“Φαίνεται Η υπόθεση Καϊλή αποτελεί μια βαθιά πληγή για το πολιτικό μας σύστημα αλλά και μια βαθιά πληγή για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Δεν είναι τυχαίο ότι παρότι μέλος της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, η κα Καϊλή ήταν σε στενή συνεργασία περισσότερο με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και ήταν διαπρύσιος υποστηρικτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη και σκληρός πολέμιος κάθε ιδέας, κάθε σκέψης για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα που είναι η μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στην κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.” Αυτή είναι η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα από τις Βρυξέλλες. Δεν θα σταθώ στον παραλογισμό των απόψεών του, την ώρα που η κυρία Καιλή ήταν με πρόταση και με ψήφο των ευρωσοσιαλιστών Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Ούτε γιατί ήταν βουλευτής και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Ούτε για το ότι η κυρία Καιλή ήταν εμπόδιο στη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ.
Ούτε φυσικά θα θυμηθώ τι έσερνε ο Τσίπρας στο ΠΑΣΟΚ και στον Γιώργο Παπανδρέου, τους οποίους αποκαλούσε Πινοσέτ και γερμανοτσολιάδες, Ούτε φυσικά τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του που βρέθηκαν στη συνέχεια θαμώνες της Κουμουνδούρου.
Ούτε ότι ο κ. Ανδρουλάκης ως Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν συνεργάστηκε άψογα στην συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.
Στην Ελλάδα ζούμε, στη χώρα που το κάθε θαύμα κρατά τρείς ημέρες.
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και τέως πρωθυπουργός θεωρεί ότι με αφορμή την υπόθεση Καιλή ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα εξάγει διαφθορά και επιχειρεί να παρουσιάσει την χώρα μας και χώρα του σαν μαύρο πρόβατο στην ΕΕ. Προτιμά για λίγα ψηφαλάκια να βλέπει το δένδρο και όχι το δάσος.
Να δυσφημεί την Ελλάδα για να βρει έναν πρόθυμο κυβερνητικό εταίρο, όπως είχε βρεί στο παρελθόν τον κ. Καμμένο. Και πάνω σε αυτή του την απόγνωση καθώς βλέπει ότι ο χρόνος των εκλογών πλησιάζει βάζει τη λάσπη στον ανεμιστήρα όχι πλέον μόνο σε εγχώρια ακροατήρια, αλλά και στα ακροατήρια της ΕΕ. Και έτσι νομίζει ότι κάνει καλό στον εαυτό του στο κόμμα του και στην Ελλάδα.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι για ποιον τελικά δουλεύει ο κ. Τσίπρας με τέτοιες συμπεριφορές και κυρίως γιατί περνά τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.
Ο άνθρωπος που σύρθηκε να υπογράψει το επώδυνο Μνημόνιο, ο άνθρωπος που έκανε το όχι του δημοψηφίσματος , ναι σε μια νύχτα, συνεχίζει να ποντάρει στο λαϊκισμό και στο διχασμό για να κερδίσει τις εκλογές.
Και εδώ η ευθύνη δεν είναι μόνο δική του. Είναι και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Που έδωσε το…χρόνο στο ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει, δεν έκανε τις εκλογές, όταν θα είχε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το πολιτικό παιχνίδι και κυρίως όταν άφησε τα άνθη του κακού να ανθήσουν στο περιβάλλον του…
