Όταν τελείωσε η φάση των ομίλων του Champions League δεν είχαμε πολλές απορίες για τις υποψήφιες ομάδες που μπορούν να το κατακτήσουν. Πολλοί έλεγαν ότι η Μάντσεστερ Σίτι θα έχει εφέτος τον πρώτο λόγο, επειδή ωρίμασε περισσότερο μετά τον περσινό χαμένο τελικό, στον οποίο ήταν επίσης φαβορί. Άλλοι έβλεπαν Ρεάλ, στη λογική ότι είναι πολλά τα τέσσερα χρόνια χωρίς το συγκεκριμένο τίτλο στη συλλογή της. Ο πρώτος ημιτελικός της Λίβερπουλ με τη Βιγιαρεάλ ωστόσο μας έδειξε ότι η αγγλική ομάδα έχει απάντηση σε κάθε σενάριο κατά συνέπεια συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να κάνει το εφετινό Champions League δικό της.
Η σπάνια συνθήκη να ξεκινάει ένας ημιτελικός του Champions League με φαβορί και αουτσάιντερ επιβεβαιώθηκε την Τετάρτη το βράδυ στο Λίβερπουλ. Δεν είναι πάντως η νίκη της ομάδας του Γιούργκεν Κλοπ με 2-0 που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς αυτή η ομάδα έχει την υπόσταση η οποία της επιτρέπει να πετυχαίνει οποιοδήποτε σκορ κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο.
Εκείνο που ομολογώ ότι μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, αφού είχα την τύχη να ζήσω από κοντά τον αγώνα των «κόκκινων» με τη Βιγιαρεάλ είναι ότι αυτή η ομάδα αποτελεί στις μέρες μας τον ορισμό της ποδοσφαιρική μηχανής. Εξηγούμαι. Ενώ χρειάστηκε να περάσει ένα ολόκληρο ημίχρονο με τον αντίπαλο να επιλέγει ξεκάθαρα να καταστρέψει το παιχνίδι, καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος προκειμένου να εμποδίσει την ανάπτυξη του επιθετικού σχεδίου της αγγλικής ομάδας, παρόλα αυτά οι ποδοσφαιριστές του Κλοπ συνέχισαν να λειτουργούν με την ίδια συνέπεια, πιστοί στο πλάνο τους χωρίς το παραμικρό ίχνος πίεσης. Καμία περιττή ενέργεια, καμία βιαστική επιλογή και ευεργετική υπομονή.
Φαινόταν ότι ακόμη και αν χρειαζόταν να δουλεύει η ομάδα για το πρώτο γκολ έως το τελευταίο λεπτό του αγώνα θα το έκανε με την ίδια συγκέντρωση. Ο γερμανός προπονητής ήξερε πολύ καλά τι έλεγε, μιλώντας την παραμονή του παιχνιδιού στη συνέντευξη τύπου, όταν ζητούσε από τους παίκτες του εκτός από την αυτονόητη συγκέντρωση και τον ενθουσιασμό, υπομονή! Η καταπληκτική αυτή ομάδα πιο πολύ σε κάνει να φοβάσαι επειδή αντιλαμβάνεσαι στη διάρκεια του παιχνιδιού ότι θα βρει τρόπο να αντιδράσει σε κάθε σενάριο και λιγότερο επειδή έχει ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης. Τέτοιους έχουν και άλλοι. Πλάνο το οποίο ακολουθείται πιστά, ελάχιστοι.
Αυτή η παράμετρος είναι που ξεχωρίζει τους καλούς προπονητές. Η Λίβερπουλ έχει έναν από τους ικανότερους και ταυτόχρονα πιο έξυπνους. Το ίδιο και η Βιγιαρεάλ, όμως η διαφορά στην ποιότητα είναι μεγάλη. Το γεγονός ότι η ισπανική ομάδα έφτασε στους τέσσερις της διοργάνωσης αποτελεί κάτι μεγαλύτερο από θαύμα. Σε μια άλλη ποδοσφαιρική ζωή αυτή η ομάδα θα έπρεπε να βραβευτεί πριν απ’ όλους. Σε αυτή που ζούμε πάντως ο νικητής τα παίρνει όλα και η Λίβερπουλ αξίζει να κερδίζει.
Αυτή την ώρα , μετά τους πρώτους ημιτελικούς η ομάδα του Κλοπ είναι η πιο ισχυρή και από τους τέσσερις. Διότι διαθέτει εκπληκτική ισορροπία σε άμυνα και επίθεση. Η δεύτερη γράφει ρεκόρ. Η πρώτη δίνει τίτλους. Η Λίβερπουλ σίγουρα δεν διαθέτει την καλύτερη άμυνα που έχουμε δει ποτέ στη Ευρώπη, στη σύγκριση ωστόσο με εκείνες της Μάντσεστερ Σίτι και της Ρεάλ κερδίζει με μεγάλη διαφορά.
