Έχω υμνήσει πολλές φορές τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, για την επιλογή του να μην κάνει αναφορές στις διαιτητικές αποφάσεις, μετά το τέλος τον αγώνων.
Το σέβομαι απολύτως και θεωρώ – ταυτόχρονα – πως αυτή δεν είναι απλά μία απόφαση της παρούσας συγκυρίας, αλλά η φιλοσοφία του γενικότερα.
Όπως για όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή ωστόσο, πρέπει να υπάρχουν όρια. Επειδή δηλαδή δεν αναζητάς τις λάθος αποφάσεις των διαιτητών, όταν τα αποτελέσματα της ομάδας σου δεν είναι καλά (συμβαίνει και στον εφετινό Παναθηναϊκό αρκετά συχνά πλέον…), δεν σημαίνει πως πρέπει να κρατάς το στόμα σου κλειστό σε κάθε περίπτωση.
Διότι περνιέσαι για αδύναμος. Τουλάχιστον…
Στην Κρήτη εχθές (2/02), ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίστηκε από την ομάδα της διαιτησίας ως πρόβατο επί σφαγή! Δεν γνωρίζω τους λόγους, όμως ακόμη και αν τους ήξερα δεν θα τους παρέθετα στο κείμενο αυτό. Διότι δεν είμαι δικαστής.
Τα μάτια μας πάντως, μετά από 3,5 δεκαετίες στο επάγγελμα, αναγνωρίζουν αυτό που βλέπουν. Πάμε λοιπόν να δούμε τι συντελέστηκε στο Ηράκλειο.
Επρόκειτο για αγώνα, στη διάρκεια του οποίου η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε απέναντι, εκτός από τον ΟΦΗ και το διαιτητή Καραντώνη με τους συνεργάτες του. Τους βοηθούς, τους VAR και Avar και όλα τα… στολίδια. Οι αποφάσεις των οποίων συνιστούν αλλοίωση του αποτελέσματος.
Στο 2-1 του Παναθηναϊκού, ο δεύτερος επόπτης ακύρωσε το γκολ του Παλάσιος, με τον Αργεντινό να είναι αρκετά μέτρα μπροστά από την μπάλα. Την λύση έδωσε το VAR. Κι αυτό διότι ο Αργεντινός ήταν σχεδόν πέντε μέτρα πίσω από την μπάλα, τη στιγμή της πάσας, όπως φαινόταν και δια γυμνού οφθαλμού, αλλά ο βοηθός είδε… οφσάιντ.
Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου επίσης, το πέναλτι υπέρ του Βιτάλ δόθηκε φάουλ! Λέει, ότι η επαφή έγινε στο πόδι που πατούσε εκτός περιοχής. Οκ, όταν όμως ολόκληρο το σώμα του παίκτη βρίσκεται εντός, εμποδίζεται να πάει προς τη μπάλα. Εις βάρος του παίκτη που είναι εντός περιοχής γίνεται η παράβαση.
Στα πειθαρχικά ζητήματα, υπάρχει αγκωνιά του Τσιλιανίδη στον Χουάνκαρ και ο διαιτητής όχι απλά δεν τιμωρεί τον παίκτη του ΟΦΗ (δεν λέω με κόκκινη απαραίτητα), αλλά βγάζει κίτρινη στον αμυντικό του Παναθηναϊκού. Εκεί καταλαβαίνεις πως ο διαιτητής δεν είναι στη μέρα του…
Το τρίτο γκολ του ΟΦΗ σημειώθηκε στο 94.20, με τον τέταρτο να έχει δώσει τέσσερα λεπτά έξτρα χρόνου. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί κρατήθηκαν επιπλέον δευτερόλεπτα. Στο ξεκίνημα αυτής της φάσης μάλιστα μπορεί κανείς να συζητήσει για φάουλ σε παίκτη του Παναθηναϊκού.
Όπως μπορεί να συζητήσει και για το πρώτο γκολ του ΟΦΗ, εάν υπήρχε οφ σάϊντ, αλλά και για την αποβολή του Βιγιαφάνιες. Αυτές τις φάσεις όμως δεν τις βάζω καν στο τραπέζι. Διότι πράγματι σηκώνουν αρκετή κουβέντα και είναι οριακές.
Υπάρχει ασφαλώς και το αγωνιστικό μέρος, για να μη θεωρηθεί πως ο Παναθηναϊκός ικανοποίησε με την εμφάνισή του και απλά πρέπει να μιλάει για τη διαιτησία.
Η ομάδα ποτέ δεν κατάφερε να βρει ισορροπία στην άμυνα, όταν ο ΟΦΗ έφερνε την μπάλα στην περιοχή. Δέχθηκε μάλιστα δύο ίδια γκολ, με τους παίκτες του ΟΦΗ να εκτελούν με το κεφάλι, αμαρκάριστοι.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έπρεπε μετά την αποβολή να κλείσει τους χώρους και να μαζέψει την ομάδα πιο κοντά. Δεν νοείται να προηγείσαι έως το 85’ και να φεύγεις ηττημένος.
Πολύ περισσότερο όμως, δεν γίνεται να τελειώνει ο αγώνας και να κάνεις δηλώσεις λες και βγήκες από άλλο ανέκδοτο! Να μιλάς για την ήττα, την ώρα που σε έχουν «σκοτώσει» και να μην αρθρώνεις κουβέντα. Έτσι θα χάσεις, πριν απ’ όλους, τους ίδιους τους παίκτες σου…
