Η εθνική μας ομάδα πήρε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα στη Γλασκώβη, 3-0 επί της Σκωτίας και αμέσως μία νέα συζήτηση “άνοιξε”, η οποία έχει να κάνει με τα σχόλια που δεχόταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μετά την ήττα στον πρώτο αγώνα του Γ. Καραϊσκάκης.
Αγαπητοί φίλοι δεν γνωρίζω πόσο σχολαστικά παρακολουθείτε την πορεία του συγκεκριμένου προπονητή, και εννοώ τις αποφάσεις του σε όλους τους τομείς της δουλειάς του, όμως ελπίζω (αν και για τίποτα δεν είμαι πλέον βέβαιος στη…δικτατορία των social media), πως επιτρέπεται άπαντες να δέχονται κριτική. Εάν λοιπόν δεχθούμε αυτό ως δεδομένο, τότε η επόμενη κουβέντα έχει να κάνει με τις επιλογές του Γιοβάνοβιτς, αφού το επιτρέπετε, και στα δύο ματς με τη Σκωτία.
Όταν λοιπόν, έπαιξαν στο δεύτερο παιχνίδι, προφανέστατα, εκείνοι που έπρεπε (σύμφωνα με τη φρεσκάδα και την ποιότητά τους), τότε η Ελλάδα έμοιαζε όχι απλώς καλύτερη αλλά πολύ διαφορετική ομάδα! Καταρχάς διότι μπήκε στο αρχικό σχήμα ο Παυλίδης στην κορυφή της επίθεσης. Μπορεί να μη σκόραρε αλλά στις φάσεις των δύο πρώτων γκολ παρέσυρε, τρεις σκωτσέζους στο πρώτο και τα στόπερ τους στο δεύτερο, προκαλώντας τεράστια “τρύπα” στην περιοχή των γηπεδούχων, η οποία έδωσε την ευκαιρία στον Κωνσταντέλια και τον Καρέτσα να σκοράρουν χωρίς πίεση. Ο Ιωαννίδης δεν είναι φορ περιοχής. Εάν ξεκινούσε θα βρισκόταν στα όριά της, κλεισμένος.
Ξεκίνησε στην ενδεκάδα επίσης ο Βαγιαννίδης, αμυντικός με εξαιρετικά ανεβάσματα από τη δεξιά πλευρά, που κάνει τις διαδρομές έως πολύ ψηλά, δίνοντας ελευθερία στον Καρέτσα να συγκλίνει προς τον άξονα. Εκεί δηλαδή που αγωνίζεται στο Βέλγιο με τεράστια επιτυχία.
Ο Καρέτσας έχει σπάνια ποιότητα, την καλύτερη που έχουμε δει πάρα πολλά χρόνια και εφόσον ακολουθήσει κανονική πορεία, με συνέπεια στις προπονήσεις, σωστή δουλειά και αποφύγει σοβαρούς τραυματισμούς, θα μπορεί να παίξει σε οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης. “Φωνάζει”. Όταν ζητήθηκε από τον Πέλκα να σχολιάσει την εικόνα του Καρέτσα στα δύο πρώτα παιχνίδια, το είπε ευθέως: “Ε τι να πω; Για Μπαρσελόνα και Ρέαλ είναι το παιδί…”.
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής στη Γλασκώβη πάντως ήταν ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, καθώς άνοιξε το σκορ και στη συνέχεια δημιούργησε τα γκολ των Καρέτσα και Τζόλη. Ήταν η κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του στην εθνική, επιβεβαιώνοντας ότι είναι παίκτης ψυχολογίας. Τι εννοώ. Σε μία βραδιά όπου ήταν έτσι κι αλλιώς βασικός, λόγω της απουσίας Μπακασέτα και Κουρμπέλη, λειτούργησε ελεύθερα και “ζωγράφισε!“. Είναι σπουδαίος, θεωρώ κακώς έμεινε στην Ελλάδα και είναι κάτι που λογικά ακούει συχνά. Γι΄αυτό χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. Δεν είναι υπερβολή, συμβαίνει στους παίκτες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων.
Η ενδεκάδα που ξεκίνησε στη Σκωτία ήταν η ιδανική, όμως δεν προήλθε ως αποτέλεσμα μόνο από έμπνευση αλλά και εξαιτίας τραυματισμών κάποιων παικτών. Δεν θα μάθουμε ποτέ εάν θα ξεκινούσαν, για παράδειγμα, ο Μπακασέτας και ο Κουρμπέλης εφόσον δεν ήταν τραυματίες. Είναι πάντως σίγουρο ότι πλησιάζει η στιγμή που θα ξέρουμε εάν εξακολουθούν να αποτελούν πρώτες επιλογές. Τα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι κοντά…
Ένα σημαντικό θέμα που καλείται να λύσει η Ελλάδα έχει να κάνει με το γεγονός ότι η εικόνα της εκτός έδρας δείχνει καλύτερη τις περισσότερες φορές συγκριτικά με τους εντός έδρας αγώνες της. Αυτό οφείλεται σίγουρα στην πίεση της υποχρέωσης για το αποτέλεσμα εντός Ελλάδας αλλά και στις επιλογές των ενδεκάδων (νάτη πάλι αυτή η κουβέντα…).
ΥΓ: Εκείνοι που τώρα ξεφτιλίζουν όσους έκαναν (κάναμε) κριτική στον Γιοβανοβιτς δεν διαφέρουν σε κάτι από κανέναν, που γράφει το ο,τιδήποτε στα social media. Φίλοι, είναι πολύ συγκεκριμένα τα δεδομένα στη μπάλα, η οποία έχει κανόνες και στο τέλος εξαρτάται από το αποτέλεσμα. Στον Πειραιά κόντρα στη Σκωτία ξεκίνησε ο 34χρονος Μάνταλος, ενώ υπήρχαν ο Ζαφείρης με το Μουζακίτη. Επειδή ο Γιοβάνοβιτς είναι καλός προπονητής δεν σημαίνει ότι δεν κάνει λάθη. Οι προπονητές άνθρωποι είναι κι αυτοί και κάνουν λάθη. Δεν έχει νόημα να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε. Όχι, δεν έκανε όσα έκανε στη ρεβάνς επειδή άκουσε εκείνους που του άσκησαν κριτική. Αλίμονο. Έκανε τα αυτονότητα. Έχει επομένως λογική και νηφαλιότητα όταν χρειάζεται.
Ο προκιματικός όμιλος του Μουντιάλ, μετά την αποχώρηση ενός πολύ μεγάλου εμποδίου όπως η Πορτογαλία, κάνει την υπόθεση πρόκριση να μοιάζει κάτι σαν υποχρέωση…Μακάρι λοιπόν ο Ιβάν να ανταποκριθεί ξανά. Αυτή τη φορά και στην πίεση. Θα τον αποθεώσουμε όλοι.
