Έχει παίξει σε περισσότερες από 60 ταινίες στο πλευρό της Αλίκης, του Βέγγου, του Αγκόπ, του Μανέλλη, της Βασιλειάδου, του Σταυρίδη.
Ο Γιάννης Μαλούχος σε συνέντευξή του μίλησε για το πώς μπήκε η υποκριτική στη ζωή του και για το τι άνθρωπος ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η υποκριτική πώς μπήκε στη ζωή σας;
«Από την ηλικία των 12 ετών είχα μανία με τον Καραγκιόζη και το θέατρο. Εκεί, λοιπόν, στο υπόγειο του σπιτιού μου είχα δημιουργήσει μια πρόχειρη σκηνή και έπαιζα σκετσάκια. Το ίδιο έκανα και στο σχολείο. Επαιζα παντού θεατρικά σκετσάκια. Οταν τέλειωσα το σχολείο, γράφτηκα στη σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη. Βγήκαμε από εκεί εγώ, ο Σταύρος Παράβας, ο Ορφέας Ζάχος, ο Γιάννης Βογιατζής, ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Σπουδαίοι συνάδελφοι και καλά παιδιά».
Ποιος ήταν ο πρώτος ρόλος σας;
«Τότε, προκειμένου να βγάζουμε τα προς το ζην, ψάχναμε να βρούμε κανένα ρολάκι σε ταινίες για να μας χαρτζιλικώσουν. Εκανα κάτι ρολάκια στην αρχή της καριέρας μου, στα οποία έλεγα μια ατάκα μόνο. Δούλεψα πολύ και σε μπουλούκια σε όλη την Ελλάδα. Ομως η ταινία που με έκανε γνωστό ήταν «Η Αλίκη στο Ναυτικό».
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Την εποχή που έπαιζα στα μπουλούκια έγραφα και γράμματα στον Αλέκο Σακελλάριο επειδή τον θαύμαζα. Τον είχα γνωρίσει από τον αδελφό μου, τον Βασίλη, που ήταν δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Αθηναϊκή». Στην εφημερίδα δούλευε και ο περίφημος Αρχέλαος, που έκανε υπέροχα σκίτσα. Εκανε και το δικό μου ως γελοιογραφία και με έκανε ευρέως γνωστό. Με πήρε, λοιπόν, ο Σακελλάριος για την «Αλίκη στο Ναυτικό».
Εκεί που τη γυρίζαμε, όμως, πάγωσαν τα γυρίσματα για έναν μήνα λόγω της Αλίκης. Είχαν τσακωθεί με τον Σακελλάριο γιατί δεν της άρεσε το καστ. Ούτε εμένα ήθελε. Για τον ρόλο μου ήθελε τον Νίκο Ρίζο. Ο Σακελλάριος, λοιπόν, επέμεινε και της είπε: «Δεν πειράζει, Αλίκη, μην παίξεις στην ταινία. Θα βάλω μια νέα κοπέλα που θα παίζει όλο πλάτη κι εσύ δεν θα φαίνεσαι καθόλου». Και η Αλίκη έφυγε. Τους τα ξαναβρήκε, βέβαια, ο Φίνος».
Παίξατε σε αρκετές ταινίες με την Αλίκη. Τι άνθρωπος ήταν;
«Δεν ήταν κακός άνθρωπος. Ομως δεν έβαζε κανέναν μπροστά από τον εαυτό της. Ηταν σταρ. Ομως για μένα δεν ήταν ούτε Λαμπέτη ούτε Μανωλίδου. Ηταν μέτρια ηθοποιός. Στις πιο «ελαφριές» ταινίες τα κατάφερνε καλά. Γιατί και έπαιζε και τραγουδούσε και χόρευε. Εγώ τα πήγαινα εξαιρετικά με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Μοναδικός χαρακτήρας και ευθύς. Αντιστάρ», λέει στην Espresso.
