Η ισχύς μας, η ισχύς αυτής της χώρας είναι η ναυτιλία της. Μας αρέσει όταν αποκαλούν την Ελλάδα «έθνος ναυτικόν» αλλά στην πραγματικότητα ο απλός πολίτης αυτού του έθνους ίσως να μην έχει συνειδητοποιήσει ηθελημένα ή και άθελά του τη σημασία της ισχύος της.
Και από ότι φαίνεται δεν είναι μόνο οι Έλληνες που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι εστί ναυτιλία. Είναι και οι λοιποί λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν έχουν καταλάβει τη σημασία της Ευρωπαϊκής ναυτιλίας στην οποία ηγετικό ρόλο διαδραματίζει η ναυτιλία των Ελλήνων. Και τούτο γιατί δεν θα χρειαζόταν ο Μάριο Ντράγκι να επισημάνει ότι η ναυτιλία αποτελεί σημαντικό μοχλό ανταγωνιστικότητας και οικονομικής ισχύος της Ευρώπης, διασφαλίζοντας την απρόσκοπτη διακίνηση αγαθών που στηρίζουν τις βιομηχανίες και το εμπόριο. Μια ανθεκτική και κυρίαρχη Ευρώπη οφείλει να διατηρεί σταθερές αλυσίδες εφοδιασμού και αξιόπιστα και ασφαλή δίκτυα μεταφορών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει «πυροβολήσει τα πόδια της» πολλές φορές με άστοχες πολιτικές και δράσεις περιφερειακού χαρακτήρα, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να κερδίσει χωρίς κανένα κόπο. Και αξίζει να δούμε τι έγινε με τα ευρωπαϊκά ναυπηγεία, αξίζει να αξιολογήσουμε, έστω και τώρα, τις επιλογές που ώθησαν τα ασιατικά ναυπηγεία να γιγαντωθούν μονοπωλώντας τις παραγγελίες για νεότευκτα πλοία όλων των κατηγοριών, να δούμε μια πτυχή του εμπορικού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας για τα ναυπηγεία αλλά και να κατανοήσουμε την εικόνα που έχει δημιουργηθεί.
Και πρέπει να γίνει τάχιστα αυτό για να καταστεί δυνατή η σχηματοποίηση ενός νέου ανταγωνιστικού πλαισίου σε επίπεδο ΕΕ που να «αφυπνίσει» την ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία, ώστε να καταστεί εκ νέου ανταγωνιστική προς την ασιατική, στην οποία σύντομα θα ενταχθεί και η Ινδία. Ωστόσο προ της αφύπνισης η σοβαρότερη δράση θα πρέπει να είναι η πλήρης απαλλαγή από στρεβλώσεις χάρη στις οποίες οι ασιατικές μονάδες κέρδισαν την μερίδα του λέοντος. Πρέπει να γίνει κατανοητό από τα κέντρα εξουσίας της ΕΕ ότι δεν έχουμε να ανταγωνιστούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο «εαυτούς και αλλήλους» αλλά να ανταγωνιστούμε τους Ασιάτες σήμερα, τους Ινδούς αύριο και τους Αμερικανούς ίσως μεθαύριο.
Με τον χρόνο να τρέχει αντίστροφα και επι ελληνικού εδάφους θα πρέπει να αρθούν τάχιστα τα όποια εμπόδια υπάρχουν από το παρελθόν, να αρθούν οι όποιες στρεβλώσεις, ώστε να δημιουργηθεί εκείνο το κατάλληλο πλαίσιο για την στήριξη της ναυπηγικής μας βιομηχανίας και του συνόλου του cluster που την περιβάλει. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα ναυπηγεία μας μπορούν να εξασφαλίζουν την υποστήριξη της ναυτιλίας των Ελλήνων, να ανανεώσουν τον ακτοπλοϊκό μας στόλο, να δώσουν νέες θέσεις εργασίας άρα και νέα δυναμική στην οικονομία. Πρέπει παράλληλα να μπει μία τελεία και παύλα στο «κεφάλαιο» εξαγωγής της ναυπηγικής μας τεχνογνωσίας, γιατί η εξαγωγή της τα χρόνια που πέρασαν αξιοποιήθηκε από ένθεν κακείθεν της χώρας γειτονικά κράτη ακόμη και από ασιατικές μονάδες. Η ΕΕ, μην ξεχνάμε, «έδωσε» την τεχνογνωσία της ισχυρής αυτοκινητοβιομηχανίας της στους Ασιάτες και τώρα «καταρρέει» από τον ανταγωνισμό που η ίδια χάρισε. Τέτοια λοιπόν και άλλα λάθη πρέπει να αποφευχθούν στο εγγύς μέλλον.
Είναι «τραγικά αστείο» στον εμπορικό πόλεμο μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ για τα ναυπηγεία, οι άλλες Ασιατικές χώρες να ανακοινώνουν ότι, για πλοία που δεν θα τιμωρηθούν με τα επιπρόσθετα λιμανιάτικα που θα επιβάλουν οι ΗΠΑ σε κινεζικής κατασκευής πλοία, οι ναυπηγικές τους γιάρδες θα ανοίξουν μετά το 2029 για νέες παραγγελίες. Είναι μια ευκαιρία που η ΕΕ πρέπει να την αξιοποιήσει κερδίζοντας για λογαριασμό των ναυπηγείων της. Ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.
Η θωράκιση των ευρωπαϊκών ναυπηγείων, η θωράκιση των ελληνικών ναυπηγικών μονάδων θα συμβάλουν στην θωράκιση της ευρωπαϊκής ναυτιλίας. Σε χρονική συγκυρία όπου ο παραλογισμός των γεωπολιτικών εντάσεων θα θέσει σε κίνδυνο την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής ναυτιλίας πρέπει, οφείλουμε, να «χαλυβδώσουμε» την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών ναυπηγικών μονάδων.
Δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα μονοδιάστατα. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε τον θεμιτό ανταγωνισμό και στο θαλάσσιο εμπόριο, διαφυλάσσοντας και θωρακίζοντας τους ζωτικούς διαδρόμους μεταφορών. Και δικαίως η πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Μελίνα Τραυλού, πρόσφατα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Διάσκεψης στις Βρυξέλλες για τη Ναυτιλία, μεταξύ των άλλων, τόνισε πως «σε μια κομβική στιγμή για την ευρωπαϊκή ναυτιλία, αλλά και μια καθοριστική στιγμή για την ίδια την Ευρώπη… είναι επιτακτική ανάγκη να αναγνωρίζεται η ναυτιλία από τους θεσμούς ως θεμέλιο της οικονομικής κυριαρχίας και γεωπολιτικής σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χρειάζεται να θεσπιστούν και να εφαρμοστούν άμεσα πολιτικές που θα διασφαλίζουν τη θωράκιση της ηγετικής θέσης της ευρωπαϊκής ναυτιλίας στον παγκόσμιο χάρτη, λαμβάνοντας υπόψη ότι ανταγωνιστικότητα και βιωσιμότητα δεν είναι αντίρροπες δυνάμεις, αλλά ομόρροπες που απαιτείται να δρουν παράλληλα, να αλληλοεπιδρούν».
Εξέπεμψε ένα σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και με πολλούς αποδέκτες. Ώρα να δούμε λοιπόν και την αλληλοεπίδραση ελληνικών ναυπηγείων με την ποντοπόρο ναυτιλία. Οφείλουμε να προσέχουμε πολύ από εδώ και πέρα, όσα ελληνικά ναυπηγεία έχουμε, πριν να είναι πολύ αργά στο μέλλον.
Βασίλης Κορκίδης
Πρόεδρος ΕΒΕΠ
