Να το πούμε απλά και κατανοητά. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, όμως χωρίς αυτά παπάς δεν υπάρχει! Για να μεταφέρουμε στο ποδόσφαιρο τη συγκεκριμένη νοηματική έννοια, μεγάλη ομάδα χωρίς σύγχρονο γήπεδο δεν μπορεί να αποκαλείται τέτοια. Μεγάλη…
Διότι, εκτός ότι δεν έχει το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται έτσι, όταν ο χώρος που τη φιλοξενεί δεν ανιστοιχεί στο μέγεθός της, δεν μπορεί να επιβιώσει καν. Στις μέρες μας τα έσοδά της είναι άμεσα εξαρτημένα από αμέτρητες δράσεις που έχουν κάνουν με το γήπεδό της.
Αυτό το κείμενο γράφεται σκοπίμως, ενώ η διαδικασία της ψηφοφορίας των μελών του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού για την υπογραφή των συμβάσεων που αφορούν στην υλοποίηση του σχεδίου της διπλής ανάπλασης, βρίσκεται σε εξέλιξη.
Δεν έχει νόημα να περιμένουε το αποτέλεσμα, για να εξηγήσουμε τι κερδιζεται και τι χάνεται στο κάθε σενάριο, καθώς είναι πολύ συγκεκριμένα τα δεδομένα που αφορούν στην όλη ιστορία.
Όποιο αποτέλεσμα και αν προκύψει, αυτά που θα αποφέρει η κάθε μία από τις δύο επιλογές θα σημάνουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Ας τα δούμε :
Εάν αποφασιστεί λοιπόν “Βοτανικός”, ο Παναθηναϊκός θα έχει τις προϋποθέσεις προκειμένου να περάσει στην επόμενη ημέρα. Εάν όχι, ο ιστορικός σύλλογος τότε μπλέκει άσχημα. Ξεκάθαρα θα τεθεί γι΄αυτόν ακόμη και ζήτημα επιβίωσης.
Στο σενάριο του Βοτανικού ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει ένα υπερ-σύγχρονο σπίτι και όλες τις προϋποθέσεις μίας έδρας η οποία αναλογεί στο βάρος του ονόματος και της φανέλας του. Είναι άκρως σημαντικό ότι ο νόμος αναφέρει ρητά για τη Λεωφόρο πως θα περάσει μελλοντικά στην – όποια – επόμενη διαδικασία, για να γίνει στο χώρο οτιδήποτε άλλο, μόνο εφόσον μπει η ομάδα στο νέο γήπεδο του Βοτανικού.
Όχι απλά όταν ξεκινήσουν τα έργα κατασκευής του νέου γηπέδου, αλλά μόνο όταν θα αρχίσει να αγωνίζεται η ομάδα στο καινούργιο γήπεδο. Επομένως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μείνει άστεγος ο Παναθηναικός.
Το ζήτημα της Λεωφόρου προφανώς έχει να κάνει με το συναίσθημα. Λογικό και ανθρώπινο. Όμως δε γίνεται μία ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό να χρησιμοποιεί ένα γήπεδο, το οποίο για τα δεδομένα της εποχής μοιάζει προϊστορικό! Ένα γήπεδο που δεν μπορεί να φιλοξενήσει διεθνή αγώνα και που δεν εγγυάται καν τα απαραίτητα δεδομένα της ασφάλειας. Θυμίζω ότι στο χιονιά έπεσε το σκέπαστρο της θύρας των επισήμων, ευτυχώς σε στιγμή που δεν υπήρχε κόσμος…
Εάν η κάλπη βγάλει αποτέλεσμα να παραμείνει η ομάδα στη Λεωφόρο και χρειαστεί κάποια στιγμή να παίξει σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση, θα πρέπει να μεταφέρεται σε άλλο γήπεδο. Στο ΟΑΚΑ, δηλαδή, όπου θα πρέπει να πληρώνει και ενοίκιο.
Οι μεγάλες ομάδες της Ηπείρου, που ήδη είχαν μεγάλα – καταπληκτικά γήπεδα, κάθε λίγα χρόνια τα ανακαινίζουν. Δεν επιτρέπεται ο Παναθηναϊκός να αγωνίζεται σε κάτι τόσο παλιό. Προσβάλλει το μέγεθός του.
Τώρα, για εκείνους που φοβούνται πως η διαδικασία της μετάβασης – εφόσον αποφασιστεί – θα πραγματοποιηθεί στην εποχή που δεν εμπιστεύονται τον ιδιοκτήτη της ομάδας, η απάντηση είναι πως η μετοίκηση δεν είναι θέμα κανενός Αλαφούζου. Εμπλέκονται σε αυτή επιχειρηματικά πολλοί διαφορετικοί παράγοντες, ασφαλώς η κυβέρνηση, αλλά και η ίδια η Πολιτεία νομοθετικά. Κατά συνέπεια δε μένει περιθώριο σε κανέναν, στον Αλαφούζο δηλαδή, να το χειριστεί όπως νομίζει, μεμονωμένα.
Η ΠΑΕ δεν έχει αναμειχθεί άμεσα στην προεκλογική διαδικασία, είναι ξεκάθαρη όμως η θέση της υπέρ της διπλής ανάπλασης και η συμφωνία της για τους όρους υλοποίησής της με τα εμπλεκόμενα μέρη, στο κομμάτι που την αφορά.
Είναι σημαντικό επίσης, όπως τόνισε και ο δήμαρχος της Αθήνας, ότι η συμφωνία της Διπλής Ανάπλασης είναι τελική και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αλλαγής των όρων της έπειτα από επαναδιαπραγμάτευση, είτε ψηφιστεί το σχέδιο είτε όχι. Δεν κινδυνεύει επομένως από καμία παράμετρο.
Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε πως ο κόσμος του Παναθηναϊκού ποτέ δεν εμπιστεύεται τους ιδικοτήτες του. Ούτε τους τωρινούς, ούτε τους προηγούμενους. Με αυτή τη λογική όμως δεν θα μπορεί ποτέ να κάνει γήπεδο…
