Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στη χώρα, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο θα έλεγα, που δεν θα συγκλονιζόταν και δεν θα πάθαινε σοκ από όλα όσα εξελίσσονται γύρω από την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου. Μιας μάνας που κατηγορείται ότι σκότωσε το ένα της παιδί και ερευνάται εάν έχει ευθύνες και για τον θάνατο των άλλων δυο.
Αυτό βέβαια δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να παραβιάζει κάθε θεμελιώδες δικαίωμα του αστικού μας πολιτισμού. Από τις δικογραφίες που γίνονται για άλλη μια φορά υλικό για να γεμίζουμε τους τηλεοπτικούς χρόνους, μέχρι της τηλεδίκες, τις τηλεανακρίσεις , τις τηλεεξετάσεις από…ειδικούς που δεν έχουν εξετάσει ούτε με το κιάλι την κατηγορούμενη και άλλα πολλά που ρίχνονται στην αρένα της τηλεθέασης.
Η σύλληψη της ύποπτης λειτούργησε ως απόφαση που δικαίωσε ακόμη και αυτούς που δεν δίστασαν να…αναστήσουν σε ολόγραμμα το δύστυχο κοριτσάκι για να ανεβάσουν…νούμερα.
Το σύνθημα πλέον που δονεί την ελληνική κοινωνία είναι το δώστε τη…Ρούλα στο λαό. Στον ίδιο λαό, που συγκεντρώθηκε έξω από το σπίτι της Ρούλας, για να ξεχάσει ή να ξεπλύνει τις δικές του ευθύνες. Όπως και όλοι εκείνοι από την Πολιτεία που δεν έκαναν καλά τη δουλειά της και ετεροχρονισμένα βγαίνουν στα κανάλια, αναζητώντας τη δικαίωσή τους.
Πρώτη είδηση στα κανάλια και στις εκπομπές η Πισπιρίγκου. Η συνταγή δοκιμασμένη. Όταν στον πολίτη δείχνεις μεγαλύτερες δυστυχίες μπορεί να ξεχάσει τις άλλες που συμβαίνουν γύρω του. Και το κυριότερο ξεχνά τη δική του.
Και η αλήθεια είναι ότι η ιστορία της Ρούλας ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Ηταν σαν το βούτυρο στο ψωμί κάποιων, που πήραν ανάσες πολιτικές από αυτήν την τραγωδία. Ποιος πόλεμος στην Ουκρανία, ποιοι νεκροί από την πανδημία, ποιοι λογαριασμοί ρεύματος, μπορούν να αντέξουν όταν μια μάνα, που φέρεται να έχει σκοτώσει τα τρία της παιδιά, μπορούν να φέρουν νούμερα και κυρίως να βοηθήσουν στην συλλογική μας θεραπεία.
Αργά η γρήγορα ο λαός θα…χορτάσει από τη Ρούλα. Ο κανιβαλισμός θα τελειώσει, όπως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις.
Τα προβλήματα όμως θα είναι και πάλι εδώ. Αυτό είναι το πραγματικό γεγονός, που το βιώνουν όλο και περισσότεροι. Και θα πρέπει να βρούμε άλλες Ρούλες για να τα ξεχάσουμε, ή να τα πάμε πιο πίσω. Ωσπου κάποια στιγμή θα καταλάβουμε, πως όσες Ρούλες και να ρίξουμε στο λαό, εκείνος τελικά δεν ξεχνά…
