Οι παραδοξότητες της Τουρκίας και τα παιγνίδια εις βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν τέλος. Από τη μια ζητεί, ή καλύτερα απαιτεί, να έχει θετική ατζέντα στην Ευρωπαϊκή της πορεία, όμως από την άλλη αρνείται τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Άτυπη Πενταμερή, για το Κυπριακό, θεωρώντας τις Βρυξέλλες εχθρική δύναμη, η οποία με την παρουσία της θα προκαλέσει προβλήματα στους σχεδιασμούς της.
Το απαράδεκτο όμως είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κόβει τον βήχα στον Ερντογάν, αντιθέτως του δίνει γήπεδο για να παίξει, να διεκδικήσει, ακόμα και να ξεφτιλίσει την Ένωση, με τα όσα τραγελαφικά έλαβαν χώρα στο παλάτι του σουλτάνου, στην παρουσία της Προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ. Το ότι η Πρόεδρος της ΕΕ έμεινε όρθια να κοιτάζει τους καθισμένους Μισέλ και Ερντογάν, έγινε αναμφίβολα επιτηδευμένα από την πλευρά του Τούρκου Προέδρου και κανείς δεν πρέπει να το αμφισβητεί.
Εξωφρενική είναι επίσης και η στάση των Ηνωμένων Εθνών με τη γνωστή τακτική των ίσων αποστάσεων αλλά και την προθυμία τους να αφήσουν χωρίς πολλά-πολλά έξω από τη διαδικασία την ΕΕ, για να μην θυμώσουν τον Ερντογάν και χαλάσουν το κλίμα.
Ένα κλίμα, φυσικά, που και τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη παραδέχονται ότι δεν είναι ευνοϊκό ούτως ώστε να μπορεί να προκύψει κάτι θετικό, που για την ελληνοκυπριακή πλευρά είναι το ζητούμενο.
Πάντως η Τουρκία, δια του Υπουργού Εξωτερικών της φρόντισε για άλλη μια φορά να ανοίξει τα χαρτιά της και να αποκαλύψει τις προθέσεις της Άγκυρας σε αυτή τη νέα προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου. Μας ενημέρωσε ότι εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά αποδεχθεί την Πολιτική Ισότητα, όπως φυσικά η τουρκική πλευρά την ερμηνεύει, και επιτευχθεί συμφωνία στον διαμοιρασμό του Φυσικού Αερίου, τότε το 70% του Κυπριακού θα έχει επιλυθεί. Ας πει κάποιος στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου ότι το Κυπριακό δεν περιορίζεται στα δύο αυτά ζητήματα, αλλά κυρίως στην κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των Εγγυήσεων, στο Περιουσιακό, στο Εδαφικό και στην επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες.
Είμαστε και πάλι στο ίδιο έργο θεατές, με την τουρκική πλευρά να προσέρχεται σε αυτή την Άτυπη Πενταμερή μόνο και μόνο για να θέσει τις δικές της αξιώσεις που ουδέποτε απέκρυψε και τη δική μας πλευρά να ευελπιστεί να ακούσει το τι η Τουρκία θα κληθεί να συνεισφέρει σε αυτή την εξίσωση προκειμένου να φθάσουμε στο ζητούμενο που είναι η επανέναρξη του διαλόγου με προοπτική τη θετική κατάληξη.
Την ίδια ώρα, η ΕΕ δια των Προέδρων Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και Σαρλ Μισέλ συζητούν θετικές ατζέντες με τις πληροφορίες ότι στην Άγκυρα πέραν από τα ρεζιλίκια με το sofagate, έλαβαν χώρα και προχωρημένες συζητήσεις που αφορούσαν μόνο το καρότο, όπως η Τελωνειακή Ένωση και οι Θεωρήσεις Εισόδου και ούτε λόγος για το μαστίγιο.
Τι επιπτώσεις δηλαδή θα έχει η Τουρκία σε περίπτωση που δεν προχωρήσει σε θετικά βήματα στο Κυπριακό και συνεχίσει την προκλητική της στάση τόσο κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου; Απορίας άξιο είναι και το κατά πόσο έχει τεθεί από τους δύο ηγέτες της ΕΕ προς τον Ερντογάν η ανάγκη παρουσίας της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις, αλλά και το ποια θα είναι η αντίδραση της ΕΕ εάν η Τουρκία εμμείνει σε αυτή την απαράδεκτη θέση να την αποκλείσει από τη διαδικασία.
Είναι εδώ που χρειάζεται το κλίμα ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο και ο παραμερισμός των όποιων πολιτικών διαφορών, στηρίζοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε αυτή την προσπάθεια που ξεκινά από τη Γενεύη στις 27 Απριλίου. Όλους μας ενώνει η δίκαιη επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Όλοι έχουμε τις ίδιες αγωνίες και ανησυχίες, όλοι θέλουμε να δούμε την Κύπρο μας απελευθερωμένη και επανενωμένη. Οφείλουμε, όμως, να επιμείνουμε σε Αρχές και Αξίες, στα συμφωνηθέντα και ότι η λύση που θα προκύψει θα οδηγήσει σε ένα κράτος το οποίο θα μπορεί να λειτουργήσει στο πλαίσιο της ΕΕ. Έφθασε πλέον η ώρα να συζητήσουμε και το τι θα πάρουμε και όχι μόνο το τι θα δώσουμε.
Λουκάς Φουρλάς
Ευρωβουλευτής ΔΗΣΥ & ΕΛΚ
