Η Μάντσεστερ Σίτι πανηγύρισε περισσότερο από όσο θα περίμενε κανείς, την κατάκτηση του Super Cup, στο Γ. Καραϊσκάκης και καλά έκανε. Η εκτίμηση ότι αυτή η τόσο μεγάλη χαρά έχει να κάνει με το γεγονός ότι έβαλε για πρώτη φορά στη βιτρίνα της αυτό το τρόπαιο δεν είναι η επικρατέστερη. Διότι της προέκυψαν το καλοκαίρι θέματα σοβαρά και αυτή η νίκη από μόνη της δεν σημαίνει ότι μπορούν να καλυφθούν τα πολλά που έχουν προκληθεί στον “οργανισμό” της ενδεκάδας και δείχνουν να αλλάζουν το προφίλ του παιχνιδιού της.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τον αγώνα, στη συνέντευξη τύπου, ο Πεπ Γκουαρντιόλα υπογράμμισε ότι αυτός είναι ο τέταρτος συνεχόμενος τίτλος και θα έχει σημασία για το club να τελειώσει κατακτώντας όλους τους διαθέσιμους, εννοώντας και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Το Community Shield βέβαια δεν είναι ασήμαντος, καθώς και αυτός προκύπτει επειδή κατάκτησε το πρωτάθλημα, όμως δεν τον βολεύει να τον αναφέρει επειδή τον έχασε. Μικρό το κακό…
Το πιο μεγάλο (κακό…) είναι η απώλεια του Γκιντογάν που πήγε στη Barcelona. Διότι μόνο ως τέτοια μοιάζει στο παιχνίδι της Σίτι, όπως αυτή παρουσιάστηκε στον Πειραιά κόντρα στη Σεβίλλη. Το ίδιο σημαντική είναι και εκείνη του Ντε Μπρόϊνε, ο οποίος μπορεί να μην έφυγε για άλλες πολιτείες, θα λείψει πάντως καιρό μετά τον νέο τραυματισμό στο ίδιο καταραμένο σημείο, στον οπίσθιο μηριαίο.
Ο Μπεράντο Σίλβα ήταν και αυτός μία ηχηρή απουσία στον τελικό του Super Cup, εξαιτίας της οποίας το πλάνο της ομάδας δεν φαίνεται να βγαίνει! Οκ, μπορεί να πήρε και αυτή την κούπα ο winner Πεπ, στην κανονική διάρκεια του τελικού πάντως γκολ νίκης δεν βρήκε, παρά το 72% ποσοστό κατοχής στην κυκλοφορία της μπάλας. Αντίθετα μπορούσε να χάσει κιόλας εάν ο Έντερσον δεν σταματούσε δύο φορές τον Εν Νεσίρι που ήταν μπροστά του μόνος!
Θεωρώ πως ο καλύτερος στο ματς της γαλάζιας ομάδας, ο MVP, ήταν ο Έντερσον κι όταν αυτή η Σίτι φτάνει στο σημείο να νικά τη Σεβίλλη, που τερμάτισε 12η στο προηγούμενο πρωτάθλημα χάρη στον τερματοφύλακά της, τότε της συμβαίνει κάτι σοβαρό. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε, κατά τα άλλα, ότι κατέκτησε το Champions League έχοντας δεχθεί συνολικά στη διοργάνωση μόλις πέντε γκολ και ποτέ περισσότερα από ένα σε κάθε αγώνα…
Στον Γκουαρντιόλα έλειπαν στο Γ. Καραϊσκάκης παίκτες που δεν έχουν αντικαταστάτες, όσο κι αν ακούγεται περίεργο για μια τόσο πλούσια ομάδα. Ο ικανός στα τεχνάσματα καταλανός προπονητής ανέβασε σε “ρόλο Στόουνς” τον Ακάνζι που έδειξε να το θέλει αλλά να μην του είναι εύκολο. Έστειλε στο δεύτερο ημίχρονο τον Φόντεν αριστερά, δίπλα στον Γκρίλις, προκειμένου αυτή η συνεργασία να γίνει πιο αποτελεσματική στην αντίπαλη περιοχή.
Όπως ο Ρόδρι επεσήμανε την παραμονή του τελικού ο Φόντεν είναι ο καλύτερος της Σίτι ανάμεσα στις γραμμές. Καμία αντίρρηση, όταν μιλάμε ωστόσο για τόσο υψηλό επίπεδο, δεν είναι δυνατόν μία ομάδα αυτού του επιπέδου να μένει πίσω στο αγωνιστικό της πλάνο, εξαιτίας συγκεκριμένων απουσιών. Διότι αυτό απλά δείχνει πόσο πολύ έχει βασίσει την αποτελεσματικότητά της σε κάποια πρόσωπα. Όσο κι αν δεν αρέσει ως φιλοσοφία στον Πεπ.
Ο Γκουραντιόλα αυτή την ώρα καίγεται περισσότερο από ποτέ μη χάσει το καλό κλίμα στα αποδυτήρια, γι αυτό έφερε στην Αθήνα και τον Ντίας, ενώ δεν ήταν καν μέλος της αποστολής των 22, αφού δεν μπορούσε να παίξει λόγω τραυματισμού στο κεφάλι. Στο τέλος φόρεσε τη φανέλα πάντως και σήκωσε και αυτός το Super Cup. Επιβεβαιώνοντας την υγεία των γαλάζιων αποδυτηρίων.
Η χρονιά μοιάζει μεταβατική και ο Γκουαρντιόλα καλείται να δώσει εξετάσεις, πρώτα στον εαυτό του, εάν είναι σε θέση να διαχειριστεί μία τέτοια συνθήκη και παρ όλα αυτά να κατακτήσει το πρωτάθλημα για τέταρτη συνεχόμενη φορά.
Ο καταλανός είναι σπουδαίος στη διαχείριση των ισορροπιών στο πιο απαιτητικό επίπεδο, καλείται όμως τώρα να παλέψει χωρίς σημαντικές μονάδες και ενδεχομένως με καινούργιες που θα χρειαστούν διάστημα προσαρμογής.
