτό δίνει μια δυνατότητα για απομείωση των βαρών που θα σηκώσουν οι τοπικές κοινωνίες,
Πάντως, για τα έργα αυτά, όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Ενέργειας Θεόδωρος Σκυλακάκης, οι προκηρύξεις θα βγουν σύντομα γιατί θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά για τα νησιά. Μέσω της προκήρυξης θα καλούνται οι ενδιαφερόμενοι νησιωτικοί Δήμοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα λειψυδρίας να υποβάλουν τις προτάσεις τους.
Η “μπαταρία”
Να σημειωθεί ότι η αντλησιοταμίευση που προκρίνεται για την αποθήκευση ενέργειας, είναι μια λύση βέβαια που απαιτεί μεγάλες δαπάνες σε υποδομές. Ωστόσο ο συνδυαστικός χαρακτήρας που επιλέγεται, καθώς θα χρησιμοποιείται τόσο για παραγωγή ενέργειας με υδροηλεκτρικούς στροβίλους όσο και ως αποθήκη ενέργειας δίνει δυνατότητες μεγιστοποίησης του οφέλους.
Η ανάγκη πάντως μιας μορφής αποθήκευσης ενέργειας είναι απαραίτητη, καθώς τις ώρες που η ζήτηση ενέργειας θα είναι χαμηλή και η παραγωγή από αιολικά και φωτοβολταϊκά υπερβαίνει την κατανάλωση, η περίσσεια ενέργειας θα πρέπει να αποθηκεύεται. Στην περίπτωση της αντλησιοταμίευσης η περίσσεια ενέργειας χρησιμοποιείται για την επιστροφή του νερού στον ανάντη ταμιευτήρα προκειμένου να ξαναχρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ρεύματος, όταν χρειάζεται και δεν υπάρχει παραγωγή από άλλες ΑΠΕ.
Όπως, πάντως, εξήγησε ο υπουργός πρόκειται για ιδιαίτερα αποδοτικά έργα, και ιδιαίτερα ωφέλιμα για τα νησιά, καθώς ταυτόχρονα θα παράγουν πράσινη ενέργεια και θα εξασφαλίζουν την ύδρευση. “Η αντλησιοταμίευση θέλει γεωφράγματα, η ύδρευση θέλει ταμιευτήρα, η αφαλάτωση θέλει ΑΠΕ και δυνατότητα να έχει ηλεκτρική ενέργεια όταν οι ΑΠΕ δεν δουλεύουν άρα και αποθήκευση. Όταν λοιπόν ένα έργο συνδυάζει όλα τα παραπάνω μαζί τότε είναι πολύ αποδοτικό.”
Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι για πολλά νησιά, έστω κι αν υπάρχουν διασυνδέσεις, που εξασφαλίζουν ενέργεια παραγόμενη με πιο οικονομικό τρόπο από τα μεγάλα ενεργειακά κέντρα της χώρας, θα πρέπει να “κλειδωθεί” και μια σχετική αυτονομία. Αυτό γίνεται με τον εν λόγω σχέδιο, που “κουμπώνει” ειδικά για νησιά με λίγους κατοίκους και επισκέπτες.
