“Υπάρχουν προσδοκίες για την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ. Οι μηχανισμοί και οι χρόνοι ένταξης μιας χώρας στην ΕΕ δείχνουν μια “λύση που καταδεικνύει την εμφανή αντίφαση και είναι πολιτικά ασυμβίβαστη με τις υποσχέσεις που έχουν δοθεί. Εάν χρησιμοποιηθούν τα μέχρι τώρα κριτήρια, η Ουκρανία θα ενταχθεί στην ΕΕ το 2036”.
Αυτό ανέφερε ο Γραμματέας του Ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ενρίκο Λέτα, ο οποίος παρευρέθη σήμερα στα γραφεία της Ένωσης Ξένου Τύπου στη Ρώμη, όπου απάντησε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων σχετικά με την πρόσφατη πρότασή του για άμεση δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας, αποτελούμενης από 27 κράτη μέλη, συν άλλα 9, όπως “την Ουκρανία, τη Γεωργία και τη Μολδαβία, και στη συνέχεια τη Βόρεια Μακεδονία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την Αλβανία, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο”.
Ειδικότερα, ο Λέτα εξήγησε πως “η ιδέα ξεκινά με τις υποσχέσεις των Ευρωπαίων ηγετών που μετέβησαν στο Κίεβο. Υπάρχουν προσδοκίες για την ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε.” και θυμήθηκε πως “πριν από 30 χρόνια, όταν ήμουν φοιτητής, οι χώρες χρειάζονταν 14 έως 23 χρόνια για να ενταχθούν. Οι μηχανισμοί και οι χρόνοι ένταξης μιας χώρας στην Ε.Ε. δείχνουν μια “λύση που καταδεικνύει την εμφανή αντίφαση και είναι πολιτικά ασυμβίβαστη με τις υποσχέσεις που έχουν δοθεί. Εάν χρησιμοποιηθούν τα μέχρι τώρα κριτήρια, η Ουκρανία θα ενταχθεί στην ΕΕ το 2036”.
Ο Λέτα αναφέρθηκε στην πρώτη ιστορική προσπάθεια για έναν παρόμοιο μηχανισμό. “Αμέσως μετά την πτώση του Βερολίνου, ο Μιτεράν ξεκίνησε την πρόταση για μια Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία ως απάντηση στην πτώση του τείχους. Μια πρόταση που είχε σύντομη διάρκεια λόγω της αρνητικότητας των Αμερικανών και των Βρετανών”.
Σε ένα τέτοιο κλίμα, ο Λέτα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. “Επί του παρόντος, υπάρχει μια αντίθεση μεταξύ της Ευρωπαϊκής φιλαργυρίας και της Αμερικανικής γενναιοδωρίας, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε μίσος (κατά της Ευρώπης) μέσα σε λίγους μήνες”.
Ο ίδιος ο Ενρίκο Λέτα υπογράμμισε πως πράγματι ανάμεσα στο όραμά του με τις 9 χώρες της Συνομοσπονδίας δεν βρίσκεται η Τουρκία, κάτι που ο ίδιος τεκμηρίωσε λέγοντας πως “μια τέτοια Συνομοσπονδία θα μπορούσε να μιλήσει σε μια Τουρκία του μέλλοντος, εάν αλλάξει τη στάση της απέναντι στην Ευρώπη – αλλά δεν είναι για σήμερα, το λέω ειλικρινά”.
Αναφερόμενος στην Κύπρο, ο Γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος αναφέρθηκε σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό του 2020. “Το βέτο της Κύπρου στις κυρώσεις στη Λευκορωσία, με την ιδέα να χρησιμοποιηθούν οι ίδιες κυρώσεις στην περίπτωση της Τουρκίας, αποτελεί ένα παράδειγμα του αντίκτυπου στις αποφάσεις του Πούτιν, ή μάλλον” υπογράμμισε ο Λέτα “της εμφανούς αδυναμίας των Ευρωπαίων να λάβουν ισχυρές αποφάσεις, που έδωσε στον Πούτιν το πράσινο φως να προχωρήσει”, αν και ο ίδιος ο Γραμματέας τόνισε “ίσως όχι η συγκεκριμένη περίπτωση του Κυπριακού βέτου”.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ο Λέτα τόνισε ξεκάθαρα πως “εάν η Λεπέν κερδίσει, θα ήταν το τέλος της Κοινοτικής Ευρώπης”, ενώ στάθηκε υπέρ του εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο “με βιώσιμο τρόπο, με εναλλακτικές” αλλά θα πρέπει να επιτευχθεί “το συντομότερο δυνατό”.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, ο Ενρίκο Λέτα απάντησε σε ερώτημα του ανταποκριτή της ΕΡΤ στην Ιταλία, Κρίστιαν Μαυρή:
(Κρίστιαν Μαυρής)
Δεν φοβάστε ότι η πρότασή σας κινδυνεύει να δημιουργήσει μια Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία μόνο «στα χαρτιά» και με διάφορες ταχύτητες; Κατά την κρίση της τελευταίας δεκαετίας φτάσαμε να μιλάμε για χώρες PIIGS, με όλα τα προβλήματα και τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα που προέκυψαν.
(Ενρίκο Λέτα)
Η πρότασή μου είναι ακριβώς να συγκολλήσουμε, όχι να διασπάσουμε. Η πρότασή μου είναι να δίνεται όλο και περισσότερο αυτή η αίσθηση ενότητας, και προσθέτω να εμπλέκονται επίσης οι ηγέτες των 9 χωρών που ανέφερα, σε μια Ευρωπαϊκή οικογένεια. Το να είσαι μέλος μιας οικογένειας σημαίνει να ακούς τους λόγους των άλλων, να εκφράζεις τους λόγους του, σε μια πολυμερή λογική, όχι πάντα και μόνο σε μια διμερή λογική. Η εκμάθηση της συγκεκριμένης καθημερινής και της πολυμερούς ζωής είναι, κατά τη γνώμη μου, θεμελιώδες του να είσαι Ευρωπαίος.
Δεν έχω δει ποτέ κανέναν Ευρωπαίο ηγέτη, εκτός από τον Όρμπαν, να μην αλλάζει (άποψη) κατά τη διάρκεια της συμμετοχής τους στις Ευρωπαϊκές συναντήσεις. Όταν συμμετέχεις στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, ταυτίζεσαι με μια πολυμερή λογική στην οποία καταλαβαίνεις ότι ο καθένας έχει δίκιο, γιατί ο καθένας έχει τη λογική του, και ότι μαζί πρέπει να βρούμε μια λύση. Αυτή είναι μια λογική που την κατανοείς μόνο αν είσαι μέλος της οικογένειας, αλλιώς βρίσκεσαι πάντα σε μια λογική διμερούς αντίθεσης απέναντι στους άλλους.
Υπό αυτή την έννοια, νομίζω ότι η δύναμη αυτής της ιδέας δεν είναι διχαστική ή για τη δημιουργία μιας «περιφέρειας Β’ κατηγορίας». Αντιθέτως, είναι ακριβώς αυτή της δημιουργίας ενός τόπου όπου μπορεί να αναδυθεί και να επεκταθεί η μεγάλη ιδέα που προέκυψε αυτούς τους δύο μήνες, που είναι η ιδέα της Ευρώπης ως υπερδύναμης των αξιών, των δικαιωμάτων, του Κράτους Δικαίου.
Αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι μια εξαιρετική ιδέα, η οποία έχει αποδειχθεί ελκυστική τόσο για τους πολίτες των χωρών της ΕΕ όσο και εξαιρετικά ελκυστική για τους πολίτες εκτός ΕΕ. Εννοώ τους πολίτες, γιατί ο Πούτιν, για παράδειγμα, αντιμετωπίζει σαν boomerang τις επιπτώσεις των επιλογών του. Η διεύρυνση της ΕΕ, μέχρι πριν από 3 μήνες, ήταν μειοψηφική στις περισσότερες ιδρυτικές χώρες της. Αν κάποιος υιοθετούσε αυτό που πίστευαν οι Γάλλοι, οι Ιταλοί για τη διεύρυνση, σίγουρα δεν θα υπήρχε πλειοψηφία ως προς αυτήν. Σήμερα ναι, για παράδειγμα.
Το ίδιο ισχύει και με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ο Πούτιν έχει δημιουργήσει ένα γενικευμένο αίτημα από πολλές χώρες που τώρα λένε: θέλω την Ευρώπη, αυτό είναι το σπίτι μου, για τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Πιστεύω ότι είναι μια θεμελιώδης αλλαγή στην οποία η Ευρώπη πρέπει να ανταποκριθεί.
ΠΗΓΗ: ertnews.gr
