Υπήρχε ένα τραγούδι, εάν ενθυμούμαι καλά, το έλεγε η Χαρούλα η Αλεξίου που περιείχε το Δημητρούλα μου γειά σου πάρτα όλα δικά σου και εγώ τα σπασμένα τα πληρώνω για σένα. Αυτό σκέφθηκα όχι βέβαια με αφορμή καμία Δημητρούλα, ούτε και φυσικά τη Χαρούλα, που από ότι πληροφορούμαι μετά το γυαλί ετοιμάζεται και για το σανίδι.
Αλλά για το σχέδιο…Δήμητρα, που ονειρεύεται να φέρει στη χώρα μας ο Γιάνης Βαρουφάκης σε περίπτωση που του δοθεί η ευκαιρία να πάρει ένα …μέρος της εξουσίας. Ειλικρινά οι απόψεις του πρώην Υπουργού Οικονομικών και νυν Γραμματέα του ΜΕΡΑ 25 δεν μου κάνουν εντύπωση. Τις πίστευε και παλαιότερα και αλήθεια είναι ότι προσπάθησε να τις εφαρμόσει, αλλά δεν πρόκαμε, καθώς βρέθηκε εκτός.
Εκείνο, όμως που μου κάνει εντύπωση είναι ότι δεν βγήκαν μετά από αυτό είτε ο σύντροφος Αλέξης Τσίπρας, είτε η κόκκινη Πόπη Τσαπανίδου, ως εκπρόσωπός του να πουν ξεκάθαρα, ότι πλέον με τον Γιάνη Βαρουφάκη δεν σκέπτονται να συνεργαστούν.
Ότι δεν έχουν σκοπό να βάλουν ξανά τη χώρα σε περιπέτεια και να την βγάλουν είτε από το ευρώ, είτε από την Ευρώπη. Απλά και ξεκάθαρα. Αυτό θα έκανε κάθε σοβαρή πολιτική δύναμη, που φιλοδοξεί να κυβερνήσει και πάλι τον τόπο.
Και αντί να βγει και να πει είτε Δημητρούλα μου γειά σου, είτε Γιάνης γιοκ σε μια προοδευτική κυβέρνηση, ο Τσίπρας και η παρέα του μέχρι την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Η απόλυτη σιωπή. Και επειδή κάποια πράγματα μόνο τυχαία δεν είναι, εκτιμώ ότι ο Τσίπρας για να κερδίσει κάποια ψηφαλάκια, δεν την πέφτει στο Γιάνη και στις αποκοτιές που υποστηρίζει ότι μπορεί να κάνει πράξη.
Δεν τολμά να συγκρουστεί, πολύ απλά γιατί θέλει τους ψηφοφόρους του καβάτζα. Και μετά την υπόθεση Γεωργούλη, που του έχει στοιχίσει στο συγκεκριμένο κοινό, δεν τολμά να πει λέξη μην χάσει και άλλο και δυναμώσει τον τάχα μου δήθεν αντισυστημικό Γιάνη.
Και αυτό είναι το επικίνδυνο για μένα. Ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει αυτιά και δεν ξεκαθαρίζει που θέλει και πως να πάει το καράβι.
Θα περιμένω την Πέμπτη να διαβάσω και το πρόγραμμά του, όχι τίποτε άλλο για να δω αν αναφέρει κάτι για αυτό, ή θα μας λύσει τα προβλήματα πάλι με ένα νόμο και ένα άρθρο όπως παλιά.
Ως τότε Αλέξη μου γειά σου, τα λέμε και πάλι προσεχώς.
