Είμαστε από τους πρώτους που τάχθηκαν υπέρ της άποψης, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να πάρει κεφάλια. Μόλις τελειώσει αυτό το φιάσκο με τη διαχείριση της κακοκαιρίας, να στείλει κάποιους σπίτι τους, με πρώτο τον αρμόδιο Υπουργό.
Αυτή ήταν η άποψή μας και την καταθέσαμε δημόσια. Δεν φταίει κανείς νεοδημοκράτης, κανένα στέλεχος να απολογείται γιατί κάποιοι πιάστηκαν στον ύπνο, φορώντας και τις κάλτσες τους.
Απέτυχαν και από θαύμα μέχρι αυτήν την ώρα που γράφουμε το σημείωμά μας, δεν είχαμε νεκρό ή νεκρούς.
Τουλάχιστον κάποιοι διάβασαν το χθεσινό μας καμπανάκι και έπραξαν τον αυτονόητο, με αρκετές ώρες καθυστέρηση. Έστειλαν τον στρατό και έδειξαν ότι τουλάχιστον κάποιοι υπάρχουν.
Και αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε αυτά τα παιδιά, όπως και σε εκατοντάδες άλλους εργαζόμενους που έδωσαν την μάχη στο πεδίο, και όχι από την ασφάλεια του σπιτιού τους.
Αυτό για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
Αρα λοιπόν δεδομένες οι ευθύνες και πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να τις αποδώσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, εκεί που σαναλογούν.
Διάβασα όμως μια ανάρτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. Και πραγματικά εξοργίστηκα. Ο άνθρωπος είναι ο ορισμός του λαικιστή. Διαβάστε τι είχε το θράσος να αναρτήσει: “Δύσκολο να κοιμηθείς αυτό το βράδυ. Η σκέψη μου στους εκατοντάδες συμπολίτες μας, που περνούν τη νύχτα εγκλωβισμένοι στο κρύο και εγκαταλελειμμένοι από το κράτος που κατέρρευσε πρωτοφανώς. Κουράγιο, δύναμη, υπομονή.”
Και ρωτώ λοιπόν τον ευαίσθητο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Πως κοιμήθηκες Αλέξη όταν έκρυβες τους νεκρούς στο Μάτι;
Πως κοιμήθηκες όταν πνιγόταν ο κόσμος στη Μάνδρα;
Πως κοιμήθηκες όταν έκοβες το ΕΚΑΣ στους συνταξιούχους;
Πως κοιμήθηκες όταν ξεφτύλιζες έναν λαό με το δημοψήφισμα;
Πως κοιμήθηκες όταν υπέγραφες ένα ματωμένο Μνημόνιο, το οποίο υποσχόσουν ότι θα έσκιζες;
Πως κοιμήθηκες όταν έκλεινες τις τράπεζες και έστελνες τον κόσμο στις ουρές για ένα πενηντάρικο;
Πως κοιμήθηκες όταν για να περάσεις την συμφωνία των Πρεσπών, εξαγόραζες όπως σε κατήγγειλε ο συνεταίρος σου , τους βουλευτές του;
Πως κοιμήθηκες όταν κρέμαγες στα μανταλάκια τους πολιτικούς σου αντιπάλους;
Αλήθεια πόσο δύσκολο σου ήταν να κοιμηθείς τότε;
Νισάφι πιά, με τον λαϊκισμό. Τίποτε δεν έμαθες; Ούτε καν ότι ορισμένες φορές είναι καλύτερο να μασάς από το να μιλάς;
