Οι πρωταθλητές του NBA φθάνοντας στην Αθήνα έκαναν τις πρώτες του δηλώσεις σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν.
Αναλυτικά, σύμφωνα με το ertnews.gr, όσα δήλωσαν οι παίκτες των Μιλγούοκι Μπακς:
Θανάσης: «Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Θέλω να πω ένα ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή που παίξαμε μπάσκετ μας έχουν στηρίξει. Δεν έχωψ λόγια αυτή τη στιγμή».
Γιάννης: «Κι εγώ θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο για την στήριξη. Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε πίσω και βλέπουμε τους φίλους μας και την οικογένειάς μας. Είμαστε χαρούμενοι που φέραμε και το κύπελλο εδώ. Και είμαι επίσης χαρούμενος που φέραμε στην Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα κύπελλα στον κόσμο. Θα το πάμε στα Σεπόλια, θα το πάμε στου Ζωγράφου. Έχουμε δουλέψει πολύ σκληρά όλοι μας και οι συμπαίκτες μου στο Μιλγουόκι και όλοι στην ομάδα».
Τι είναι αυτό που σας έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη εντύπωση από όταν πήρατε το πρωτάθλημα;
Θανάσης: «Δεν το έχω πιστέψει ακόμα είναι η αλήθεια. Βασικά το πίστεψα όταν βγήκα στους δρόμους του Μιλγούοκι μετά το πρωτάθλημα. Η σκέψη ότι θα μπούμε στην επόμενη σεζόν ως πρωταθλητές για να υπερασπιστούμε τον τίτλο είναι απίστευτη. Ειδικά αφού το ζήσαμε με τον Κώστα πέρσι που πήρε το πρωτάθλημα και το πήραμε εμείς φέτος».
Γιάννης: «Ακόμα δεν το έχω πιστέψει κι εγώ. Όλη τη χρονιά προσπαθούσα να κλείσω τα αυτιά μου. Κάθε μέρα ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω τους Μπακς πρωταθλητές. Μόνο που ζήσαμε αυτές τις στιγμές στο Μιλγουόκι με τον κόσμο έξω από το γήπεδο στα ματς και φυσικά με την παρέλαση ήταν κάτι τρομερό. Πάντα σαν μικρό παιδί πίστευα ότι θα τα καταφέρω και θα ζήσω τέτοιες στιγμές αλλά το ότι το έζησα τόσο νέος και μαζί με τον αδερφό μου είναι απίστευτο συναίσθημα. Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως όλες αυτές οι στιγμές που έζησα στα αποδυτήρια, θέλω να τις ξαναζήσω. Με τους συμπαίκτες μου, με τον Θανάση και γενικά να το ξαναζήσουμε σαν ομάδα. Και φυσικά θέλω να ζήσω αντίστοιχες στιγμές και με την εθνική. Άμα συνεχίσουμε με χαμηλά το κεφάλι θα ζήσουμε κι άλλες τέτοιες στιγμές. Είναι ανεξήγητο αυτό το συναίσθημα, είναι εθιστικό. Θέλουμε να φτάνουμε τα όριά μας και να βελτιωνόμαστε συνεχώς».
8 χρόνια μετά επιστρέφεις στο ίδιο αεροδρόμιο και αντί για το καπέλο του ντραφτ έχεις αυτό των πρωταθλητών ενώ είσαι και πατέρας. Τι σκέφτεσαι για όλη αυτή την πορεία;
Γιάννης: «Είναι μια απίστευτη διαδρομή. Είχα ανθρώπους που με βοήθησαν πάρα πολύ, που με πιστέψανε. Το να είσαι πρωταθλητής του ΝΒΑ είναι εθιστικό αλλά το καλύτερο συναίσθημα που έχω νιώσει είναι όταν έγινε πατέρας. Αυτό το συναίσθημα δεν το πιάνει κανένα άλλο. Αν πριν 8 χρόνια μου έλεγες ότι θα γίνουν αυτά που έχουν γίνει θα σου έλεγα ότι είσαι τρελός. Το παν είναι η σκληρή δουλειά. Δεν έχουμε σταματήσει όχι μόνο σαν παίκτες αλλά σαν οικογένεια. Από όταν είμασταν μικροί και βλέπαμε τους γονείς μας που δούλευαν ασταμάτητα για να μας μεγαλώσουν. Δεν θα σταματήσουμε ούτε εμείς να δουλεύουμε ποτέ, όσα κι αν πετύχουμε. Τα λεφτά, η φήμη, οι φίλοι κλπ έρχονται μόνο αν δουλέψεις σκληρά. Δεν ξέρω ποιο είναι το ταβάνι και νομίζω κανείς δεν ξέρει. Κάθε χρόνο ξεπερνάμε αυτό που κάναμε πέρσι. Δεν ξέρω αν θα ξανακερδίσουμε πρωτάθλημα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι αύριο το πρωί θα ξυπνήσω να πάω για προπόνηση. Αυτή η νοοτροπία δεν θα αλλάξει ποτέ».
Πόσο δύσκολο είναι να βλέπεις το Game 5 και το Game 6 από μακριά;
Θανάσης: «Δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Το μόνο δύσκολο κομμάτι ήταν ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα. Το συναίσθημα που ένιωσα μετά τα δύο αυτά ματς ήταν απίστευτο. Στεναχωρήθηκα που δεν ήμουν εκεί να δώσω μια ώθηση στα παιδιά που παλεύανε. Στο τέλος καταλάβαμε ότι το τρόπαιο είναι στο κτήριο, δεν θα φύγει από εδώ να πάει πάλι στο Φοίνιξ για το Game 7».
Για το Antetokounbros Academy:
Θανάσης: «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους προπονητές και όλους όσους βοηθάνε ενώ λείπουμε τόσο καιρό και να είστε σίγουροι ότι θα το μεγαλώσουμε όλο αυτό».
Ποια ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι δεν θα χάσετε με τίποτα το πρωτάθλημα;
Γιάννης: «Δεν συνέβη ποτέ αυτό. Δεν είχαμε βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση. Η ομάδα είχε να κερδίσει πρωτάθλημα 50 χρόνια και σειρά στα πλέι οφ 18 χρόνια. Πηγαίναμε ματς με ματς. Πήραμε πολύ αυτοπεποίθηση από το 4-0 κόντρα στο Μαϊάμι αλλά πήγαμε σε κάθε ματς και σε κάθε αντίπαλο ξεχωριστά. Έτσι τα καταφέραμε».
Γιάννη είσαι αθλητής παγκόσμιας εμβέλειας και το πρόσωπο του NBA, ποια θέση έχει στο μελλοντικό προγραμματισμό σου η εθνική ομάδα;
Γιάννης: «Μακάρι να είμασταν τώρα στο Τόκιο και όχι εδώ. Όποτε μας καλεί η εθνική θα είμαστε εκεί. Επίσης, δεν είμαι το πρόσωπο του NBA. Δεν θέλω και να είμαι γιατί δεν είμαι Αμερικάνος. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες πάντως ήθελα πάρα πολύ να παίξω. Θέλουμε να την βοηθήσουμε με κάθε τρόπο αλλά προς το παρόν είναι ακόμα μακριά. Θέλω όμως πάρα πολύ να κερδίσω κάτι με την χώρα μου».
Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου βάζει τους στόχους και σου δίνει το κίνητρο για τη συνέχεια, όπως έκανε ο Κόμπι Μπράιαντ πριν λίγα χρόνια;
Γιάννης: «Ο Θανάσης, που μου λέει να βάλω καμιά βολή. Σίγουρα ο Θανάσης και η οικογένειά μου. Με βοήθησε πολύ επίσης ο Κόμπι. Αφού με πίστεψε ο Κόμπι δεν χρειαζόμουν κάτι άλλο. Αλλά σίγουρα είναι και ο εαυτός μου διότι θέλω να βελτιωθώ».
Άκουσες διάφορα για τα σουτ σου, για τις βολές και διάφορα άλλα, πως αντιμετωπίζεις αυτή την κριτική;
Γιάννης: «Συνεχίζω να δουλεύω. Δεν αλλάζω σαν άνθρωπος. Είτε πουν κάτι καλό είτε κάτι κακό δεν σταματάω να δουλεύω. Είμαι καλά με αυτό που είμαι και ξέρω ότι δουλεύω όσο περισσότερο μπορώ. Δεν μπορεί να με πειράξει η κριτική. Το λέω και μόνος μου ότι δεν βάζω βολές. Θέλω όμως να βελτιωθώ, θέλω να βάλω τα σουτ και να βελτιώσω την ντρίπλα μου και το παιχνίδι στο ποστ».
Πως γίνεται να μην είστε κουρασμένοι οι θυμωμένοι μετά από όλοι αυτή τη διαδρομή;
Θανάσης: «Όλα ξεκινούν από την κυρία εδώ μπροστά μας (την μητέρα τους). Όταν έχεις τους γονείς σου εκεί να είναι δίπλα σου να σου χαμογελούν κλπ δεν μπορείς να σταματήσεις».
Στο αφιέρωμα των Μπακς για το Game 6 ενώ όλοι πανηγύριζαν εσύ πήγαινες στον προπονητή και στον Κρις και έλεγες πάμε να το κάνουμε του χρόνου. Στο μυαλό σου τι επικρατούσε; Το συναίσθημα της νίκης η επιθυμία για να το πετύχεις ξανά;
Γιάννης: «Είχα μια στιγμή που έκατσα και προσπάθησα να αναλογιστώ τι έχει συμβεί. Όπως είπα το συναίσθημα είναι εθιστικό. Μ’ αρέσει να παίζω υπό πίεση και ενώ η μπάλα είναι βαριά. Δεν θα πω ότι αυτό δεν είναι κανονική πίεση αλλά έχω μεγαλώσει μέσα στην πίεση. Το απολάμβανα καθ’ όλη την διάρκεια των αγώνων. Αλλά λίγο μετά σκέφτεσαι “τι ακολουθεί;”. Δεν θα σταματήσω να παίζω μπάσκετ αύριο. Επομένως αυτός είναι ο επόμενος στόχος, να το ξανακάνουμε. Αυτός είμαι ως άνθρωπος. Κερδίσαμε ένα ματς, μια σειρά, ένα πρωτάθλημα… μπορούμε να το ξανακάνουμε; Είδα τόσο χαρούμενο τον Θανάση, τους φίλους μου και όλους όσους ήταν γύρω μου που θέλω να το ξανακάνω και για αυτούς. Για να τους ξαναδώ έτσι. Δεν θέλω να απογοητεύω τους γύρω μου».
