Δικηγόρος, Διαπ. Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ
Υπεύθυνη Προστασίας Δεδομένων / DPO exec.
Στα άρθρα 51 κι επόμενα του Συντάγματος ορίζονται οι διαδικασίες ανάδειξης και συγκρότησης της Βουλής. «Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος», αναφέρει χαρακτηριστικά η παράγραφος 2 του άρθρου 51 του Συντάγματος. Η φράση αυτή είναι βαρύνουσας σημασίας και εσωκλείει το βαρύτατο χρέος των βουλευτών απέναντι στους πολίτες, αλλά και το βαρύτατο χρέος των πολιτών να εκλέγουν βουλευτές, οι οποίοι να αντιπροσωπεύουν πράγματι το Έθνος μας.
Είναι αλήθεια πως η οικονομική κρίση, η εξαθλίωση και η απώλεια της αξιοπρέπειας μας ως Έλληνες πολίτες, έφερε κρίση και σε πλειάδα κοινωνικών ζητημάτων, αλλά αποτέλεσε ίσως και την αιτία να χαθεί η αξιοπιστία των Ελλήνων πολιτικών και οι «σχέσεις» πολίτη και πολιτικού να διαρραγούν. Οι φράσεις, όπως «έλα μωρέ, όλοι το ίδιο είναι», δεν αποτελούν φράσεις πολιτών αποστασιοποιημένων από την πολιτική ζωή, πολιτών άβουλων και απαθών. Τουναντίον οι συγκεκριμένες φράσεις, αποτελούν την σφραγίδα αποτυχίας και απογοήτευσης μιας εποχής. Μιας εποχής πολιτικής παρακμής. Πολίτες και πολιτικοί είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Εκλέγουμε αυτούς που μας εκφράζουν. Κατά συνέπεια, αν θελήσουμε να ασκήσουμε κριτική στους πολιτικούς και σε αυτούς που μας κυβερνούν, ίσως να πρέπει να ψάξουμε τα βαθύτερα αίτια και να προχωρήσουμε στην πιο βαθιά και ουσιαστική κριτική «ημών που τους εκλέγουμε». Ίσως λοιπόν να χρειάζεται να προχωρήσουμε σε «αυτοκριτική».
Γράφοντας τα ανωτέρω, συνειρμικά οδηγήθηκα να ψάχνω την ετυμολογία της λέξεως «ρουσφέτι» στο ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ.
Το ρουσφέτι στην Ελληνική κοινωνία (από την τουρκική γλώσσα rüşvet «δωροδοκία»[1]) αναφέρεται στην πρακτική της (συχνά αναξιοκρατικής) εύνοιας κάποιων ατόμων εις βάρος άλλων, ενίοτε με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών. Για παράδειγμα, η «πώληση» ψήφων σε πολιτικούς που αποσκοπούν να κατέβουν σε εκλογές με σκοπό την πρόσληψη στο δημόσιο (γνωστή και ως «κομματική πρόσληψη»).
Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα στο οποίο η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Για αυτό και η ψήφος του λαού κάθε τέσσερα χρόνια, είναι η δύναμη του.
Το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές. Στη χώρα μας οι εκλογές που θα λάβουν χώρα την 21 Μαΐου 2023 θα είναι οι πρώτες εκλογές από το μακρινό μας 1990, στις οποίες δεν θα ισχύσει το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής καταργήθηκε με νόμο του 2016. Οι εκλογές του 2023 θα λάβουν χώρα με την απλή αναλογική. Νεωτεριστικό στοιχείο αυτών των εκλογών είναι και η δυνατότητα να ψηφίσουν και να εγγραφούν σε εκλογικούς καταλόγους του τόπου διαμονής τους, οι Έλληνες του εξωτερικού. Βασική προϋπόθεση για αυτό είναι τα τελευταία 35 χρόνια να έχουν ζήσει στην Ελλάδα και να έχουν υποβάλει φορολογική δήλωση.
Οι Έλληνες που έφυγαν τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα, για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο και πιο αξιοπρεπές αύριο για τον εαυτό τους και την οικογένεια τους. Οι Έλληνες που έγιναν οικονομικοί μετανάστες και αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα τους. Αναγκάστηκαν … δεν το επίλεξαν. Αυτοί οι Έλληνες λοιπόν, θα έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν, να ασκήσουν το δικαίωμα τους για τη χώρα που δεν μπόρεσε να τους κρατήσει… να ψηφίσουν για μια καλύτερη Ελλάδα.
«Μου λείπει η Ελλάδα» συχνά μου λέει μία φίλη μου, που έφυγε στο εξωτερικό για να ζήσει. «Και μένα μου λείπει η Ελλάδα Ελένη και ας έμεινα εδώ». Μου λείπει αυτό που δεν έζησα, αλλά ονειρεύτηκα να ζήσω. Αυτό που ονειρεύτηκα, όταν σπούδαζα. Όχι τίποτα σπουδαίο, μία αξιοπρεπή δουλειά. Ένα σπίτι.
Ένα σπίτι. Συνειρμικά θυμήθηκα τους 180.000 πλειστηριασμούς που έχουν αναρτηθεί και θα λάβουν χώρα στη χώρα μας το προσεχές διάστημα. Ναι, πολλά από αυτά είναι και οι κύριες κατοικίες ανθρώπων. Ναι, εννοώ ότι πολλοί θα χάσουν το σπίτι τους. Ναι, θα μείνουν άστεγοι. Τι εννοείς, προστασία; Δεν υπάρχει προστασία.
Μία αξιοπρεπή δουλειά. Συνειρμικά θυμήθηκα την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 780€. Τι εννοείς ότι είναι ο χαμηλότερος στην Ευρώπη; Ο κόσμος παίρνει και επιδόματα «το καλάθι του Πάσχα, το καλάθι του νοικοκυριού, το καλάθι του νονού» . Μπορούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια! Με καλάθια!
Ασφάλεια; 57 άνθρωποι νεκροί και πόσοι άραγε ακόμα που δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ. 57 άνθρωποι που είχαν την υγεία τους και επίλεξαν εκείνο το μοιραίο βράδυ να ταξιδέψουν για Θεσσαλονίκη με τρένο. Πόσα πολλά τα «αν»… Αν είχαμε σωστή διοίκηση, αν είχαμε σωστούς κυβερνώντες, αν δεν γίνονταν ρουσφέτια (βλέπε ετυμολογία λέξεως ανωτέρω), αν … αν …. Αν… αν ίσχυαν όλα αυτά, αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα λείπουν, θα είχαν φτάσει στον προορισμό τους. Θα ζούσαν σήμερα, ανάμεσα μας!
Στην Ελλάδα του σήμερα ζεις από τύχη… επιβιώνεις μάλλον, δεν ζεις. Ελλάδα μου, πόσο με πληγώνεις!
«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει», είχε γράψει ο Σεφέρης. Πόσο πολύ περισσότερο το νιώθω αυτό το νόημα, όσο μεγαλώνω σε αυτή τη χώρα…
Τι πάει λάθος; Γιατί δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει; Γιατί δεν έχουμε αξιοπρέπεια; Γιατί δεν έχουμε Δικαιοσύνη; Γιατί παίζει ρόλο το «όνομα» και όχι το βιογραφικό; Γιατί επιπλέουν οι φελλοί και βυθίζονται οι αξίες;
Αυτά ίσως πρέπει να αναλογιστούμε επ’ αφορμή των επικείμενων εκλογών… και τότε ίσως… λέω ίσως…η χώρα μας κάποτε γίνει καλύτερη. Ίσως… η αξιοπρέπεια και η Δικαιοσύνη να πάψει να είναι το ζητούμενο, αλλά να γίνει το δεδομένο μας.
Καλές εκλογές!
