Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών με επιστολή του στον Υπουργό Υγείας κ. Α. Γεωργιάδη, διατύπωσε τις θέσεις του επί του Σχεδίου Νόμου, με τίτλο «Αναμόρφωση του θεσμού του Προσωπικού Ιατρού – Σύσταση Πανεπιστημιακών Κέντρων Υγείας και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Υγείας».
Ειδικότερα, στην επιστολή του ΙΣΑ αναφέρονται τα εξής:
«Εν πρώτοις, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι η πρόβλεψη στο άρθρο 5 παρ. 1ε της δυνατότητας σύναψης σύμβασης προσωπικού ιατρού, για τους γιατρούς που δεν είναι ήδη συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ είναι προς την σωστή κατεύθυνση και αποτελούσε αίτημα του ΙΣΑ από την αρχική θέσπιση του θεσμού του προσωπικού γιατρού.
Πλην όμως, οφείλουμε να επισημάνουμε τα κάτωθι:
Καίτοι στο Νόμο 4931/2022 υπήρχε πρόβλεψη ότι: “Ως προσωπικοί ιατροί ορίζονται ιατροί ειδικότητας γενικής/οικογενειακής ιατρικής ή εσωτερικής παθολογίας για τον ενήλικο πληθυσμό. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας δύνανται ως προσωπικοί ιατροί να ορίζονται και απλοί ιδιώτες ιατροί, που δεν εμπίπτουν στις περ. α) έως γ) της παρ. 3, τόσο των ως άνω ειδικοτήτων όσο και άλλων ειδικοτήτων για τον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως όταν η ειδικότητα συνδέεται με παρακολούθηση πολιτών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες, και παιδίατροι για τον ανήλικο πληθυσμό”, στο παρόν Νομοσχέδιο περιορίζονται οι ειδικότητες στους γενικούς/οικογενειακούς ιατρούς, παθολόγους και παιδιάτρους (άρθρο 4). Στο άρθρο 34 δε, προβλέπεται ρητώς η καταγγελία των υφιστάμενων συμβάσεων προσωπικών ιατρών λοιπών ειδικοτήτων ως προσωπικών ιατρών, αζημίως, οι οποίες και παύουν να ισχύουν αυτοδικαίως με την έναρξη ισχύος του νόμου.
Η πάγια θέση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών είναι πως όλοι οι γιατροί είναι ισότιμοι στην επιστημονικότητα τους, ως εκ τούτου ο αποκλεισμός τούτος θα πρέπει να αρθεί, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στους γιατρούς όλων των ειδικοτήτων που το επιθυμούν να συνεισφέρουν στην υλοποίηση του θεσμού του προσωπικού γιατρού, υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται.
Περαιτέρω, στους παιδιάτρους δεν προβλέπεται η δυνατότητα σύμβασης αν δεν είναι ήδη συμβεβλημένοι, όπως προβλέπεται για γενικούς ιατρούς και παθολόγους (άρθρο 5).
Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για δυνατότητα σύμβασης των ιατρών με την μορφή νομικού προσώπου. Οι γιατροί δηλαδή που λειτουργούν τα ιατρεία τους υπό μορφή εταιρείας αποκλείονται (άρθρο 11).
Κατά συνέπεια, φρονούμε ότι θα πρέπει να λάβετε υπόψη τα ανωτέρω και να υπάρξουν οι σχετικές προβλέψεις, ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον θεσμό του προσωπικού γιατρού»
