Ακόμη και το 72% των ελληνικών ομολόγων, που είναι σε διαπραγμάτευση στην αγορά, θα μπορούσε να απορροφήσει η ΕΚΤ.
Θεωρητικά, δυνητικά, καθώς στην πράξη κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Ωστόσο καταδεικνύει, αφ΄ενός την ουσία της υποστηρικτής πολιτικής που υλοποιεί η Φρανκφούρτη, με την Αθήνα να είναι η πλέον ωφελημένη από κάθε άλλη ευρωαγορά.
Και χωρίς να βαθμολογείται ως επενδύσιμη. Τύποις, ωστόσο, καθώς ουσιαστικά υπό την κάλυψη της ΕΚΤ λειτουργεί ως investment. Με προφανή τα οφέλη, από τον Μάρτιο, λίγο ως πολύ γνωστά, έχουμε αναφερθεί πλειστάκις σ’ αυτά.
Τα ελληνικά ομόλογα, που είναι στην αγορά ανέρχονται σε 64,5 δισ. με την ΕΚΤ να δύναται (θεωρητικά πάντα) να “σκουπίσει” ακόμη και έως 46 δισ. Μέχρι τώρα έχει αγοράσει 16,3 δισ, δηλαδή το 1/4 των τίτλων (χρέους) που κυκλοφορούν.
Θα είχε λόγο η Κεντρική Τράπεζα να αποκτήσει, σχεδόν, μονοπωλιακή θέση στα ελληνικά ομόλογα; σε ένα μεγάλο μέρος του χρέους της χώρας; η απάντηση είναι αρνητική, πλην όμως μέσω της χρονικής επέκτασης του έκτακτου προγράμματος πέραν και του Δεκεμβρίου 2021, έως τον Μάρτιο 2022 (at least, με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει-τότε- εάν και εφ’ όσον η ευρωπαϊκή οικονομία δεν έχει βρει ακόμη ρυθμό…) παρατείνεται η κάλυψη για τους ελληνικούς τίτλους. Συν τω χρόνω, δίνεται μία επιπλέον εγγύηση στις πανίσχυρες αγορές πως το ελληνικό outlook παραμένει ισχυρό, το χρέος εξυπηρετήσιμο, η διαδρομή προς την απόκτηση- και τυπικά- του investment grade ασφαλής. Συνήθως αυτοί οι λόγοι συνηγορούν στο να ενεργοποιηθούν επενδυτικά κεφάλαια, που ανιχνεύουν ευκαιρίες στις αναπτυσσόμενες αγορές.
Συνακόλουθο το όφελος για την εγχώρια επιχειρηματικότητα, καθώς δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης σε πηγές φθηνότερου χρήματος.
Πρακτικά δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο να κάνει ένας επιχειρηματίας, επαγγελματίας από το να ανατρέξει- απλώς- δύο χρόνια πίσω, στα τέλη του 2018.
Και να συγκρίνει τα κόστη.
