Τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη, είχα την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά λόγω της πολιτικής του ιδιότητας. Διότι ως μέγα αθλητή που τίμησε την σημαία, και την πατρίδα τον γνώριζα. Το μόνο που έχω να προσθέσω στα όσα σωστά και δίκαια έχουν γραφτεί όλες αυτές τις ώρες, είναι η προσωπική μου εμπειρία από τη γνωριμία μας, όση σημασία έχει. Ο Αλέξανδρος είχε ευγένεια και ήθος ακόμη και όταν διαφωνούσες μαζί του. Η αντιπαράθεση και η…κόντρα μαζί του δεν είχε κανιβαλισμό και εμπάθεια που δυστυχώς αρχίζει να κυριαρχεί σε κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ελπίζουμε να μην γίνουν μάστιγα για την Κουμουνδούρου.
Είχε αυτό το ήθος, που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους του αθλητισμού.
Χωρίς να κάνει βήμα πίσω στις ιδέες και στις απόψεις του, στο τέλος της συνομιλίας μαζί του, αναρωτιόσουν μήπως δεν έπρεπε να συγκρουστείς μαζί του, μήπως είχε δίκιο σε αυτό που σου είπε; Και όλα αυτά χωρίς επιτήδευση ή φανατισμό.
Για αυτό και δεν είναι τυχαίο, ότι ο θάνατός του συγκλόνισε τους πάντες, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος. Σήμερα η Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα ολόκληρη θα πει το τελευταίο αντίο σε αυτό το παλικάρι, με όλη τη σημασία της λέξης.
Και είναι απορίας άξιο, γιατί η κηδεία του Αλέξανδρου, δεν έγινε δημοσία δαπάνη. Καλό θα ήταν να μάθουμε. Διότι σε μια εποχή που η…δημόσια δαπάνη, γίνεται με αναθέσεις δις , είναι απορίας άξιο γιατί δεν ελήφθη η σχετική απόφαση, από τους αρμόδιους. Να μάθουμε τους λόγους. Διότι εάν ήταν απόφαση της οικογένειας, είναι σεβαστό. Αλλά αν για άλλη μια φορά η Πολιτεία, καθυστέρησε να πράξει το αυτονόητο είναι εξοργιστικό. Θα περιμένω να δοθούν ειλικρινά εξηγήσεις, για αυτό το ατόπημα, στην περίπτωση της…αβλεψίας. Εάν κάποιος άξιζε το τελευταίο αντίο του να γίνει δημόσια δαπάνη, είναι ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Για τα όσα έδωσε στην πατρίδα, για το ήθος του στην ολιγόχρονη άσκηση της πολιτικής.
Αυτό θα ήταν το σωστό, το έντιμο και το δίκαιο. Θα περιμένουμε ειλικρινά να μάθουμε το λόγο. Η διαθήκη που άφησε ο μεγάλος μας αθλητής, η πορεία του προς το τέλος, αποτελούν μαθήματα ζωής για όλους μας. Οδηγό πορείας, από έναν άνθρωπο που έδωσε μαθήματα ζωής εν ζωή.
Θέλω να πιστεύω μέσα μου, ότι η Πολιτεία δεν πιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων και δεν έχει ευθύνη. Το αντίθετο θα είναι θλιβερό και κατάντια για όλους μας. Εύχομαι η οικογένειά του, να είπε το όχι και όχι η Πολιτεία. Θα περιμένουμε απαντήσεις, για τον Αλέξανδρο και τις ψυχές μας…
