Τα σκαμπανεβάσματα στις τιμές του φυσικού αερίου συνεχίζονται. Από το… δόξα το Θεό της επιστροφής στο χαμηλό διμήνου, στο βοήθα Παναγιά της χθεσινής επιστροφής της τιμής στο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ κοντά στα 200 ευρώ και πάλι. Ολόκληρη η Ευρώπη ζει με την αγωνία της ενεργειακής επάρκειας και του κόστους της ηλεκτροδότησης και θέρμανσης.
Αγωνία υπάρχει και εδώ στην Ελλάδα. Τουλάχιστον προς το παρόν, έχουμε ως… παρηγοριά τα πολύ υψηλά έσοδα του τουρισμού που καλύπτουν τα ελλείμματα από την εκτόξευση των τιμών ενέργειας. Το ερώτημα όμως αρχίζει ήδη να προβάλλει και ας ζούμε στον ρυθμό της καταγραφής ενός ακόμη ιστορικού ρεκόρ στα τουριστικά έσοδα: ο Ευρωπαίος που τον τρομάζουν για το κόστος που θα αντιμετωπίσει για να ζεσταθεί, θα έρθει του χρόνου στην Ελλάδα; Θα έχει χρήματα να δαπανήσει για διακοπές; Και ακόμη και αν έρθει θα είναι τόσο… ανοιχτοχέρης όσο φέτος (ειδικά αν λόγω πληθωρισμού αντιμετωπίσει και ακόμη υψηλότερες τιμές).
Το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει απλά δεν παίζει. Διότι την 1η Δευτέρα του Οκτωβρίου θα πρέπει να κατατεθεί το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2023. Πώς θα απαντήσει η κυβέρνηση σε αυτό το σοβαρό ερώτημα; Η απάντηση είναι… συντηρητικά. Ο πήχης της ανάπτυξης για το 2023 θα κατέβει κοντά στο 2% ώστε ακόμη και αν υπάρξει «φρενάρισμα» του χρόνου στον ρυθμό αύξησης των εσόδων από τον τουρισμό, να περιοριστεί ο κίνδυνος να πέσει έξω η πρόβλεψη. Και αν τα πράγματα πάνε καλά;
Καλύτερα οι προβλέψεις να πέφτουν έξω και η πραγματικότητα να αποδεικνύεται καλύτερη παρά το αντίθετο.
