Ο Μίλτος Τεντόγλου δεν είναι απλά ένας αθλητής που βγαίνει πρώτος. Είναι γεννημένος νικητής! Δεν μπορώ να αποφύγω το συγκεκριμένο κλισέ, αλλά δεν πειράζει. Εκείνο που έχει σημασία είναι πως ο Τεντόγλου βλέπει τον αθλητισμό από εντελώς διαφορετική οπτική, από εκείνη που έχουμε οι υπόλοιποι.
Τα κάνει επίσης όλα τόσο χαλαρά, δίνοντας την εντύπωση ότι μπορεί να καταφέρει άλμα χωρίς φόρα ακόμα και από το κρεβάτι του!
Πάντως, για να μην…τσακωθούμε θα πρέπει να ξέρετε πως, πάνω από όλα, θέλει να περνάει καλά. Κι όταν ο αγώνας του γίνεται πρωί, όπως ο σημερινός στη Γλασκώβη, ξενερώνει!
Είναι αλήθεια ότι το…παθαίνει εύκολα αυτό (το ξενέρωμα) και δεν διστάζει να το αποκαλύπτει κάθε φορά που του συμβαίνει. Όπως και με τις πρόσφατες φήμες για αλλαγή στο αγώνισμα του μήκους, στον τρόπο μέτρησης.
Απλά θα αλλάξει αγώνισμα, είπε, βλέποντας ότι μπορεί να τα καταφέρει και στο τριπλούν! Κάνει άλλωστε ήδη μικρά άλματα στην προπόνηση με λίγη φόρα. Τα λέει και γελάει και σε αφήνει κάγκελο!
Εάν κάποιος δεν γνώριζε το χαρακτήρα του, όπως είναι δηλαδή με σεμνότητα και ήθος, θα νόμιζε ότι ο Μίλτος ειρωνεύεται τους αντιπάλους του, με αυτές τις δηλώσεις και τις γκριμάτσες.
Καμία σχέση, απλά είναι απίστευτα απαιτητικός από τον εαυτό του και με αυτόν τα βάζει.
Προφανώς σκοπεύει βέβαια να κάνει το καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, τη…γνωστή “δουλειά!”. Ναι, είναι δύσκολο να χάσει το χρυσό, όχι μόνο λόγο της αγωνιστικής του ετοιμότητας αλλά και της εκπληκτικής πνευματικής του διαύγειας.
Δεν είναι τυχαίο πως από το 2020 που πρωτοεμφανίστηκε έχει κατακτήσει 11 μετάλλια σε όλες τις διοργανώσεις που έλαβε μέρος, τα 10 χρυσά και το ένα ασημένιο!
Είναι παγκόσμιο φαινόμενο η συνέπειά του στις επιτυχίες και πραγματικά απίστευτη η δίψα του. Θέλει, λέει, να μην ξεκουραστεί πριν τους Ολυμπιακούς και να πάει σε όλους τους αγώνες που έχει την ευκαιρία να λάβει μέρος.
Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος θέλει να ξεκουράζεται, δηλώνει, και εμείς οφείλουμε να τον…ενημερώσουμε ότι δεν πρόκειται να κουραστούμε ποτέ από τις επιτυχίες του.
Μίλτο, δεν θα σου δώσουμε ρεπό ποτέ…