«Ομολογία αδυναμίας», «αποτυχία», «υποκρισία»: ο γαλλικός Τύπος επικρίνει ομόφωνα σήμερα την επιλογή του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να περάσει χωρίς ψηφοφορία, με προσφυγή στο άρθρο 49.3 του γαλλικού Συντάγματος, την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος και κατηγορεί τον πρόεδρο για την πολιτική και κοινωνική κρίση που επαπειλείται.
Ο διεθνής Τύπος δεν μένει πίσω, υπογραμμίζοντας, όπως οι New York Times, ότι «η σύγκρουση για τις συντάξεις αποκαλύπτει έναν Μακρόν εξασθενημένο και πιο απομονωμένο», ή όπως η Die Zeit, ότι «αυτή η μεταρρύθμιση θα συνεχίσει να επιβαρύνει για καιρό τη χώρα».
«Οποία ομολογία αδυναμίας!», αναφωνεί ο Ζαν-Μαρσέλ Μπουγκερό στην περιφερειακή εφημερίδα la République des Pyrénées. «Η κυβέρνηση δεν διαθέτει απόλυτη πλειοψηφία για να περάσει τη μεταρρύθμιση σταθμό της προεδρικής πενταετίας», συνεχίζει εκτιμώντας πως «αναγγέλλεται μια τεράστια πολιτική κρίση».
«Μηδέν πολιτικό κέρδος, μείζον πολιτικό κόστος. Η αποτυχία μιας τακτικής υπογραμμίζει επιπλέον την κραυγαλέα μοναξιά του προέδρου», γράφει η Φλοράνς Σεντοτάλ στη La Montagne. «Πώς να ανακτήσεις τώρα τον έλεγχο, όταν η μητέρα των μεταρρυθμίσεων καταλήγει μ’ αυτό τον τρόπο;», αναρωτιέται.
«Ο Εμανουέλ Μακρόν κλείστηκε από μόνος του σ’ ένα πολιτικό αδιέξοδο», διαπιστώνει ο Πατρίκ Ζανκιελεβίτς στη La Voix du Nord. «Αν έπρεπε να διασώσει τη μεταρρύθμιση των συντάξεων, δεν υπήρχε παρά ένας τρόπος για να το κάνει: έπρεπε να φτάσει μέχρι την ψηφοφορία. Θα διέτρεχε ασφαλώς τον κίνδυνο να ηττηθεί, όμως στην πολιτική είναι μερικές φορές καλύτερο να πέφτεις με τιμή από το να υπερισχύεις άδοξα, κινδυνεύοντας να ρίξεις βενζίνη στην κοινωνική φωτιά».
«Έχει ήδη τελειώσει η προεδρική πενταετία;»
«Ένα ερώτημα κυριαρχεί ήδη σε όλα τα άλλα, έπειτα απ’ αυτή την ιστορική ημέρα: ένδεκα μήνες αφότου άρχισε, μήπως η πενταετία του Εμανουέλ Μακρόν έχει ήδη τελειώσει;», αναρωτιέται ο Μορίς Μποντένκ στη La Charente Libre, σύμφωνα με τον οποίο η χρήση του άρθρου 49.3 «ηχεί σαν ομολογία αδυναμίας αυτής που αρμόζει σήμερα να αποκαλείται ‘η προεδρική μειοψηφία’».
«Η γεύση της αποτυχίας» τιτλοφορεί από την πλευρά του το άρθρο του στη Le Figaro ο Ιβ Τρεάρ, ο οποίος εκτιμά επίσης πως «η εκτελεστική εξουσία έχει εξασθενήσει όσο ποτέ άλλοτε».
Ίδια είναι η διαπίστωση και του Κριστόφ Λισέ στην εφημερίδα Sud-Ouest, για τον οποίο «το μετά θα έχει να το διαχειριστεί ένα εξασθενημένο δίδυμο». «Ο συνδικαλιστικός και λαϊκός θυμός που εντάθηκε χθες, μετά την αποτυχημένη συνεδρίαση στο Παλαί Μπουρμπόν, είναι γεμάτος απειλές. Με έναν παρατεταμένο αποκλεισμό της χώρας, στη χειρότερη περίπτωση. Κι αν όχι αυτό, με μια πικρία που θα βρει άλλα κίνητρα για να εκφραστεί, περιορίζοντας τη μεταρρυθμιστική βούληση της κυβέρνησης», προειδοποιεί ο αρθρογράφος.
«Ο πρόεδρος θα μπορούσε ακόμη να σώσει ό,τι σώζεται ανακοινώνοντας πως ο νόμος θα καταργηθεί αφού πέρασε με αυτό τον αντιδημοκρατικό τρόπο. Όμως δεν είναι του τύπου του να ακούει τους Γάλλους», γράφει εκφράζοντας τη λύπη του ο Ντοβ Αλφόν στη Libération.
– «Ο εμπρηστής του Ελιζέ» –
«Καθεστωτική κρίση», τιτλοφορεί το άρθρο της η Μοντ Βερνιόλ στη L’Humanité. «Μ’ αυτή τη νέα προσφυγή στο 49.3, το διαζύγιο ανάμεσα στους θεσμούς μας και το λαό ολοκληρώθηκε, αιχμή μιας υποβόσκουσας κρίσης απονομιμοποίησης της πολιτικής εξουσίας, η οποία ανοίγει διάπλατα το δρόμο στις αυταρχικές τάσεις. Ο εμπρηστής του Ελιζέ είναι ο μοναδικός υπεύθυνος γι’ αυτή την κατάσταση», εκτιμά.
Πιο μετρημένος στις επικρίσεις του, ο διεθνής Τύπος κάνει ωστόσο την ίδια διαπίστωση για έναν εξασθενημένο πρόεδρο και μια εκρηκτική κοινωνική κατάσταση στη Γαλλία.
«Η μπλοκαρισμένη δημοκρατία» είναι ο τίτλος της Die Zeit, σύμφωνα με την οποία «υπάρχουν μεταρρυθμίσεις από τις οποίες μια κυβέρνηση δεν ανακάμπτει ποτέ». «Η εμπιστοσύνη στον πρόεδρο και το κοινοβούλιο, που βρισκόταν ήδη σε πτώση, υπέστη ένα επιπλέον πλήγμα αυτή την Πέμπτη. Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο πρώτος υπεύθυνος γι’ αυτό», εκτιμά η γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα.
Η χρησιμοποίηση του 49.3 συμβολίζει «την αποτυχία της πολιτικής και μια βαθιά θεσμική κρίση», εκτιμά η Άνα Φουέντες στην El Pais.
Γι’ αυτή την πρώην ανταποκρίτρια της ισπανικής εφημερίδας στο Παρίσι, «ο Εμανουέλ Μακρόν, του οποίου η δημοτικότητα βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο, ο οποίος εξακολουθεί να αμφισβητείται λόγω του υπεροπτικού και χωρίς σύνδεση με το δρόμο χαρακτήρα του, έχει μπει στην ίδια φάση με τους προκατόχους του Αλέν Ζιπέ το 1995 και Νικολά Σαρκοζί το 2010, όταν είχαν κι αυτοί μεταρρυθμίσει τις συντάξεις».
